موزه ملی هرات | مرتضی حصاری کتیبههای فارسی مسجد جمعه (جامع) هرات | مرتضی رضوانفر مسجد جامع هرات میراثی ماندگار در تاریخ معماری جهان اسلام | علیرضا انیسی معماری در خراسان بزرگ عهد تیموری | ترانه یلدا از چهارسوی هرات تا چهار مرکز دیپلماسی جهان | سروش رهین هرات و نقطه عطف رهبری | ظاهر عظیمی هرات و توسعه سیاسی | سید نایل ابراهیمی حوضه آبریز هریرود؛ چالشها و راهبردهای مشارکتی و بومی | عبدالبصیر عظیمی و سیدعلی حسینی موقعیت استراتژیک هرات | فریدریش انگلس (ترجمه: وهاب فروغ طبیبی) نقش هرات در همگرایی منطقهای | ضیاءالحق طنین درخشش تاریخی هرات | سید مسعود رضوی فقیه دیدار سروان انگلیسی با یعقوبخان در هرات | علی مفتح ایستاده بر شکوه باستانی* | محمدجواد حقشناس سیاستگذاری «همگرایی منطقهای» در حوزه تمدنی ایران فرهنگی هرات در عهد ایلخانی، آل کرت و تیموری | شیرین بیانی گزارش سفر محمود افشار به افغانستان تحولات افغانستان و قیام ۲۴ حوت (اسفند) ۱۳۵۷ مردم هرات | محسن روحیصفت* هرات، شهر عشق، دانش و هنر | سید رسول موسوی* دلبسته این مردم مهربان هستم تقابل نظامی اسرائیل و ایران: پیامدها و راه حلها | سید حسین موسویان آیین نوروز دوای درد افغانستان | حسین دهباشی ردپای نوروز در ادبیات داستانی | محمد مالمیر سبزی پلو با ماهی | مرتضی رحیمنواز بهداشت و تغذیه در تعطیلات مراسم نوروز باستانی | گلبن سهراب شهر نوروزانه | بهروز مرباغی تئاتر و بهار، تلاشی برای زدودن زشتی و پلشتی | مجید گیاهچی نوروز در رادیو ایران زمستان به پایان رسیده است… | محمود فاضلی اهمیت پاسداری از جشن نوروز در افغانستان | محمدصادق دهقان پارسه، تختگاه نوروز | مرتضی رحیمنواز نوروز، جشن بیداری | جعفر حمیدی بازشناسی نمادهای انسانی نوروز | مرتضی رحیمنواز آن روزگاران | ساناز آریانفر سیمای جهانی نوروز ایرانی | مرتضی رحیمنواز آداب و رسوم نوروزیِ تاجیکان | دلشاد رحیمی* نظام اسطورهای نوروز | مرتضی رحیمنواز نوروز در هرات؛ بقای زندگی | مینو سلیمی نوروز و دیپلماسی میراث فرهنگی | رضا دبیری نژاد تحویل سال و تغییر احوال | محمدجواد حق شناس نمادشناسی سفره هفتسین و نوروز | مرتضی رحیمنواز حال و هوای عید در تاجیکستان | عباس نظری کارت تبریک عید | مجید جلیسه نوروز، فرهنگِ هویتساز | فریدون مجلسی شکوهِ هرات، در فراسوی گستره ایران فرهنگی نوروز، جشن رستاخیز آئینهای پیشوار نوروزی | ندا مهیار نوروز و آیینهای نمایشی نوروزی سیاست همسایگی در نوروزستان | سید رسول موسوی پوتین قادر نیست جنبش رهبر مخالفان را خاموش سازد | آندره ئی سولداتوف . ایرینا بروگان (ترجمه: رضا جلالی) جشن آتشافروزان | مرتضی رحیمنواز
آئین سوری یا جشن چهارشنبهسوری که در آخرین سهشنبه سال خورشیدی انجام میگرفت را بایستی از مهمترین جشنهای پیشواز نوروز برشمرد که با مجموعهای از رسوم همچون برافروختن آتش، تهیه آجیل و رقص و پایکوبی همراه بوده است
مدرسه در ابتدای فعالیت خود 30 دانش آموز داشت. ترکیبی از معلمان اتریشی که به دعوت امیرکبیر به ایران آمده بودند با استادان ایرانی وظیفه داشتند تا محتوای علمی مدرسه را تدوین و تدریس کنند
امانت فروشی یا بانک رهنی تا سالهای نخست انقلاب در تیمچه اکبریان پابرجا بود و فعالیت می کرد و در این نخستین بانک رهنی ایران مردم میتوانستند با گرو گذاشتن وسایل با ارزش خود از این بانک پول قرض کند
هر چقدر هم که در ظلم و درگیری و ناملایمتی باشی روزی به صلح خواهی رسید و مردمت روزی آرامش را احساس خواهند کرد.
