نام آوران

اندیشه‌های اجتماعی خواجه عبدالله انصاری | سعید حقیقی

ﭘﯿﺮﻫﺮات، زﺑﺎن ‌ادﺑﯽ را ﺑﺮاي ﺑﯿﺎن اﻧﺪﯾﺸﻪاش ﻣﻨﺎﺳﺐﺗﺮ ﻣﯽداﻧست. اﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ‌ ﻣﻮﺿﻮع، زﺑﺎن‌ ارﺟﺎﻋﯽ را اﻧﺘﺨﺎب‌ ﻣﯽﮐﻨﺪ و از ﻣﺮزﻫﺎي‌ ﻋﺎدي و ﮐﻠﯿﺸﻪای زﺑﺎن ﻋﺒﻮر ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﯽﮐﻮﺷﺪ ﺑﺎ واژهﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ‌ﮐﺎر ﻣﯽﺑﺮد ﻧﻪ‌ﺗﻨﻬﺎ ﻋﻮاﻟﻢ‌ ﻏﺮﯾﺐ ﺧﻮﯾﺶ را ﺑﯿﺎن‌ﮐﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﯿﺶ ‌از آن ﺑﻪ‌ﮐﺸﻒ ﻋﻮاﻟﻢ‌ ﺗﺎزه دﺳﺖ‌ﯾﺎﺑﺪ و ﺗﺠﺮﺑﻪﻫﺎي‌ روﺣﯽ‌ﺗﺎزه‌ ﯾﺎﻓﺘﻪ را ﺑﺎ زﺑﺎن‌ ﻋﺎﻃﻔﯽ ﮔﺰارش ﻧﻤﺎﯾﺪ.

یادکردی کوتاه از چند شاعر درگذشته هرات:

داغ تمنا | سید ابوطالب مظفری

سیری در شعر سعادت ملوک تابش:

از تسبیح تا ترنم | محمدکاظم کاظمی

جامی؛ برترین چهره فرهنگی هرات | حسن امین

روایت بیش از نیم قرن مبارزه و تلاش خاندان سحاب در حفظ میراث تاریخی ایران:

حفاظت از نام خلیج فارس

آب‌های نیلگون جنوبی ایران زمین به نام «د‌ریای پارس» یا «خلیج فارس» با بیش از ۵ هزار سال سابقه تاریخی، از د‌وران بابلی‌ها تا به امروز، همواره د‌ر اسناد‌ تاریخی و نقشه‌های جغرافیایی بین اقوام و ملل مختلف از ترک و تازی، آسیایی و اروپایی به نام مقد‌س «خلیج فارس» نامید‌ه شد‌ه است. اما استعمارگران […]

گزارش سفر محمود افشار به افغانستان

این‌ گزارش پس‌ از ۶۲ سال، از میان هزاران برگ اسناد اداره فرهنگ وزارت‌ امور خارجه استخراج شده است.

سنگ زیرین آسیاب | فرشاد مومنی

بدن رنجور و پر از بیماری و بستری شدن‌های پرشمار و مداوم او در بیمارستان تا آخرین روزهای عمر نیز جلوه‌های دیگری از این ایثارگری بی‌مزد و منت و بدون تظاهر و ادا را به نمایش می‌گذارد.

در چشم برادر | محمد کریمی*

خیلی اهل کتاب و دانش بود. پس از انقلاب وارد سپاه شد. در بحث آموزش در تمام رشته‌ها فعالیت داشت. تمام رده‌های آموزش نظامی را تجربه کرد. از آموزش غواصی، چتربازی، اسکی، کوهنوردی، اسب‌سواری همه را به خوبی فرا گرفت.

ماجراهای ما یک نفر | محمد امین کریمی*

از این پس هر گاه گره‌ای از کار کسی باز کنم تو همانجا خواهی بود. هر گاه موفقیتی را رقم بزنم، تورا خواهم دید. هر گاه گلوی ظالمی را بفشارم، قدرتم را از تو می‌گیرم. هر گاه به داد مظلومی برسم، خرسندی بعدش از آن توست

دنیا یالان دنیادی | الهه کریمی*

بابا عاشق علم و تحصیل بود و دانش فراوانی داشت. در واقع یک دایرةالمعارف بود. جغرافیای ایران را مثل کف دست وارد بود. هر سوالی که از ایشان می‌پرسیدند، زود پاسخ می‌داد. همیشه ما را تشویق به تحصیل می‌کرد.

بابا حسن | الهام کریمی*

آن وقت‌ها از کمتر دیدن بابا خیلی ناراحت می‌شدم و غصه‌دار، آخر من ته‌تغاری خانه بودم و دردانه‌ پدر. ولی حالا دیگر از آن لوس بازی‌ها خبری نیست. من به دختری قوی صبور و جنگجو تبدیل شدم. درست مثل پدرم.

رویای حزبی از جنس اکثریت مردم، حزب عدالت ایران | بهزاد کاظمی

اگر آن موتور دوست داشتنی و باصفایش می‌توانست به زبان بیاید، حتما حرف‌های بسیاری داشت از پلاستیک‌های پر از میوه که حمل کرده است. او اهل تعارف و تجمل نبود. اما جلسه بی میوه را انگار دوست نداشت، به ویژه وقتی خودش میزبان دوستان بود.

