توهمات امارات در مورد بین المللی کردن مسئله سه جزیره ایرانی | کورش احمدی* مناقشه بر حق حاکمیت تاریخی ایران | محمدجواد حقشناس شبکه ملی و فراملی موزه خلیج فارس | رضا دبیرینژاد* حوضه آبریز خلیج فارس و دریای عمان؛ روستانشینی و پایداری معیشتی | محمدامین خراسانی* برای صیانت از نام خلیج فارس نیازمند عزم ملی هستیم خلیج فارس در آئینه زمان | محمدعلی پورکریمی* حفاظت از نام خلیج فارس جزایر سهگانه ایرانی، دسیسه انگلیسی، فراموشکاری عربی | محمدعلی بهمنی قاجار خلیج عربی یا خلیج همیشه فارس؟ بر این دو عنوان درنگ کنید | حبیب احمدزاده هژمونی ایرانی خلیج فارس از عهد باستان تا کنون | مرتضی رحیمنواز درباره پوشش و لباس زنان در جزیره کیش | مرتضی رحیم نواز جهانی شدن و نقش ژئواکونومیکی منطقه خلیج فارس | مهدی حسینپور مطلق خلیج فارس، آبراه صلح و گفتگو | فریدون مجلسی خلاء قدرت و ابهام چهره ژئوپلیتیکی در خلیج فارس | نصرت الله تاجیک درباره روز ملی خلیجفارس | محمدجواد حقشناس موزه ملی هرات | مرتضی حصاری کتیبههای فارسی مسجد جمعه (جامع) هرات | مرتضی رضوانفر مسجد جامع هرات میراثی ماندگار در تاریخ معماری جهان اسلام | علیرضا انیسی معماری در خراسان بزرگ عهد تیموری | ترانه یلدا از چهارسوی هرات تا چهار مرکز دیپلماسی جهان | سروش رهین هرات و نقطه عطف رهبری | ظاهر عظیمی هرات و توسعه سیاسی | سید نایل ابراهیمی حوضه آبریز هریرود؛ چالشها و راهبردهای مشارکتی و بومی | عبدالبصیر عظیمی و سیدعلی حسینی موقعیت استراتژیک هرات | فریدریش انگلس (ترجمه: وهاب فروغ طبیبی) نقش هرات در همگرایی منطقهای | ضیاءالحق طنین درخشش تاریخی هرات | سید مسعود رضوی فقیه دیدار سروان انگلیسی با یعقوبخان در هرات | علی مفتح ایستاده بر شکوه باستانی* | محمدجواد حقشناس سیاستگذاری «همگرایی منطقهای» در حوزه تمدنی ایران فرهنگی هرات در عهد ایلخانی، آل کرت و تیموری | شیرین بیانی گزارش سفر محمود افشار به افغانستان تحولات افغانستان و قیام ۲۴ حوت (اسفند) ۱۳۵۷ مردم هرات | محسن روحیصفت* هرات، شهر عشق، دانش و هنر | سید رسول موسوی* دلبسته این مردم مهربان هستم تقابل نظامی اسرائیل و ایران: پیامدها و راه حلها | سید حسین موسویان آیین نوروز دوای درد افغانستان | حسین دهباشی ردپای نوروز در ادبیات داستانی | محمد مالمیر سبزی پلو با ماهی | مرتضی رحیمنواز بهداشت و تغذیه در تعطیلات مراسم نوروز باستانی | گلبن سهراب شهر نوروزانه | بهروز مرباغی تئاتر و بهار، تلاشی برای زدودن زشتی و پلشتی | مجید گیاهچی نوروز در رادیو ایران زمستان به پایان رسیده است… | محمود فاضلی اهمیت پاسداری از جشن نوروز در افغانستان | محمدصادق دهقان پارسه، تختگاه نوروز | مرتضی رحیمنواز نوروز، جشن بیداری | جعفر حمیدی بازشناسی نمادهای انسانی نوروز | مرتضی رحیمنواز آن روزگاران | ساناز آریانفر سیمای جهانی نوروز ایرانی | مرتضی رحیمنواز آداب و رسوم نوروزیِ تاجیکان | دلشاد رحیمی*
آبهای نیلگون جنوبی ایران زمین به نام «دریای پارس» یا «خلیج فارس» با بیش از ۵ هزار سال سابقه تاریخی، از دوران بابلیها تا به امروز، همواره در اسناد تاریخی و نقشههای جغرافیایی بین اقوام و ملل مختلف از ترک و تازی، آسیایی و اروپایی به نام مقدس «خلیج فارس» نامیده شده است. اما استعمارگران […]
با اینکه میتوانستند غروری با پشتوانه و همهجانبه داشته باشند، آرام، بیتوقع، فروتن و البته تأثیرگذار در محافل علمی میآمدند و آرام میرفتند. خدایش بیامرزد که در نسل غیرقابل تکرار خود در این زمانه نیز بدیلی نداشتند.
