خشونت گریزی در شاهنامه | محمد رسولی آرامگاه فردوسی | محمد رسولی سوگِ اعتراضی و جایگاه زنانگی در شاهنامه و فرهنگ فارسی | محمدحسین مجتهدی حقوق بشر در شاهنامه | محمد رسولی نقش آفرینی زنان در شاهنامه زن در شاهنامه | محمد رسولی افغانستان در شاهنامه | محمد رسولی گفتمان «باید مثل آمریکا و اروپا باشیم» را رها کنیم! | علی مفتح اقدامات شهردار تهران منافع چه کسانی را تأمین می کند؟ اصلاحطلبان؟ خیر، متشکرم! | سعید حجاریان تسلیحات هوش مصنوعی | کیومرث اشتریان وطن فارسی | محمدکاظم کاظمی* شبی با هرات جشنواره بینالمللی فیلم زنان هرات | الکا سادات* از گسست تا پیوند هنرمندان خطاط هرات و تهران | نیک محمدمستمندغوری* نگاهی به نهادها و نشریههای ادبی در هرات از ۱۳۸۰ تا ۱۴۰۲ | افسانه واحدیار* اندیشههای اجتماعی خواجه عبدالله انصاری | سعید حقیقی جایگاه هرات در محیط فرهنگی و ادبی تاجیکستان | عبدالله راهنما* شناسنامه انجمن ادبی هرات | نارون رجایی داغ تمنا | سید ابوطالب مظفری از تسبیح تا ترنم | محمدکاظم کاظمی جامی؛ برترین چهره فرهنگی هرات | حسن امین هرات، قلب ادبیات، معنویت و تصوف در افغانستان | مرضیه سلیمانی (خورشید) پیوند هرات با آریانا و ایرانشهر | یحی حازم اسپندیار شاهنامه و هرات | محمد آصف فکرت هروی هرات از نگاه دکتر اسلامی نُدوشن | مهرداد صادقیان ندوشن هرات؛ پیوند دهندهای فرهنگی ملتهای حوزۀ نوروز | عبدالمنان دهزاد شکستن چندمین استخوان در تحویل سال | خالد قادری* هرات، نقطه وصل در حوزه نوروزستان | اسحاق ثاقبی داراب ظرفیتهای هرات برای پیوندهای تاریخی حوزهی تمدنی نوروز | محبوبالله افخمی* توهمات امارات در مورد بین المللی کردن مسئله سه جزیره ایرانی | کورش احمدی* مناقشه بر حق حاکمیت تاریخی ایران | محمدجواد حقشناس شبکه ملی و فراملی موزه خلیج فارس | رضا دبیرینژاد* حوضه آبریز خلیج فارس و دریای عمان؛ روستانشینی و پایداری معیشتی | محمدامین خراسانی* برای صیانت از نام خلیج فارس نیازمند عزم ملی هستیم خلیج فارس در آئینه زمان | محمدعلی پورکریمی* حفاظت از نام خلیج فارس جزایر سهگانه ایرانی، دسیسه انگلیسی، فراموشکاری عربی | محمدعلی بهمنی قاجار خلیج عربی یا خلیج همیشه فارس؟ بر این دو عنوان درنگ کنید | حبیب احمدزاده هژمونی ایرانی خلیج فارس از عهد باستان تا کنون | مرتضی رحیمنواز درباره پوشش و لباس زنان در جزیره کیش | مرتضی رحیم نواز جهانی شدن و نقش ژئواکونومیکی منطقه خلیج فارس | مهدی حسینپور مطلق خلیج فارس، آبراه صلح و گفتگو | فریدون مجلسی خلاء قدرت و ابهام چهره ژئوپلیتیکی در خلیج فارس | نصرت الله تاجیک درباره روز ملی خلیجفارس | محمدجواد حقشناس موزه ملی هرات | مرتضی حصاری کتیبههای فارسی مسجد جمعه (جامع) هرات | مرتضی رضوانفر مسجد جامع هرات میراثی ماندگار در تاریخ معماری جهان اسلام | علیرضا انیسی معماری در خراسان بزرگ عهد تیموری | ترانه یلدا از چهارسوی هرات تا چهار مرکز دیپلماسی جهان | سروش رهین
در راستای بازگشت کامل آرامش به شهرهای جنوبی استان آذربایجان غربی، نیروهای خافظ امنیت در شب دوم هم باقی مانده عوامل و سران ناآرامی ها و اقدامات تروریستی اخیر را دستگیر کردند
مسائل زنان در این جنبش محوریت بیشتری یافت چون شکاف جنسیتی و تبعیض علیه زنان جزو جدیترین مصادیق تبعیض در کشور است و فرهنگ عمومی بسیاری از خانوادهها توسعهیافتهتر و عادلانهتر از قوانین و رویههای جاری در این حوزه است.
