خداوند متعال می‌فرماید: “هر کس تقوا پیشه کند، خدا برای او گریزگاهی از مشکلات قرار می‌دهد و از راهی که فکرش را هم نمی‌کرده به او روزی می‌دهد”. خلاف این اصل قرآنی هم قطعاً صادق است؛ یعنی هر کس تقوا پیشه نکند (به ویژه در سطح حاکمان و زمامداران)، خدا دائماً برای او تنگناهایی ایجاد می‌کند و از جایی که فکرش را هم نمی‌کرده به او ضربه می‌زند”.
قطعاً کسی که در پس پرده برنامه تلویزیونی، برای دعوت پدر روح الله عجمیان اقدام کرده، در خواب هم نمی‌دید که چنین افتضاحی برای او و رسانه میلی و کل نظام به بار بیاید. حتما با خودش می‌گفته: چه کسی حامی‌تر و راضی‌تر از پدر عجمیان؛ که پسرش برای سرکوب مردم معترض به فقر و فساد بیرون رفته و کشته شده، اما به جای یک نفر، تاکنون دو نفر اعدام و چندین نفر به حبس طولانی مدت گرفتار شده‌اند و خانواده مقتول هم در یک سال گذشته از مواهب مادی و معنوی و عنایات ملوکانه و تمجید و تحسین بیش از حد برخوردار بوده‌اند و تا آخر عمر هم از این مزایا بهره‌مند خواهند بود.. وافعا چه کسی بهتر از او و بیش از او می‌تواند و “باید” حامی دیدگاه‌ها و تکرار کننده‌ی منویات و خواسته‌های ما باشد؟
اما ناگهان مار توهمات انحرافی و ضد اسلامی از آستین پرورش یافتگان افراط و تحجر بیرون می‌آید و دو مورد از مهم‌ترین ارکان نظام یعنی “قوه قضائیه” و “بیت و مشاوران رهبری” را هدف قرار می‌دهد؛ مشاوری که اگر ادعای عجمیان را درست بدانیم، چه بسا تنها اقدام مردمی و خداپسندانه ایشان در طول حیات سیاسی اش، همین تلاش احتمالی برای جلوگیری از ریختن خون بی‌گناهان بیشتر باشد!
اما روی آنتن زنده، هیچ راهی هم برای گریز از این افتضاح پیش‌بینی نشده، وجود ندارد. گوینده این حرف، یک دگراندیش یا مخالف نظام نیست که به بهانه نقص فنی یا قطع ارتباط، گل و بلبل نشان دهند و موضوع را فیصله دهند.
و برای نشان دادن عمق شکاف میان توهمات حاکمیت و واقعیت‌های جامعه، همین یکی دو دقیقه کوتاه، از دهها کلیپ و سند و مقاله و کتاب موثرتر بود؛ اقلیتی چند درصدی که این همه خشونت نظام در برخورد با مردم و کور کردن‌ها و کشتن‌ها و بازداشت دهها هزار نفر را کافی نمی‌دانند و “هل من مزید” می گویند؛ و اکثریت قاطعی که از این همه وقاحت و ارهاب، انگشت تحیر به دندان گرفته اند و آینده ی این وضع را کاملا تاریک و سیاه می بینند.