سربلند در عرصه‌های گوناگون | محمود کاشانی

شادروان حسن‌ کریمی در این حرفة شریف هم به دوستان خود که برای اظهارنظرهای سیاسی و اجتماعی پیگرد می‌شدند کمک می‌کرد و وکالت آنان را می‌پذیرف و با وجود عوارض جسمی، ساعت‌ها در دادسراها و دادگاه‌ها وقت می‌گذاشت و به دفاع از موکّلان خود می‌پرداخت

چشمی و چراغی که بود| علیرضا فخیمی*

وقتی برای آموزش نظامی به ایلام آمد نوجوانی بیش نبود. ولی در چشمانش شجاعت، دلیری و مردانگی را می‌دیدم. آموزش‌هایی که داشتم عالی‌ترین آموزش‌های جهان بود‌. سخت‌ترین آموزش‌ها را به وی دادم. چون نمی‌خواستم به راحتی اسیر دشمن بشود.

جانِ جان برکف ما | طاهره فخیمی*

چه افتخاری بالاتر از این که یک عمر از زندگیت در رکاب و پرستاری در کنار آزادمردی زندگی کردی که در تلاش برای برقراری عدل و دادگری بود و لحظه ای را به بطالت سپری نکرد.

فراتر از وکیل | محمد حسین زارعی

این یادداشت کوتاه به پاس فداکاری‌ها و بزرگ‌منشی‌های مردی نوشته شده که کمتر دیده و شنیده شده است: سردار شهید حسن کریمی.

مرد خدا، عمل و تواضع | حسین راغفر

او علاوه بر همه ویژگی‌های ارزنده انسانی و اخلاقی، از جمله نادر کارشناسان جغرافیای سیاسی کشور و منطقه بود. همه ایران را و مرزها و مناطق مرزی را بسیار خوب می‌شناخت. عشق به وطن او را به سفرهای مکرر به نقاط مختلف آن برای به‌روزکردن داده‌های جغرافیای سیاسی ایران می‌کشاند.

یکی مرد بود اندر آن روزگار | دادبه دادمهر

درک محضر انسان‌های ممتاز و شاخص و هربار نشست و برخاست و همنشینی با آنها بذر کمال و معرفت را چنان در وجود انسان می‌نشاند که ثمره‌اش جز بلوغ و پختگی و آزمودگی نیست. و برای نگارنده این سطور، چنین بود افتخار آشنایی و مجالست و دوستی با زنده‌یاد حاج محمدحسن کریمی.

دوست‌دار دوست‌داشتنی | سیدعلی جزایری

حاج حسن کریمی نه تنها منش اخلاقی داشت، بلکه خود سرمشق اخلاق بود. شجاع و مهربان، برادر و پدر، دوست‌دار دوست‌داشتنی، کریم و اهل بذل، در دوستی خالص و با وفا، آزادمنش و عیب‌پوش بود.

حضور سبز حاج آقا | امیرحسین انصاری‌مهر*

حاج آقا همه جا با ماست. در بین کلاممان. وقتی که اصطلاحات و کلمات منحصر به فرد‌ش را به زبان می‌آوریم و بعد سکوتی کرده و آهی می‌کشیم. او در جسارت و روح آزاده نوه ارشدش است. وقتی که دمِ غروب سوار بر اسکوتر برقی از تمرین فوتبال چند ساعته‌اش به منزل می‌رسد و مانند […]

آرمانگرایی انقلابی | مجتبی امیری

آنچه کریمی در نظر به دنبال آن بود صورت‌بندی این وضعیت در نظر و اقدام برای بازگشت به آرمان‌های پیش گفته در عمل بود از این رو خود را وقف گره گشایی از وضعیتی که همگان را به اندیشیدن برای راه خروج از این وضعیت واداشته است، بود.

زیست رشک برانگیز | محمد اسدی‌نژاد

دود موتور اصحاب قدرت که اتفاقا سوخت خود را دهه‌ها با مایه گذاشتن از همین جماعت رزمنده تامین می‌کردند، یادگاران دوران دفاع مقدس را عاجز کرد. اما امثال حاج حسن را ازپا نیانداخت.

بچه محل | حسن احمدی

یکی از ویژگی‌های غبطه برانگیزش آرامش در دل سختی‌ها و خطرات بود، هول و پریشان نمی‌شد و عقلش از کار نمی‌افتاد، لذا خوب از عهده کارش بر می‌آمد. در بحث و گفتگوها هم همین‌طور بود، هیچ وقت ندیدم در بحث و گفتگو صدا بلند کند و هیجان‌زده و عصبانی شود و حرف‌های بی‌ربط بزند.

جوانمردی حاج حسن | نجات‌الله ابراهیمیان*

به یادتان می‌آورم که شیفته کلام شیخ ابوالحسن‌خرقانی بود و با مهارت خاصی که مختص او بود، تکرار می‌کرد: «هر که در این سرا در آید، نانش دهید و از ایمانش مپرسید، چه آنکس که به درگاه باری‌تعالی به جانی ارزد، البته بر خوان بوالحسن به نانی ارزد».