خشونت گریزی در شاهنامه | محمد رسولی آرامگاه فردوسی | محمد رسولی سوگِ اعتراضی و جایگاه زنانگی در شاهنامه و فرهنگ فارسی | محمدحسین مجتهدی حقوق بشر در شاهنامه | محمد رسولی نقش آفرینی زنان در شاهنامه زن در شاهنامه | محمد رسولی افغانستان در شاهنامه | محمد رسولی گفتمان «باید مثل آمریکا و اروپا باشیم» را رها کنیم! | علی مفتح اقدامات شهردار تهران منافع چه کسانی را تأمین می کند؟ اصلاحطلبان؟ خیر، متشکرم! | سعید حجاریان تسلیحات هوش مصنوعی | کیومرث اشتریان وطن فارسی | محمدکاظم کاظمی* شبی با هرات جشنواره بینالمللی فیلم زنان هرات | الکا سادات* از گسست تا پیوند هنرمندان خطاط هرات و تهران | نیک محمدمستمندغوری* نگاهی به نهادها و نشریههای ادبی در هرات از ۱۳۸۰ تا ۱۴۰۲ | افسانه واحدیار* اندیشههای اجتماعی خواجه عبدالله انصاری | سعید حقیقی جایگاه هرات در محیط فرهنگی و ادبی تاجیکستان | عبدالله راهنما* شناسنامه انجمن ادبی هرات | نارون رجایی داغ تمنا | سید ابوطالب مظفری از تسبیح تا ترنم | محمدکاظم کاظمی جامی؛ برترین چهره فرهنگی هرات | حسن امین هرات، قلب ادبیات، معنویت و تصوف در افغانستان | مرضیه سلیمانی (خورشید) پیوند هرات با آریانا و ایرانشهر | یحی حازم اسپندیار شاهنامه و هرات | محمد آصف فکرت هروی هرات از نگاه دکتر اسلامی نُدوشن | مهرداد صادقیان ندوشن هرات؛ پیوند دهندهای فرهنگی ملتهای حوزۀ نوروز | عبدالمنان دهزاد شکستن چندمین استخوان در تحویل سال | خالد قادری* هرات، نقطه وصل در حوزه نوروزستان | اسحاق ثاقبی داراب ظرفیتهای هرات برای پیوندهای تاریخی حوزهی تمدنی نوروز | محبوبالله افخمی* توهمات امارات در مورد بین المللی کردن مسئله سه جزیره ایرانی | کورش احمدی* مناقشه بر حق حاکمیت تاریخی ایران | محمدجواد حقشناس شبکه ملی و فراملی موزه خلیج فارس | رضا دبیرینژاد* حوضه آبریز خلیج فارس و دریای عمان؛ روستانشینی و پایداری معیشتی | محمدامین خراسانی* برای صیانت از نام خلیج فارس نیازمند عزم ملی هستیم خلیج فارس در آئینه زمان | محمدعلی پورکریمی* حفاظت از نام خلیج فارس جزایر سهگانه ایرانی، دسیسه انگلیسی، فراموشکاری عربی | محمدعلی بهمنی قاجار خلیج عربی یا خلیج همیشه فارس؟ بر این دو عنوان درنگ کنید | حبیب احمدزاده هژمونی ایرانی خلیج فارس از عهد باستان تا کنون | مرتضی رحیمنواز درباره پوشش و لباس زنان در جزیره کیش | مرتضی رحیم نواز جهانی شدن و نقش ژئواکونومیکی منطقه خلیج فارس | مهدی حسینپور مطلق خلیج فارس، آبراه صلح و گفتگو | فریدون مجلسی خلاء قدرت و ابهام چهره ژئوپلیتیکی در خلیج فارس | نصرت الله تاجیک درباره روز ملی خلیجفارس | محمدجواد حقشناس موزه ملی هرات | مرتضی حصاری کتیبههای فارسی مسجد جمعه (جامع) هرات | مرتضی رضوانفر مسجد جامع هرات میراثی ماندگار در تاریخ معماری جهان اسلام | علیرضا انیسی معماری در خراسان بزرگ عهد تیموری | ترانه یلدا از چهارسوی هرات تا چهار مرکز دیپلماسی جهان | سروش رهین
عموی مهربانم، بدانکه این عشق تو به سرزمین مادری با جانت به در نخواهد شد که تو چنان بذر این عشق را در قلب همه ما شاگردانت نهادی که تا نسلها قلب به قلب خواهد شد. این پیام ما به شما و پیمان ما با شما خواهد بود.
