موزه ملی هرات | مرتضی حصاری کتیبههای فارسی مسجد جمعه (جامع) هرات | مرتضی رضوانفر مسجد جامع هرات میراثی ماندگار در تاریخ معماری جهان اسلام | علیرضا انیسی معماری در خراسان بزرگ عهد تیموری | ترانه یلدا از چهارسوی هرات تا چهار مرکز دیپلماسی جهان | سروش رهین هرات و نقطه عطف رهبری | ظاهر عظیمی هرات و توسعه سیاسی | سید نایل ابراهیمی حوضه آبریز هریرود؛ چالشها و راهبردهای مشارکتی و بومی | عبدالبصیر عظیمی و سیدعلی حسینی موقعیت استراتژیک هرات | فریدریش انگلس (ترجمه: وهاب فروغ طبیبی) نقش هرات در همگرایی منطقهای | ضیاءالحق طنین درخشش تاریخی هرات | سید مسعود رضوی فقیه دیدار سروان انگلیسی با یعقوبخان در هرات | علی مفتح ایستاده بر شکوه باستانی* | محمدجواد حقشناس سیاستگذاری «همگرایی منطقهای» در حوزه تمدنی ایران فرهنگی هرات در عهد ایلخانی، آل کرت و تیموری | شیرین بیانی گزارش سفر محمود افشار به افغانستان تحولات افغانستان و قیام ۲۴ حوت (اسفند) ۱۳۵۷ مردم هرات | محسن روحیصفت* هرات، شهر عشق، دانش و هنر | سید رسول موسوی* دلبسته این مردم مهربان هستم تقابل نظامی اسرائیل و ایران: پیامدها و راه حلها | سید حسین موسویان آیین نوروز دوای درد افغانستان | حسین دهباشی ردپای نوروز در ادبیات داستانی | محمد مالمیر سبزی پلو با ماهی | مرتضی رحیمنواز بهداشت و تغذیه در تعطیلات مراسم نوروز باستانی | گلبن سهراب شهر نوروزانه | بهروز مرباغی تئاتر و بهار، تلاشی برای زدودن زشتی و پلشتی | مجید گیاهچی نوروز در رادیو ایران زمستان به پایان رسیده است… | محمود فاضلی اهمیت پاسداری از جشن نوروز در افغانستان | محمدصادق دهقان پارسه، تختگاه نوروز | مرتضی رحیمنواز نوروز، جشن بیداری | جعفر حمیدی بازشناسی نمادهای انسانی نوروز | مرتضی رحیمنواز آن روزگاران | ساناز آریانفر سیمای جهانی نوروز ایرانی | مرتضی رحیمنواز آداب و رسوم نوروزیِ تاجیکان | دلشاد رحیمی* نظام اسطورهای نوروز | مرتضی رحیمنواز نوروز در هرات؛ بقای زندگی | مینو سلیمی نوروز و دیپلماسی میراث فرهنگی | رضا دبیری نژاد تحویل سال و تغییر احوال | محمدجواد حق شناس نمادشناسی سفره هفتسین و نوروز | مرتضی رحیمنواز حال و هوای عید در تاجیکستان | عباس نظری کارت تبریک عید | مجید جلیسه نوروز، فرهنگِ هویتساز | فریدون مجلسی شکوهِ هرات، در فراسوی گستره ایران فرهنگی نوروز، جشن رستاخیز آئینهای پیشوار نوروزی | ندا مهیار نوروز و آیینهای نمایشی نوروزی سیاست همسایگی در نوروزستان | سید رسول موسوی پوتین قادر نیست جنبش رهبر مخالفان را خاموش سازد | آندره ئی سولداتوف . ایرینا بروگان (ترجمه: رضا جلالی) جشن آتشافروزان | مرتضی رحیمنواز
امروز نظرات یکی از اعضا هیئت علمی گروه جمعیت شناسی دانشگاه تهران را خواندم آقای رسول صادقی صحبت از مهاجرت ۱۱۵ نفر از جوانان روستایی در شهرستان دره شهر استان ایلام به کشور استرالیا را کرده بودند
سر خط اخبار دانشگاه طی روزهای اخیر به اخراج و پایان کار اساتید ختم شده است، اغلب از مسائل و جزئیات اخبار اخراجیها گفته و نوشتهایم،اما اساتیدی که سرکار هستند و باید از ابتدای سال تحصیلی سر کلاسها حاضر شوند، این روزها چه حال و هوایی دارند؟ فضای دانشگاه برای آنها چطور بوده و خواهد بود؟ حسین آخانی یکی از این اساتید است، او دکترای گیاهشناسی از دانشگاه مونیخ آلمان دارد و عضو هیأت علمی دانشکده علوم دانشگاه تهران است. در این گفتوگو او درباره اخراج اساتید، مشکلات موجود، فضای دانشگاه، سطح علمی دانشجویان و مهاجرتها میگوید. این گفتوگو را بخوانید:
من صرف تکیه بر تفکر تجربی را ستایش نمی کنم، اما تا اینجا این حرف درست بود که قرآن نگرش واقع گرایانه ای به علم داشت که مسلمانها از آنها دور شدند. از همان ابتدای اسلام، برخلاف روش قرآنی که علم را در معنای عام به کار می برد، علما، علم را به معنای حدیث گرفتند
داریوش رحمانیان در گفتوگو با هممیهن، با بیان اینکه ماجراهای رخداده برای او ازجمله زمزمه تعلیق و اخراج، نه مربوط به امروز و دیروز که امری سابقهدار است، در توضیح اتفاقات پیشآمده گفت: پروندهسازی برای من، سنگاندازی بر سر راه فرصتهای مطالعاتیام، ممانعت از ارتقایم، عدمپرداخت پایههایم برای چندینسال، عدماعمال سوابقم و... داستانی قدیمی و مربوط به سالیانی دراز پیشازاین است.
