خلیج عربی یا خلیج همیشه فارس؟ بر این دو عنوان درنگ کنید | حبیب احمدزاده هژمونی ایرانی خلیج فارس از عهد باستان تا کنون | مرتضی رحیمنواز درباره پوشش و لباس زنان در جزیره کیش | مرتضی رحیم نواز جهانی شدن و نقش ژئواکونومیکی منطقه خلیج فارس | مهدی حسینپور مطلق خلیج فارس، آبراه صلح و گفتگو | فریدون مجلسی خلاء قدرت و ابهام چهره ژئوپلیتیکی در خلیج فارس | نصرت الله تاجیک درباره روز ملی خلیجفارس | محمدجواد حقشناس موزه ملی هرات | مرتضی حصاری کتیبههای فارسی مسجد جمعه (جامع) هرات | مرتضی رضوانفر مسجد جامع هرات میراثی ماندگار در تاریخ معماری جهان اسلام | علیرضا انیسی معماری در خراسان بزرگ عهد تیموری | ترانه یلدا از چهارسوی هرات تا چهار مرکز دیپلماسی جهان | سروش رهین هرات و نقطه عطف رهبری | ظاهر عظیمی هرات و توسعه سیاسی | سید نایل ابراهیمی حوضه آبریز هریرود؛ چالشها و راهبردهای مشارکتی و بومی | عبدالبصیر عظیمی و سیدعلی حسینی موقعیت استراتژیک هرات | فریدریش انگلس (ترجمه: وهاب فروغ طبیبی) نقش هرات در همگرایی منطقهای | ضیاءالحق طنین درخشش تاریخی هرات | سید مسعود رضوی فقیه دیدار سروان انگلیسی با یعقوبخان در هرات | علی مفتح ایستاده بر شکوه باستانی* | محمدجواد حقشناس سیاستگذاری «همگرایی منطقهای» در حوزه تمدنی ایران فرهنگی هرات در عهد ایلخانی، آل کرت و تیموری | شیرین بیانی گزارش سفر محمود افشار به افغانستان تحولات افغانستان و قیام ۲۴ حوت (اسفند) ۱۳۵۷ مردم هرات | محسن روحیصفت* هرات، شهر عشق، دانش و هنر | سید رسول موسوی* دلبسته این مردم مهربان هستم تقابل نظامی اسرائیل و ایران: پیامدها و راه حلها | سید حسین موسویان آیین نوروز دوای درد افغانستان | حسین دهباشی ردپای نوروز در ادبیات داستانی | محمد مالمیر سبزی پلو با ماهی | مرتضی رحیمنواز بهداشت و تغذیه در تعطیلات مراسم نوروز باستانی | گلبن سهراب شهر نوروزانه | بهروز مرباغی تئاتر و بهار، تلاشی برای زدودن زشتی و پلشتی | مجید گیاهچی نوروز در رادیو ایران زمستان به پایان رسیده است… | محمود فاضلی اهمیت پاسداری از جشن نوروز در افغانستان | محمدصادق دهقان پارسه، تختگاه نوروز | مرتضی رحیمنواز نوروز، جشن بیداری | جعفر حمیدی بازشناسی نمادهای انسانی نوروز | مرتضی رحیمنواز آن روزگاران | ساناز آریانفر سیمای جهانی نوروز ایرانی | مرتضی رحیمنواز آداب و رسوم نوروزیِ تاجیکان | دلشاد رحیمی* نظام اسطورهای نوروز | مرتضی رحیمنواز نوروز در هرات؛ بقای زندگی | مینو سلیمی نوروز و دیپلماسی میراث فرهنگی | رضا دبیری نژاد تحویل سال و تغییر احوال | محمدجواد حق شناس نمادشناسی سفره هفتسین و نوروز | مرتضی رحیمنواز حال و هوای عید در تاجیکستان | عباس نظری کارت تبریک عید | مجید جلیسه نوروز، فرهنگِ هویتساز | فریدون مجلسی
شاید یکی از بهترین تعاریف درباره شهید سیدمحمد حسینیبهشتی را بتوان در پیامی مشاهده کرد که اکبر هاشمیرفسنجانی، دوست و همراه قدیمی او در مبارزات پیش از انقلاب و حزب جمهوری اسلامی بهمناسبت کنگره بزرگداشت شهید بهشتی در اسفند 1390 ارائه کرد. هاشمی در پیام خود دوست قدیمی را «یک روحانی تاثیرگذار در مجموعههای دانشگاهی، یک دانشگاهی به تمام معنا در حوزههای علمیه و مصداق واقعی روشنفکری دینی» معرفی میکند.
هاشمی در دورهٔ پس از جنگ با تمام قوا به دنبال عادیسازی رابطه با اروپا بود. هدف قرار دادن رابطه با اروپا از طرف سید احمد بیارتباط با برنامهٔ هاشمی نبود.
مخالفت صریح امام از ورود به خاک عراق و اصرار هاشمی به وارد شدن به خاک عراق
آقایان چه اصراری به برگزاری سالگرد تاسیس دانشگاهی دارند که همه چیزش را از هاشمی دارد
اینکه در این سالهای دوستی. بین دو کشور چه گذشت. شرحی می خواهد فراخ و فرآتر از این مقال. که باید جداگانه به آن پرداخت. ولی وقتی دوباره زمزمه های فتنه در منطقه بلند شد. این باز هاشمی بود. که در اسفند ۸۷. رخت سفر بست و به دیدار ملک عبدالله رفت. برای توافقی ۱۴ ماده ای.