دو موضوع پذیرش جدایی بحرین از ایران درسال ۱۳۴۹ و همچنین فروپاشی اتحادجماهیرشوروی درسال ۱۳۶۹ که باعث شکلگیری کشورهای جدید در سواحل دریایخزر و بهدنبال آن طرح مسئله تعیین رژیمحقوقی دریایخزر آغاز شد، از دیدگاه دکتر باوند حائز اهمیت است، برآن شدیم تا بخشی از نظرات استاد که در گفتگو با پایگاه خبری تحلیلی تابناک […]
هویت ریشهدار و عمیق، محدودنماندن در دانشنظری و انجام کنشگریسیاسی در فضایمتلاطم کشور، بهویژه در سهدهه اخیر در جبههملی هرگونه شبهه انفعال و عافیتطلبی را از چهره استاد میزدود.
درباره سوابق علمی و دانشژرف ایشان که در زمینههای سیاست، هنر، ادبیات، تاریخ و جغرافیا است، باید بیفزایم که همیشه از ایشان بهره میبردیم. من فکر میکنم در آن دورانی که ما با هم بودیم، آن چیزی که برای ما به یادگار مانده است؛ بیشتر درس «انسانیت» است و «انسان بودن» که از ایشان بسیار آموختیم.
باوند عزیز، قدرت شگرفی برای به تصویر کشاندن تاریخ ایران و جهان داشت. در تدریس به پانورامای تاریخی تاکید میکرد و به ما میآموخت که برای تدریس موثر یک موضوع باید به متغیرهای زمانی و مکانی حول و حوش آن توجه کرد،
مشکلات ما در زندگی کم نبود اما همیشه هرمیداس با خوشرویی، صبر، حوصله و استقامت با آن روبهرو میشد. همانطور که میدانید عاشق ایران بود و با وجود موقعیتها و پیشنهادها، هیچگاه حاضر به ترک وطن نشد. آنچیزی که برایش مهم بود پایبندی و توجه به اصول و ارزشهای اخلاقی و فرهنگی خانواده بود.
استاد دکتر باوند، دانش چندجانبهای بهویژه در علومسیاسی و بینرشتهای داشتند. ایشان تنها استاد «حقوق بینالملل» نبود، استاد «سیاست و حکومت در اروپایغربی» و استاد «سیاست و حکومت در خاورمیانه» هم بودند و ما بهندرت میتوانیم اساتیدی پیدا کنیم که تا این حد تسلط جامع و کامل به موضوعات داشته باشند.
استاد دکتر داوود هرمیداس باوند پساز پایان تحصیل در دانشکده حقوق و علومسیاسی دانشگاه تهران، بهمنظور ادامه تحصیل به آمریکا رفت و درسال (۱۹۵۸م – ۱۳۳۷ش) وارد دانشگاه «واشنگتندی. سی» ایالات متحده آمریکا شد. ایشان در رشته حقوق بینالملل و روابط بینالملل تا مقطع دکترا به تحصیل پرداخت. دکتر باوند پساز پایان تحصیلات آکادمیک خود، […]
وقتی خانم دکتر سوزان استرنج درگذشت کتابی را همکاران دانشگاهی در موضوع اقتصاد سیاسی بینالمللی به چاپ رساندند که این کتاب الان مرجع شده و موضوع اقتصاد سیاسی بینالمللی استفاده میشود، برای آقای دکتر باوند هم ما چنین کاری کنیم
در اواخر دهۀ ۶۰ استاد باوند بهعنوان عضو تماموقت در دانشگاه امام صادق تدریس داشتند و من بهعنوان استاد مدعو حضور داشتم. گاهی اوقات ایشان را در همان جلسات معدودی که داشتیم، میدیدم. از آنجا بود که با هم آشنا شدیم. در سال ۷۱ که دانشگاه علامه طباطبایی اولین دوره دانشجویان کارشناسی ارشد خودش را […]
ننوشتن دکتر باوند دلیل دارد، مانند شمس تبریزی که میگفت من را عادت به نوشتن نیست برای اینکه حافظه خیلی خوبی داشت. دکتر باوند نیاز به نوشتن نداشت
ایشان آگاه نسبت به توان و مهارتهایی بود که در ذهن پویا و جویندهاش ذخیره شده و میتوانست مشگل گشای بسیاری از معضلات جاری کشور جهت برون رفت از هزار توی مشگلات میهن باشد. اما نه فرصت لازم بهایشان داده میشد و نهایشان تقاضامند فرصت از کسی بود.
