تقابل نظامی اسرائیل و ایران: پیامدها و راه حلها | سید حسین موسویان آیین نوروز دوای درد افغانستان | حسین دهباشی ردپای نوروز در ادبیات داستانی | محمد مالمیر سبزی پلو با ماهی | مرتضی رحیمنواز بهداشت و تغذیه در تعطیلات مراسم نوروز باستانی | گلبن سهراب شهر نوروزانه | بهروز مرباغی تئاتر و بهار، تلاشی برای زدودن زشتی و پلشتی | مجید گیاهچی نوروز در رادیو ایران زمستان به پایان رسیده است… | محمود فاضلی اهمیت پاسداری از جشن نوروز در افغانستان | محمدصادق دهقان پارسه، تختگاه نوروز | مرتضی رحیمنواز نوروز، جشن بیداری | جعفر حمیدی بازشناسی نمادهای انسانی نوروز | مرتضی رحیمنواز آن روزگاران | ساناز آریانفر سیمای جهانی نوروز ایرانی | مرتضی رحیمنواز آداب و رسوم نوروزیِ تاجیکان | دلشاد رحیمی* نظام اسطورهای نوروز | مرتضی رحیمنواز نوروز و دیپلماسی میراث فرهنگی | رضا دبیری نژاد تحویل سال و تغییر احوال | محمدجواد حق شناس نمادشناسی سفره هفتسین و نوروز | مرتضی رحیمنواز حال و هوای عید در تاجیکستان | عباس نظری کارت تبریک عید | مجید جلیسه نوروز، فرهنگِ هویتساز | فریدون مجلسی شکوهِ هرات، در فراسوی گستره ایران فرهنگی نوروز، جشن رستاخیز آئینهای پیشوار نوروزی | ندا مهیار نوروز و آیینهای نمایشی نوروزی سیاست همسایگی در نوروزستان | سید رسول موسوی پوتین قادر نیست جنبش رهبر مخالفان را خاموش سازد | آندره ئی سولداتوف . ایرینا بروگان (ترجمه: رضا جلالی) جشن آتشافروزان | مرتضی رحیمنواز عامل قدرت چین نه فناوری که خبرچین ها هستند | مین شی پی (ترجمه: رضا جلالی) جایگاه نقاشیخط را اثر مشخص میکند تئاتر شهر، حریم ذهنی میخواهد نه حریم شهری | مرتضی رحیمنواز سنگ زیرین آسیاب | فرشاد مومنی در چشم برادر | محمد کریمی* ماجراهای ما یک نفر | محمد امین کریمی* دنیا یالان دنیادی | الهه کریمی* بابا حسن | الهام کریمی* رویای حزبی از جنس اکثریت مردم، حزب عدالت ایران | بهزاد کاظمی سربلند در عرصههای گوناگون | محمود کاشانی چشمی و چراغی که بود| علیرضا فخیمی* جانِ جان برکف ما | طاهره فخیمی* فراتر از وکیل | محمد حسین زارعی مرد خدا، عمل و تواضع | حسین راغفر یکی مرد بود اندر آن روزگار | دادبه دادمهر دوستدار دوستداشتنی | سیدعلی جزایری حضور سبز حاج آقا | امیرحسین انصاریمهر* آرمانگرایی انقلابی | مجتبی امیری زیست رشک برانگیز | محمد اسدینژاد بچه محل | حسن احمدی
اگر انسان هماهنگ با تحول طبیعت و تحویل سال متحول نگردد و تعالی نیابد. مغبون است. این سنت الهی است که تا انسان در مسیر تغییر و تحول قرار نگیرد و کماکان در وضعیت ثبات، رکود و توقف باقی بماند، زیست انسانی خود را در حد حیات حیوانی تنزل داده است.