دیدگاه ارمکی، استاد دانشگاه تهران در مورد انتخابات ١۴٠٠: چه کسی می گوید ١٨ میلیون نفر به رئیسی رأی داد؟ کسی جز رئیسی نبود!
به نظرم مصوبه شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا با موضوع مولدسازی داراییهای غیرمولد دولت با واکنشهای غیرمنصفانه جامعه روشنفکری مواجه شد. من اتفاقا معتقدم دولت کار خوبی انجام میدهد و باید از آن حمایت کرد و اینقدر دستاوردهای دولت را کوچک انگاشتن دور از انصاف و عدالت است
کسانی که اعتراض استاد و دانشجو را بر نمیتابند، کسانی که دانشگاه را خنثی و ساکت میخواهند، قدم در راه ویرانی ایران بر میدارند. درون را ضعیف و بیصدا میکنند و مجال میدهند که کانون آگاهی، اطلاعرسانی، نقد و اعتراض در بیرون باشد
محسن صالحیخواه، روزنامهنگار، در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، دربارهی خاطراتش از اشغال دو سفارت در سالهای اخیر نوشت:
مومنی با اشاره به طرح ژنریک دارویی در دهه 60 شمسی که مرحوم شیبانی در آن نقش داشت، گفت: علیرغم اینکه ما یک دوره 8 ساله اقتصاد جنگی را سپری را کرده بودیم، قیمت جاری دارو در سال 1368 از قیمت داروهای سال 1356 ارزان تر بود. مرحوم شیبانی بعد از سخنان امام خمینی(س) درباره دکتر مصدق نزد امام رفت و درخصوص دیانت و صداقت و شرافت دکتر مصدق گواهی داد.
میدان فردوسی تهران که روزگاری یکی از مهمترین میادین پایتخت بود، تا حالا سه مجسمه از این شاعر نامدار را در دل خود جای داده است. اولین مجسمه فردوسی، دهم مهرماه سال ۱۳۲۴، همزمان با جشن مهرگان ایرانیان باستان، در میدان فردوسی نصب شد
رضا را بالاخره از دانشگاه بیرون کردند. از خانهاش. از جایی که جای او و امثال او بود. خیلی هم صبر کرد. چندین سال بیحقوق (بله! بیحقوق!) معلمی کرد و فکرهایش را زندهگی کرد.
انجمن جامعه شناسی ایران با اعلام این خبر در بیانیه ای نوشت: متاسفانه با خبر شدیم که قرارداد همکاری آقای دکتر رضا امیدی استاد گروه توسعه و سیاستگذاری اجتماعی دانشگاه تهران لغو شده و ایشان عملا از دانشگاه اخراج شدهاند.
نیمه شب گذشته، حوالی ساعت ۴ بامداد دفتر بسیج دانشجویی دانشگاه تهران شمال توسط اقدام خرابکارانه فردی ناشناس دچار حریق شد.
به گفته برخی اساتید دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران به هممیهن امسال وضعیت سال تحصیلی متفاوت و کل فضای دانشگاه با مسائل مختلفی مواجه بوده است.
«خودآسیبرسان» توصیفی است که علیرضا وجهی در قامت معاون دانشجویی دانشگاه تهران از آن برای اتفاق تلخ روز شنبه دانشکده فنی دانشگاه تهران استفاده کرد. روز شنبه گزارشها از دانشگاه تهران حکایت از مرگ یک دانشجوی دختر داشت.
برخی از منابع آگاه، ضمن ابراز تاسف از این حادثه اعلام کردند که خودکشی دانشجو در پی اختلاف نظر او با یکی از استادان نظیر چاپ مقاله و موارد از این قبیل بوده و ارتباطی به مسائل اخیر نداشته و ندارد.
رئیس دانشگاه تهران با تأکید بر اینکه باید دشمنشناسی درستی داشته باشیم، گفت: با تبعیت از رهبر معظم انقلاب که همواره ما را به مدارا با دانشجویان معترض دعوت کردهاند، این شیوه را ادامه میدهیم و با ارزیابی و بررسی اتفاقات گذشته در دانشگاه، مسببان هنجارشکنی را از مسیر قانونی پاسخگو میکنیم.