گزارش سفر محمود افشار به افغانستان تقابل نظامی اسرائیل و ایران: پیامدها و راه حلها | سید حسین موسویان آیین نوروز دوای درد افغانستان | حسین دهباشی ردپای نوروز در ادبیات داستانی | محمد مالمیر سبزی پلو با ماهی | مرتضی رحیمنواز بهداشت و تغذیه در تعطیلات مراسم نوروز باستانی | گلبن سهراب شهر نوروزانه | بهروز مرباغی تئاتر و بهار، تلاشی برای زدودن زشتی و پلشتی | مجید گیاهچی نوروز در رادیو ایران زمستان به پایان رسیده است… | محمود فاضلی اهمیت پاسداری از جشن نوروز در افغانستان | محمدصادق دهقان پارسه، تختگاه نوروز | مرتضی رحیمنواز نوروز، جشن بیداری | جعفر حمیدی بازشناسی نمادهای انسانی نوروز | مرتضی رحیمنواز آن روزگاران | ساناز آریانفر سیمای جهانی نوروز ایرانی | مرتضی رحیمنواز آداب و رسوم نوروزیِ تاجیکان | دلشاد رحیمی* نظام اسطورهای نوروز | مرتضی رحیمنواز نوروز و دیپلماسی میراث فرهنگی | رضا دبیری نژاد تحویل سال و تغییر احوال | محمدجواد حق شناس نمادشناسی سفره هفتسین و نوروز | مرتضی رحیمنواز حال و هوای عید در تاجیکستان | عباس نظری کارت تبریک عید | مجید جلیسه نوروز، فرهنگِ هویتساز | فریدون مجلسی شکوهِ هرات، در فراسوی گستره ایران فرهنگی نوروز، جشن رستاخیز آئینهای پیشوار نوروزی | ندا مهیار نوروز و آیینهای نمایشی نوروزی سیاست همسایگی در نوروزستان | سید رسول موسوی پوتین قادر نیست جنبش رهبر مخالفان را خاموش سازد | آندره ئی سولداتوف . ایرینا بروگان (ترجمه: رضا جلالی) جشن آتشافروزان | مرتضی رحیمنواز عامل قدرت چین نه فناوری که خبرچین ها هستند | مین شی پی (ترجمه: رضا جلالی) روسیه آینده خود را می سوزاند | آندره ئی کولسینیکوف (ترجمه: رضا جلالی) جایگاه نقاشیخط را اثر مشخص میکند تئاتر شهر، حریم ذهنی میخواهد نه حریم شهری | مرتضی رحیمنواز سنگ زیرین آسیاب | فرشاد مومنی در چشم برادر | محمد کریمی* ماجراهای ما یک نفر | محمد امین کریمی* دنیا یالان دنیادی | الهه کریمی* بابا حسن | الهام کریمی* رویای حزبی از جنس اکثریت مردم، حزب عدالت ایران | بهزاد کاظمی سربلند در عرصههای گوناگون | محمود کاشانی چشمی و چراغی که بود| علیرضا فخیمی* جانِ جان برکف ما | طاهره فخیمی* فراتر از وکیل | محمد حسین زارعی مرد خدا، عمل و تواضع | حسین راغفر یکی مرد بود اندر آن روزگار | دادبه دادمهر دوستدار دوستداشتنی | سیدعلی جزایری حضور سبز حاج آقا | امیرحسین انصاریمهر* آرمانگرایی انقلابی | مجتبی امیری
در مقوله «مهربانی شهری» حتی فراتر از این باید رفت. بهتر آن است که شهری داشتهباشیم که «کودک دوستش داشته باشد» تا آنکه شهری داشته باشیم که «کودک را دوست داشته باشد». گزاره اولی فاعلانه است، دومی مفعولانه. موضوع مهربانی شهری از این پیچدگیها زیاد دارد.
این رمان، قصه یک عشق پرشور است که در کوران حوادث سیاسی و وقایع تاریخی شکل می گیرد. در این راستا، تخیل نیز با واقعیت در می آمیزد تا بخشی از زندگی یکی از شاعران معاصر را روایت کند : میرزاده عشقی.
سرانجام «مدرسه ژاندارک» به دلیل ارزشهای کالبدی، تاریخی و ساخت معمار بزرگی همچون نیکلا مارکف در زمستان ۱۳۷۸ به شماره ۲۹۲۸ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت میرسد و در سالهای اخیر به «مرکز آموزش ضمن خدمت معلمان» و «دبیرستان بزرگسالان دخترانه هدایت و دبیرستان دخترانه امامت» تبدیل شده بود و سال گذشته بعد از دورهای تعطیلی مدرسه، مرمت شد و امسال دوباره شاهد بازگشایی این مدرسه بودیم، اما اتفاق عجیب این بازگشایی این بود که این مدرسه امروز پسرانه شده است.
نخستین جلسه از سلسله نشستهای «سرگذشت خیابان لالهزار»، روز یکشنبه 30 بهمن ماه در سالن اجتماعات ساختمان شماره 3 خانه سینما برگزار شد
شهرداری تهران بهتازگی و البته بدون اطلاع پارلمان شهری دریاچه چیتگر واقع در منطقه ۲۲ را که یکی از اصلیترین مراکز گردشگری پایتخت به شمار میآید، به سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران واگذار کرده است.