شادی جان از آن بالا، ازعرش، مرا میبینی؟ صدایم را میشنوی؟ آی شادی جان، امروز سه سال است که جسمت در خاک آرمیده و ۱۱۰۷ روز است که روحت بر فراز آسمانها پرواز میکند. تو چگونه حال نزار من و برادارن و عزیزان دیگرت را میبینی و طاقت میآوری؟
خواندن مقالات نیمروز برای علاقمندان به سیاست و جامعه و مردم و معضلات ایران بسیار مفید و آموزنده است
این تردید و پرسش برای مقامهای ایرانی باید محسوستر از دیگران باشد، زیرا در جهان هیچ کشوری به اندازه ایران طعم موشک روسی را نچشیده و به اندازه آن در طی جنگ هشتساله ایران و عراق به رهبری صدامحسین، متحد روسیه (اتحادجماهیرشوروی) از اصابت انواع موشکهای روسی به شهرهای خود آسیب جانی و مالی ندیده است!
ارادهای در کشور برای حذف اصلاحطلبان شکل گرفت. این جریان فکری که در جامعه حائز اکثریت آرا بود از گردونه «تصمیم سازی» و «تصمیمگیری» حذف شد. این اتفاق با بهرهگیری از نظریه استصوابی باعث شد، طرفداران این طیف از نقش و کارکرد «صندوق رأی» ناامید و از انتخابات کنار بکشند. نتیجه پروسه حذف اصلاحطلبان، تشکیل مجلس و دولت با رأی حداقلی در سالهای ۹۸ و ۱۴۰۰ شد.
آنکه از شما بهتر شعار میداد، در روزهایی که دیگر فایده نداشت، شرایط کشور را درک کرد. او فهمید که نمیشود بیش از این با شعار و حرف، کشور را اداره کرد.
طالبان برداشت خود از اسلام را تنها برداشت اصیل و راستین از این آئین میداند و بر اجرای احکام شریعت به همان صورتِ رایج در قرون نخستینِ هجری اصرار میورزد. این در حالی است که بسیاری از متفکران دنیای اسلام از نحلههای مختلف، تفسیر و قرائتِ موردنظر طالبان را برداشتی قشری و سطحی و منجمد از اسلام قلمداد میکنند.
حکومتی که گمان میکرد با حذف دیگران به مقصود خود میرسد، اکنون و فقط یک سال پس از یکدست شدن، مواجه با وضعیت خطیری شده است که در خواب هم نمیدید.
رابطه ورزشکار با حکومت، رابطه کارگزار و کارفرما نیست که هر وقت خواست او را اخراج یا حذف کند. ورزشکار و هنرمند ضمن اینکه پول میگیرند و کار میکنند در کنار آن محبوبیت نیز به دست میآورند، و همین محبوبیت نیز وبال گردن کارفرما میشود.
اسماعیلیون به عنوان کسی که بدترین مصیبت را تحمل کرده است، میتواند بهترین منادی کنش خشونتپرهیز شود و از این طریق علاوه بر کمک به هموطنان خود، زخمهای درون خویش را نیز التیام بخشد.
مشکل همینجاست که عدهای خود را متولی حکومت بر مردم میدانند و اصولی را هم برای خود تعریف کردهاند که در هر حال باید آن را حفظ کنند. لباسی دوختهاند که مردم باید خود را با آن اندازه کنند.
تحولات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ایران، دستکم از دوره ۱۳۸۸ به این سو، سبب شده است کنشگری اینترنتی به عنوان بخشی مهم و انکارناپذیر از کنشگری سیاسی اجتماعی در ایران معاصر درآید. این گونه از کنشگری به دلایلی مانند آنکه سریع است، محدودیتهای محیط واقعی را ندارد و استفاده از آن به سن، جنسیت و دیگر متغیرهای زمینهای کاربران منوط نیست، جذابیت بیشتری پیدا کرده است.