جدا از ابعاد حقوقی درباره روند دادرسیهای صورتگرفته و نیز نامشخص بودن احکام دادگاههای تجدیدنظر، اصرار بر روشهای قبلی و سپردن پروندههای معترضان به برخی از شعب خاص دادگاهها و برگزاری سریع و فوری دادگاهها احتمالا با هر هدفی نمیتواند به مدیریت شرایط موجود کمکی کند.
طبقه محروم در رخدادهای اخیر حضور جدی داشتند، حوادثی که در کرج، نازی آباد، مناطق حاشیهای تهران و حتی شهرستانهای محروم رخ داد، نشان داد که رخدادهای اخیر فراتر از نظام طبقاتی است.
روزنامه توسعه ایرانی (شماره ۱۲۱۱ | ۱۹ آبان ۱۴۰۱ | صفحه ۴)
تحولات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ایران، دستکم از دوره ۱۳۸۸ به این سو، سبب شده است کنشگری اینترنتی به عنوان بخشی مهم و انکارناپذیر از کنشگری سیاسی اجتماعی در ایران معاصر درآید. این گونه از کنشگری به دلایلی مانند آنکه سریع است، محدودیتهای محیط واقعی را ندارد و استفاده از آن به سن، جنسیت و دیگر متغیرهای زمینهای کاربران منوط نیست، جذابیت بیشتری پیدا کرده است.
مواضع جنابعالی و برخی اصلاح طلبان در این روزها عمدتا به توصیف گذرا و نهایتا تاکید بر این گزاره سپری میگردد که: «ما از جنس اینها نیستیم» و تاکید میکنند که رسالتمان اصلاح سیاستهای نادرست جاری از مسیر روشهای اصلاح طلبانه است.
به رغم گذشت پنجاه روز، متأسفانه هنوز در نهادهای حکمرانی نشانههای تحلیل واقعبینانه و آسیبشناسانه اعتراضات و ناآرامیهای گسترده اجتماعی کنونی، ریشهیابی و زمینهشناسیِ شکلگیری و رویکرد حل مسألهای موثر نسبت به آن، دیده نمیشود.
یک جریان رسانهای قوی در خارج از کشور نیز به سردمداری عربستان سعودی به ترویج و تشدید گفتمان سرکوب و خشونت میپردازند تا سطح تنش و برخورد میان معترضان و نیروهای دولتی را به آستانهای برسانند که در آن دولتها و جریانهای متخاصم بتوانند باب اخراج هیأتهای دیپلماتیک کشور و سپس باب مقوله «مسئولیت محافظت» (Responsibility to Protect) را در مجامع بینالمللی بگشایند.
مخاطبان رویگردان اصلاحطلبان یا بازیگران جدید عرصه سیاست که اصلا هیچ وقت طرفدار اصلاحطلبان نبودهاند، در غیاب اصلاحطلبان به سمت اصولگرایان نمیروند و یا به سمت کنارهگیری از سیاستورزی عمومی میروند یا کنشهای خشونتآمیزی مانند آنچه این روزها در کف خیابانها میبینیم، سوق داده میشوند.
نیرومندترین هرگز چنان نیرومند نیست که برای همیشه سرور باشد، مگر آنکه قدرت را به حق و فرمانبرداری را به وظیفه تبدیل کند. بکارگیری ابزار خشونت و سرکوب آن هم در رویارویی با فرزندان این آبوخاک؛ (کودکان، نوجوانان، جوانان و دانشجویان)، این سرمایههای ارزشمند وسازندگان ایران فردا به هیچ وجه باخواستههای بحق و قانونی شان تناسب و همخوانی نداشته و ندارد.