استاد باوند علاوه بر داوری در مراحل گردآوری اطلاعات، مصاحبههای تخصصی و تدوین این پایاننامه یاور پژوهشگران این تحقیق بودند و یاریشان منجر به تصویب پایاننامه با درجه عالی گشت.
او به عنوان یک حکیم بینالمللی خیر اندیش با کوهی از عشق به ایران زمین و با دانشی عظیم در حوزه روابط بینالملل و به عنوان یک حقوقدان و تاریخ شناس و یک فرهیخته فرهنگی سیاسی کشور با منشا پرباری از نیکیها آثاری از خویش به یادگار گذاشتند که در منابع علمی و دانشگاهی و دیپلماسی در داخل و خارج کشور ثبت گردیده است .
ایشان از قراردادی دفاع کرد که خیلیها جزئیاتش را نمیدانند. ایشان از قراردادی دفاع کرد که عاملش توسط جمهوری اسلامی اعدام شد. حالا ایشان در روز روشن کراوات زده و باافتخار نشستهاند و از آن قرارداد دفاع میکنند! مطمئنم انتظار دارد که از دانشگاه بیرونش نکنند! وقتی بیرونش میکنند مظلومنمایی میکند که نمیدانم چرا من را بیرون کردند!
من در کنار او قصد داشتم تا کارهای میان رشته ای ناتمام بسیاری از جمله «جامعه شناسی اخلاق» را به انجام رسانم و ایشان تا همین اواخر همواره رهنما و مشوق من در این رهیافت بود.
بر ما است و بر تمامی ما ایرانیان، ایرانزادگان و دوستداران ایران که در پرتو این نور مِهرآگین میترایی پدرم که قطعاً روشنگر راه و الهامبخش همه ما است، به امید خدا بر گستره تاریکی، همگی باتلاش و کوشش فائق آییم و دوباره و دگرباره رنگینکمان کیانی را بر بوم آسمان ایران عزیزمان نقاشی کنیم.
آشنایی عمیقی با فرهنگ و تاریخ ایران، بهخصوص «ایران باستان» داشت؛ دوستدار این سرزمین و مردمان آن بود. آشنایی با چنین مردمی و چنین فرهنگی عشق به این مردم و فرهنگ را در ایشان برانگیخته بود و این عشق مهمترین انگیزه برای خدمت ایشان به ایران بود.
همانطور که استادان پیشکسوت اشاره کردند، جناب آقای دکتر باوند از یکسو دانشمند حقوق و روابط بینالملل بودند و از سوی دیگر یک دیپلمات برجسته.
بهظاهر با آنکه رشته تخصصی ایشان مسائل سیاسی، حقوق و روابطبینالملل است اما ایشان «بنیاد سیاستخارجی علوماداری و مدیریت» را همیشه مورد توجه قرار دادهاند و بههمین دلیل با کمال رضایت خاطر در نشستهای ما حضور فعال داشتند.
عموی مهربانم، بدانکه این عشق تو به سرزمین مادری با جانت به در نخواهد شد که تو چنان بذر این عشق را در قلب همه ما شاگردانت نهادی که تا نسلها قلب به قلب خواهد شد. این پیام ما به شما و پیمان ما با شما خواهد بود.