دولت های سازندگی و اصلاحات در سیاست خارجی به دنبال تنش زدایی،نه تنش آفرینی بودند و از سیاست تهاجمی پرهیز می کردند.این دولت ها رابطه خوبی با کشورهای منطقه به ویژه عربستان داشتند.ارتباط آنقدر بهبود پیدا کرده بود که ملک عبدالله پادشاه عربستان سال 1376 برای شرکت در کنفرانس اسلامی به تهران آمد و علاوه بر دیدار با خاتمی رئیس جمهور وقت به منزل شخصی هاشمی رفسنجانی هم رفت.
امروز اگرچه هاشمی نیست اما راه عقلانیت و میانهروی باز است
تنش اخیر در رابطه ایران و اتحادیه اروپا بالا گرفته است. اما این نخستینبار نیست که رابطه دچار فراز و نشیب شده است. عوامل تنش و علاقهمندی دو طرف به تجدید روابط و حفظ آن موضوعی است که در گفتوگو با دکتر مهدی ذاکریان، استاد روابط بینالملل دانشگاه آزاد و تحلیلگر مسائل بینالملل به بررسی آن پرداختیم.
انسانی که جایگزین خداست و بر تسخیر طبیعت اصرار میورزد و انسانی که برای خودش هم جز لذت جویی غایتی را در نظر نمیگیرد این جایگاه جعلی در برابر نوع نگاهی که انقلاب اسلامی به ما عطا کرد که انسان بنده خداست طبیعت امانتی در دست ماست و با پیریزی و کوششمان برای آیندگان باید بماند.
آیت الله هاشمی، در کتاب خاطرات خود، حوادث این جلسه را این گونه تعریف میکند: «...بحثهای زیادی شد. بعضیها طرفدار رهبری شورایی و بعضی خواهان رهبری فردی بودند
جالب تر اینکه بعد از فوت پدر، من نزد یکی از مسئولان قضایی وقت، رفتم. ایشان هم گفت مخالفین آقای هاشمی همه نگران این بودند که ایشان برای آینده بماند و تاثیر بگذارد.
این روزها فیلمی که صبح فردای پس از رد صلاحیت شما به هنگام ورزش صبحگاهی گرفته بودم ، بین مردم دست به دست میشود . یادتان هست ، در پاسخ به سوالم که « دلیل این رد صلاحیت چیست؟» کوتاه و موجز گفته بودید : « سیاسی و امنیتی است »
وزیر اسبق فرهنگ و ارشاد : اعتقاد من این است که اگر آقای هاشمی بود و ایده هایی که در ذهن داشت را عمل می کرد، ما «جمهوری» دیگری داشتیم؛ غیر از جمهوری اسلامی که الآن شکل گرفته است. امروز همه تحریم ها و گرفتاری ها ناشی از خصومت هایی است که ما با مجموعه دنیا اعم از کشورهای همسایه و اروپا و آمریکا داریم.
در همین زمینه، این احتمال که در موضوع رحلت آقای هاشمی ممکن است دست خارجی از جمله روسیه در کار باشد، احتمال بعیدی نیست. چون به نظر میآید که روسیه در داخل نظام ما نفوذ و رسوخ کرده است. بعید نیست، اما دلیل میخواهد و دلیلی هم فعلاً پیدا نکردیم
تولیت آستان امام خمینی(ره)، گفت: اگر افتخارات جنگ قرار است تقسیم بشود اول مال شهداست و اگر قرار باشد به فرماندهان آن برسد اول از همه آقای هاشمی است. حتما کسی که ۸۰ سال مبارزه کرده اشتباه دارد، ولی مگر می شود قهرمانی های کشور گفت و از آقای هاشمی نگفت؟!
ما با این انسان بزرگ که در آزادسازی ایران از یوغ استبداد رژیم پهلوی و استعمار آمریکا و شوروی نقش بسزائی داشت، برای شکلگیری قانونمند نظام جمهوری اسلامی تلاش فوقالعادهای به عمل آورد، در دفاع مقدس خدمات بزرگی به کشور کرد و در عرصه گسترش علم و صنعت و توسعه کشور سهم بزرگی برعهده داشت، رفتاری کردیم که با کمتر دشمنی چنان میکنند.
درگذشت هاشمی رفسنجانی از جمله موضوعات سیاسی در کشور است که هرچند درباره آن گفت و شنودهای زیادی در محافل سیاسی وجود دارد ولی تاکنون هرچه گفته شده بیشتر جنبه حدس و گمان داشته است.
دکتر روحانی به عنوان رییس شورایعالی امنیت ملی وقت، پس از مطالعه این گزارش پی نوشتی با این مضمون داشتند که گزارش استحکام لازم را ندارد و قانع نشدند. اینکه پس از این دستور رییس جمهور چه اتفاقی افتاد و آیا گزارش دیگری نوشته شده، ما اطلاعی نداریم.