اصلاحطلبان یک موضع اخلاقی - سیاسی دارند و آن اینکه باید از جامعه دفاع کنند. اکنون جامعه معترض است و تعدادی کشته بر روی دستاش مانده است. ما باید از اینها دفاع کنیم. به قول گلشیری: آنقدر عزا بر سر جامعه ریخته است که فرصت زاری ندارد. اصلاحطلبان باید کنار مردم باشند.
در فضای افکار عمومی برخی افراد وقتی حرف میزنند برای جامعه آزاردهنده هستند و وقتی کسی نقد میکند، آنها شروع میکنند به تهمت زدن و پرونده سازی. این افراد در جامعه خشونت ایجاد میکنند که به نظر من این افراد باید کنار بروند.
قدم اول حل مشکلات این است که وحدت و انسجام داخلی را کلید بزنیم اما نمیدانم این کار امکانپذیر است یا نه زیرا افرادی که الان در قدرت هستند باید بپذیرند مشارکت همگانی را ایجاد کنند نه حذف همگانی؛ زیرا حذف همگانی وضعیت را بدتر خواهد کرد
طمعِ یکپارچهسازی ساخت قدرت بهعلاوه تحدید جامعهی مدنی و نهادهای واسط و حتی تخریب شخصیتهای مرجع مستقل از نظام موجب رفتارهای تقابلی و شکلگیری دوقطبیهای خطرناکی در دو سوی حاکمیت - مردم و حتی مردم- مردم شده است.
طی ۴۳ سال حتی یک بار به معترضان اجازه تجمع داده نشده است. چرا؟ این زیر پا گذاشتن قانون اساسی و میثاق ملی است و حاکمیت باید به این مسئله جواب دهد. مشکل اساسی این است که قدرت سیاسی و حاکمیت و گفتمان انقلاب و سنت گرایان، دیگری را نمیبینند و اصلا وجود دیگری را احساس نمیکنند که در این جهان دیگرانی وجود دارند که مثل ما فکر نمیکنند و نمیخواهند مثل ما زندگی کنند.
اعتراضات اخیر عقبه اقتصادی، فرهنگی و سیاسی دارد و درگذشت مرحوم مهسا امینی، جرقهای برای آغاز اعتراضات خیابانی بود. این اعتراضات جنبش اجتماعی نیست بلکه خشم شهری و شورش طردشدگان است. این اعتراضات میتواند بستری برای فراهم شدن جنبش دانشجویی نوظهور، واقعی و مستقل شود و این جنبش میتواند خواستههای متراکم اقتصادی، فرهنگی و سیاسی تودهها را مطالبه کند
حاکمیت و دولت باید بپذیرند که اعتراض حق مردم است حتی اگر این اعتراض لحن مناسبی نداشته باشد...حاکمیت باید به استقبال گفتوگو رفته و اصل آن را نه در اثر فشار مردم بپذیرد. این حق را برای مردم، موافقین و حتی مخالفین خود نیز محترم بشمارد.
به نظر میرسد آموزش مشارکت مدنی هم برای مسئولین و هم برای معترضین امری ضروری است. سخنرانی رئیس جمهور در ششم مهرماه ۱۴۰۱ که در پاسخ سوال خبرنگار مبنی بر اینکه معترضان چگونه میتوانند اعتراض خود را بیان کنند و تاکید رئیس جمهور بر روشهای سنتی ناکارآمد؛ یعنی از طریق مراکز عالی و حوزه، خود دلیل گویایی است بر اینکه مسئولین عالی رتبه سیاسی کشور نیز سخت به آموزش مشارکت مدنی نیازمندند
از سال ۸۴ بود که سیستم همه تلاش خود را کرد تا حوزه میانی را از میان برد و حلقههای واسط را بیاثر کند. مانند سنگ آسیابی که چیزی در میان نداشت و دو طرف در مسیرهای مخالف مدام به هم ساییده میشوند. با پایان یافتن دولت نخست آقای خاتمی این روند آغاز شد.