هویت ریشهدار و عمیق، محدودنماندن در دانشنظری و انجام کنشگریسیاسی در فضایمتلاطم کشور، بهویژه در سهدهه اخیر در جبههملی هرگونه شبهه انفعال و عافیتطلبی را از چهره استاد میزدود.
درباره سوابق علمی و دانشژرف ایشان که در زمینههای سیاست، هنر، ادبیات، تاریخ و جغرافیا است، باید بیفزایم که همیشه از ایشان بهره میبردیم. من فکر میکنم در آن دورانی که ما با هم بودیم، آن چیزی که برای ما به یادگار مانده است؛ بیشتر درس «انسانیت» است و «انسان بودن» که از ایشان بسیار آموختیم.
باوند عزیز، قدرت شگرفی برای به تصویر کشاندن تاریخ ایران و جهان داشت. در تدریس به پانورامای تاریخی تاکید میکرد و به ما میآموخت که برای تدریس موثر یک موضوع باید به متغیرهای زمانی و مکانی حول و حوش آن توجه کرد،
مشکلات ما در زندگی کم نبود اما همیشه هرمیداس با خوشرویی، صبر، حوصله و استقامت با آن روبهرو میشد. همانطور که میدانید عاشق ایران بود و با وجود موقعیتها و پیشنهادها، هیچگاه حاضر به ترک وطن نشد. آنچیزی که برایش مهم بود پایبندی و توجه به اصول و ارزشهای اخلاقی و فرهنگی خانواده بود.
استاد دکتر باوند، دانش چندجانبهای بهویژه در علومسیاسی و بینرشتهای داشتند. ایشان تنها استاد «حقوق بینالملل» نبود، استاد «سیاست و حکومت در اروپایغربی» و استاد «سیاست و حکومت در خاورمیانه» هم بودند و ما بهندرت میتوانیم اساتیدی پیدا کنیم که تا این حد تسلط جامع و کامل به موضوعات داشته باشند.
استاد دکتر داوود هرمیداس باوند پساز پایان تحصیل در دانشکده حقوق و علومسیاسی دانشگاه تهران، بهمنظور ادامه تحصیل به آمریکا رفت و درسال (۱۹۵۸م – ۱۳۳۷ش) وارد دانشگاه «واشنگتندی. سی» ایالات متحده آمریکا شد. ایشان در رشته حقوق بینالملل و روابط بینالملل تا مقطع دکترا به تحصیل پرداخت. دکتر باوند پساز پایان تحصیلات آکادمیک خود، […]
وقتی خانم دکتر سوزان استرنج درگذشت کتابی را همکاران دانشگاهی در موضوع اقتصاد سیاسی بینالمللی به چاپ رساندند که این کتاب الان مرجع شده و موضوع اقتصاد سیاسی بینالمللی استفاده میشود، برای آقای دکتر باوند هم ما چنین کاری کنیم
در اواخر دهۀ ۶۰ استاد باوند بهعنوان عضو تماموقت در دانشگاه امام صادق تدریس داشتند و من بهعنوان استاد مدعو حضور داشتم. گاهی اوقات ایشان را در همان جلسات معدودی که داشتیم، میدیدم. از آنجا بود که با هم آشنا شدیم. در سال ۷۱ که دانشگاه علامه طباطبایی اولین دوره دانشجویان کارشناسی ارشد خودش را […]
ننوشتن دکتر باوند دلیل دارد، مانند شمس تبریزی که میگفت من را عادت به نوشتن نیست برای اینکه حافظه خیلی خوبی داشت. دکتر باوند نیاز به نوشتن نداشت
ایشان آگاه نسبت به توان و مهارتهایی بود که در ذهن پویا و جویندهاش ذخیره شده و میتوانست مشگل گشای بسیاری از معضلات جاری کشور جهت برون رفت از هزار توی مشگلات میهن باشد. اما نه فرصت لازم بهایشان داده میشد و نهایشان تقاضامند فرصت از کسی بود.