ظهیرالدوله به همراه همسرش تمام ثروت خود را در راه خدا خرج کردند و این ایام درویش حسین و درویش خرم از زاهدانی بود که در محل گورستان خانه داشتند و از ظهیرالدوله مراتب عرفان می آموختند و در همین ایام صفاعلی از پیروان خانقاه نعمت اللهی صفی علی شاه شد و انجمن اخوت را بنیانگذاری کرد
عبدالله انوار پیش از رسیدن به سن تحصیل، خواندن، نوشتن و شمارش اعداد را نزد پدر فراگرفت و در سال ۱۳۱۰ به مدرسه سیروس رفت و دوره ابتدایی را در آنجا سپری کرد. او دوره متوسطه را در کالج امریکایی البرز طی سالهای ۱۲۱۶ تا ۱۳۲۰ گذراند و به توصیه پدر علاوه بر دیپلم ادبی، ریاضیات نیز خواند. از مهمترین اساتید وی در دبیرستان میتوان به خلیل ملکی، دکتر کریم مجتهدی و دکتر محمود صناعی اشاره کرد.
نخستین جلسه از سلسله نشستهای «سرگذشت خیابان لالهزار»، روز یکشنبه 30 بهمن ماه در سالن اجتماعات ساختمان شماره 3 خانه سینما برگزار شد
پیش از آن تختی تجربه یک مسابقه بزرگ جهانی را از سر گذرانده بود و اگرچه تجربه چندان خوشایند به شمار نیامد، اما در نهایت شرکت در این مسابقه در آینده ورزشی او بیتأثیر نبود.
در سال ۱۲۶۴ هجری قمری، محمد شاه قاجار دستور ساخت کاخی در حوالی اسدآباد و تجریش را صادر کرد که به (کاخ محمدیه) معروف گشت، کاخی که اگر چه هنوز در میانه ساخت خود بود، اما شاه که به بیماری نقرس مبتلا شده بود آن را برای سکونت در آخرین روزهای زندگی خود برگزید و در نهایت در همین کاخ نیمه کاره زندگی خود را در سن ۴۲ سالگی به پایان رساند.
خیابان لالهزار در حدفاصل میدان امام خمینی (ره) و خیابان انقلاب اسلامی، محصول تلاش ناصرالدینشاه در احداث مدلی ذهنی از خیابان شانزلیزه پاریس است. تصوری که در سفر نخست فرنگستان، ذهن و روح پادشاه را تسخیر کرد و تا جایی پیش رفت که پس از بازگشت دستور احداث آن را صادر نمود.
ابیانه با بیش از ۱۵۰۰ سال تاریخ شناسنامهدار، روستایی تاریخی و از کهنترین سکونتگاههای زیستی حاشیه کویر مرکزی ایران است. قدیمیترین بررسیها نسبت آنرا تا دوران ساسانی تایید نموده، اما محققان قائل به دورههای پیش از این هستند و در کاوشند تا اسناد معتبری برای این منظور یافته و سندیت این سخن را به اثبات برسانند.
او تهرانشناسی را اصلی اساسی به شمار می٫آورد و به آن تاکید خاصی میورزید و بارها میگفت نباید از یاد ببریم که تهران تنها یک شهر نیست بلکه باید آن را جهان فرهنگ در نظر بگیریم. چون تمام اقوام ایران زمین در این شهر به دور هم جمع شدهایم و باید برای حفظ ارزشهایش بکوشیم.