روزنامه اعتماد (شماره ۵۳۴۴ | ۱۶ آبان ۱۴۰۱ | صفحه ۱)
پس از گذشت ۳۰ سال از تأسیس اولین منطقه آزاد در ایران هنوز یک طرح تفصیلی و طرح جامعی که بتواند حداقل نقشه راه مدیران دولتهای متعدد باشد، وجود ندارد؛ در هر دولتی و حتی هر دوره مدیریتی، با برداشتهای سطحی از اهداف تشکیل مناطق آزاد، برنامهها و راهبردهای خلقالساعهای روی میز مدیران قرار میگیرد و بعضا راهبردها و نقشه راههایی هم برای حال و آینده خود و دولتهای بعدی حتی ترسیم میشود
ادبیات سیاسی فاخر از جامعه ایران رخت بر بست و صاحبان قدرت یا افراد بانفوذ سیاست در جبهه نواصولگرایی، از ادبیات فاخر سیاسی دور شدند و کلمه و ادبیات سیاسی را به ابتذال کشاندند. خودشان مفاهیم و کلمات مستهجن و لودگی را وارد ادبیات سیاسی کردند و بعد هم پیروزمندانه به آن خندیدند.
به نظرم در کنار انتقادهایی که به تصاویر شخصی وزیر راه مطرح است، نوع رفتاری که با پرداختن به زندگی خصوصی افراد به منظور تخریب آنها صورت میگیرد نیز حائزاهمیت است. البته طبیعتا این شهوت بیآبرو کردن افراد از رفتار برخی صاحبان قدرت نشات میگیرد. وقتی در تمام سالهای گذشته، مسوولان در مواجهه با مخالفانشان از همین ترفند استفاده کردهاند، ممکن است برخی شهروندان نیز با تقلید از این رفتار، کاری کنند که امروز شاهد آن هستیم.
درس تاریخ این است که وقتی در کشور همسایه، موازنة اقتصادی دست کم انگاشته شد، بخش خصوصی و صنعت و بازار دیگر معنای متوازنی ندارد و لاجرم عرصة آرامِ برنامه ریزی و سرمایهگذاری و تولید و توزیع و مصرف، به صحنة مبارزه و مقاومت بدل و قدرت ارتش و سازمان اطلاعات (آی، اس، آی) صحنه گردان سیاست شده است.
پدیداری جنبش مشروطه نشانگر تمایل نخبگان ملی به چنان مشارکتی بوده است که نخست میبایست در عرصه عدالت و عدالتخانه بر پایه قانونمداری و خروج از استبداد تجلی میکرد و سپس به سطوح آزادیخواهی و جامعه مدنی و دموکراسی آرمانی گسترش مییافت که مستلزم دستیابی به بلوغ فرهنگی و سواد عمومی و اجتماعی و نیازمند به برنامهریزی و انتظاری صدساله بود
سید روح الله خاتمی، پیش از آنکه یک روحانی برجسته و بلندپایه باشد، انسانی والا و شخصیتی انسانمدار و اخلاقگرا بود که بزرگی و بلندمرتبگی خویش را در پیوند با همه مردم و پرهیز از خطکشیها و خودی و غیرخودیکردنهای میان آنان میدانست و برای همین بود که وقتی به حلقه ارادتمندان او مینگریستی، از بیدینان لاقید تا دینداران متقید را میدیدی و این رمز بزرگی و ماندگاری اوست.
جامعه مدرن به علت بزرگی جغرافیا و جمعیت و تخصصی شدن امور و پیچیدگی مسائل نیازمند رسانههای آزاد است که واقعیات را برای مردم و از آنان مهمتر برای مسوولان بازتاب دهند، بهترین راه برای اجتماعی شدن جوانان و نیز در جریان امور قرار گرفتن مسئولان وجود رسانههای آزاد است. رسانههایی که بتوانند مسئولان را به عمق مسائل اجتماعی و سیاسی و اقتصادی ببرند. نیاز نیست که مسئولان هر روز به یک استان و شهرستان بروند و با چند نفر صحبت کنند.
حقوقدانان و فعالان حوزه حقوق بشر، در عبارتچینی و وضع حق بشر در قالب قوانین همواره سعی داشتند این الگو را ترویج کنند که در متن قوانین اصل حق به صورتی موسع و کلی به رسمیت شناخته شود و چنانچه استثنائاتی قابل اعمال باشد، این استثنائات باید عینی و مضیق باشند و هم به نحوی وضع شوند که دولتها (اعم از قوه مجریه، قوه مقننه و دادگستری) نتوانند آن را به نحوی تفسیر کنند که در مواردی آزادی عملا منتفی شود