پس از پایان مأموریت در سازمان ملل متحد، باوند بار دیگر در سال ۱۹۷۵ به خدمت سازمان ملل متحد در آمد و از آن تاریخ تا ۱۹۷۹ و پس از انقلاب سال ۱۳۷۵ در ایران، بهعنوان رئیس کمیسیون حقوقی مجمع عمومی و همچنین رئیس کنوانسیون بینالمللی ناظر بر مبارزه با گروگانگیری مشغول به خدمت بود.
من از استاد دکتر هرمیداس باوند نه حقوق و روابط بینالملل را سر کلاسهای درس دانشگاهی آموختهام و نه دیپلمات بودن را که آرزوی جوانیام بوده است در وزارت امورخارجه. من در همنشینی با دکتر باوند در خانهای که همسر و دخترانشان با خوشقلبی پذیرای حضور همیشگی من بودند روزنامهنگار دیپلمات، پژوهشگر و نویسنده شدم تا فقط این را بفهمم و درک کنم،
مسئلۀ تنگههای مورد استفاده کشتیرانی بینالمللی، یکی از مسائل داغ مطروحه در کنفرانس حقوق دریاها بود. قدرتهای بزرگ کوشش میکردند تا از این فرصت برای تجدیدنظر در نظام موجود در حقوق دریاها و فراهم کردن امکانات بیشتر برای ناوگان دریایی و جنگیشان، استفاده کنند.
در گذر زمان، من و دوست فرهیخته، استاد دانشمند و همرزم بسیار گرامیم دکتر داوود هرمیداس باوند بارها از یک راه گذر کردهایم بیاینکه با هم برخورد کنیم، مانند دبیرستان فیروزبهرام، دانشگاه امریکن واشینگتن که من سه ماه در آنجا دوره اجباری زبان را گذراندم، تا اینکه در آستانه دهه ۱۳۸۰، هر دو که در خانه شادروان دکتر پرویز ورجاوند نشست داشتیم با هم آشنا شدیم.
در آن تاریخ مسئله حقوق بشر جنبۀ فردیت پیدا نکرده بود اما وقتی امروز ما از حقوق بشر و ارزشهای جهانشمول صحبت میکنیم، ترجمان حقوق بشر کوروش از مفهوم ارگانیک خودش تبدیل به فردیت انسانها میشود. بنابراین ما از فرازهای مهم گذشتگان الهام میگیریم.
به طور کلی امیرمؤید با درک عمیق از مساله هویت ملی و ایراندوستی، همت و پایمردی ایرانیان را در برابر قدرتهای خارجی میستود و ایستادگی آنها را در چارچوب دفاع از تمامیت ارضی ایران مینگریست.
نخستینبار هنگامیکه دکتر باوند مشغول نوشتن مقدمه بر کتاب «سوادکوه میراثدار تبارکهن» بودند از ایشان خواستم یک رزومه از خودشان را در اول کتاب داشته باشیم. در این زمان بود که از آثار خود برایم گفتند و در چاپ نخست کتاب که با مقدمه ۵۴ صفحهای و در قطع رحلی از تاریخ سوادکوه نگاشتند
در موقعیت یک دیپلمات آشنا با دانش حقوق و روابط بین الملل که در سازمان ملل متحد به جایگاهی شایسته و درخشان دست مییابد و بیش از یک و نیم دهه بر کرسی ریاست کمیته حقوقی این سازمان به نمایندگی از ایران تکیه میزند و افتخار میآفریند.