بامداد هفتم نوامبر سال ۱۹۱۷[برابر با ۲۵ اکتبر تقویم جولیانی – معادل با ۱۷ شهریور ۱۲۹۶ شمسی] گاردهای سرخ مرکب از کارگران و کشاورزان کمونیست وارد کاخ زمستانی تزارها در سن پترزبورگ شدند و درحالی که رزمناو «اورورا» به اطراف کاخ گلوله می زد به عمر دولت موقت روسیه مرکب از لیبرالها و سوسیالیستهای میانه رو به ریاست کرنسکی پایان دادند .
دسته های دیگر گارد سرخ و متعاقب آنان مردم ایستگاه راه آهن ، تلفنخانه ، دوپادگان نظامی شهر و ادارات دولتی را متصرف شدند و به این ترتیب ۳۴ سال پس از مرگ کارل مارکس ، نظامی بر پایه اندیشه و فرضیه های او در روسیه ــ کشوری که وضعیت و شرایط آن برای پیاده کردن فوری چنین فرضیه هایی آمادگی نداشت ــ روی کار آمد و ۷۴ سال دوام آورد وجنگ جهانی دوم را از سر گذراند.
کرنسکی درفوریه ۱۹۱۷ ، در زمانی که روسهای ناموفق در جنگ جهانی اول از تبعیض و فقرو بی ثباتی کشور شان به جان آمده بودند روی کار آمده بود و تزار نیکلای دوم اختیاراتش را به او سپرده بود تا به اوضاع روسیه سر و سامان بخشد که موفق نشده بود.
رهبری انقلاب بلشویکی روسیه را لنین برعهده داشت که تا چندماه پیش از انقلاب در سویس به حالت تبعید به سر می برد و باکمک آلمانی ها به وطن باز گشته بود.
جوانان و طبقه تحصیلکرده روسیه با خواندن داستانهای « تولستوی » که درست هفت سال بیش از انقلاب در ۸۲ سالگی درگذشته بود از وضعیت موجود روسیه بیزار ده بودند و بی صبرانه در انتظار یک تحول پایه ای (انقلاب) بودند.
۹ روز پس از سقوط سن پترزبورگ ، مسکو نیز به تصرف بلشویکها در آمد . لنین ماه بعد مذاکرات صلح را با آلمان واتریش آغاز کرد . انقلاب روسیه ظرف دو ــ سه سال بر همه مخالفان داخلی و خارجی از جمله دولتهای انگلستان ، فرانسه ، ژاپن و امریکا که نیرو به کمک مخالفان داخلی فرستاده بودند پیروز شد…. .