در کنار این کسب و کار روزانه، لاله زار مکان جذاب سینما و تئاتر هم بود. گروه هائی از مردم تهران که اوقات آزاد و تفریح و گردش خود را در فضای لاله زار میگذراندند، از حوالی عصر به سمت لاله زار میرفتند تا قبل از ورود به سالن سینما یا نمایشی که میخواستند ببینند، ساعتی هم در کافهای بنشینند یا در طول خیابان لاله زار ویترین گردی کنند
کسانی که اعتراض استاد و دانشجو را بر نمیتابند، کسانی که دانشگاه را خنثی و ساکت میخواهند، قدم در راه ویرانی ایران بر میدارند. درون را ضعیف و بیصدا میکنند و مجال میدهند که کانون آگاهی، اطلاعرسانی، نقد و اعتراض در بیرون باشد
پیش از آن تختی تجربه یک مسابقه بزرگ جهانی را از سر گذرانده بود و اگرچه تجربه چندان خوشایند به شمار نیامد، اما در نهایت شرکت در این مسابقه در آینده ورزشی او بیتأثیر نبود.
اگر هدف نهایی او تأسیس یک جمهوری سکولار به جای جمهوری اسلامی بود این هدف را چگونه میخواست محقق کند؟ با مردمی که بر برقراری جمهوری اسلامی تأکید داشتند یا با هوادارانی که به امجدیه رفتند؟
جستجوی تهران، بهعنوان عنصری مستقل در حوزه تاریخی و اجتماعی در اسناد و مکتوبات پیش از قرن یازدهم تقریباً جستجویی بیسرانجام خواهد بود، چراکه ماهیت وجودی قریه تهران تا عصر صفویه همواره وامدار وابستگی به ری بزرگ بوده و به همین سبب است که در اسناد تاریخی پیش از صفویه هر جا به نام تهران برمیخوریم، بدون شک در دل محتواییِ گفتاری هستیم که در باب ری و بلاد کبیره آن دیار به رشته تحریر درآمده است.
ما موضوع را به خود مجموعهها اعلام میکنیم. در حقیقت شناسنامههایی برای ساختمانها تهیه میشود که مشخص میکند آیا ساختمان نیاز به این ایمنی دارد یا خیر و به خود مجموعه اعلام میشود. اگر اجباری نیاز باشد این کار را میکنیم همانطور که برخی مقاومتها در گذشته وجود داشته که منجر به پلمب شده است. بیتردید ایمنی برای ما مهم است.
تشکیل اداره کل موزهها و بناهای تاریخی در سال ۱۳۴۳ ضمن نظمدهی به فرایند مدیریت موزهها، اکتشافات و حفظ بناهای تاریخی را نیز تحت پوشش قرار داد و به آن به عنوان یک سازمان مستقل موجودیت بخشید. به ویژه که از سال ۱۳۵۲ اداره کل موزهها از اداره کل حفظ بناهای تاریخی مستقل شد و توأم با آن فعالیت هر یک از آنها نیز گسترش پیدا کرد
رئیس مرکز ملی پیشبینی و مدیریت بحران مخاطرات وضع هوا از بارش باران و برف در بیش از ۱۲ استان کشور طی امروز جمعه(دوم دی ماه) خبر داد و گفت: فردا نیز به جز استان سیستان و بلوچستان، در سایر مناطق کشور بارش رخ خواهد داد.
باغ لاله زار به دستور فتحعلیشاه قاجار در خارج از حصار آن عهد تهران برای پذیرایی از سفرا و نمایندگان خارجی احداث شد. عمارت دو طبقه این باغ که جهت اسکان میهمانان طراحی و ساخته شده بود تا نیمه سلطنت ناصرالدین شاه بدون تغییر ماند تا اینکه با دستور او تغییراتی در آن ایجاد و […]
همه آنچه میگوییم پیرامون لاله زار و رویدادهای آن است. لاله زار خیابان سرد و بیروح امروز، زمانی پر از خاطره و رویداد بوده است که روح یادمانه (نوستالژی) و دریغ پنداشت در آن برقرار است.
لالهزار فعلی نماد استیصال شهر است. استیصال در نظم، استیصال در قانون مداری، استیصال در مدیریت و استیصال در نگاه مدیریت شهری به شهر. وقتی از مدیریت شهری سخن به میان میآید طراحان شهری نیز در این مدار قرار دارند.
بالاخره خانهای که زمانی در دوران قاجار، توسط علی اصغرخان امین السلطان معروف به اتابک اعظم در خارج از حصار شهر در باغ با صفای لالهزار ساخته شده بود، توانست از لای چنگال نابودی نجات پیدا کند. خانه بزرگ و زیبا بود و بزرگان پایتخت قاجار و پهلوی سالهای سال به آن رفت و آمد داشتند.
در روزگاری که تهران میخواهد با بازخوانی گذشتههایش هویتی برای خود بسازد، لالهزار به دلیل نقش نمادین فرهنگی جایگاه ویژهای به خود گرفته است. ولی باید در نظر بگیریم که لالهزار یک نقش و یک دلالت نداشته است و یادآوریهای تاریخی همه آن نقشها را به یاد میآورد و این نقشهای پیشینی خود در تقابل با همدیگر هستند.
روزنامه همشهری (شماره ۸۵۸۷ | ۱۷ شهریور ۱۴۰۱ | صفحه ۳)
در نگاه ابتدایی فضای عمومی بخش آزادشده شهر به نفع جامعه بود، اما در یک معنای دیگر مدیریت بر این قبیل فضاها باعث افزایش حق حکومت بر شهر شد. جامعه و دولت هر دو به ارزش افزوده این فضاها واقف بودند و میدانستند با تصاحب آن میتوانند به رواج نوعی گفتمان اجتماعی دست پیدا کنند.
خانه ارغوان، خانه مسکونی شاعر بزرگ، امیر هوشنگ ابتهاج (ه. الف. سایه) که در خیابان شهید تقوی (کوشک)، کوچه شهید انوشیروانی واقع شده، بنایی آجری است که قدمت آن به دوران پهلوی دوم باز میگردد.