تهران؛ گنجینهای از میراث فرهنگی ناملموس ایران | سیما حدادی
تهران، شهرخلاق | مرتضی رحیم نواز
میراث تهران | رضا دبیرینژاد
درنگی بر موضوع بازگشت اتباع افغان به کشورشان | ندا مهیار
جنگ اسرائیل با ایران در کانون بحران | ندا مهیار
مراقب بلندگوهایی باشیم که اجزای جامعه را رو در روی هم قرار میدهند
در باب کورتکس آسیایی و اروپایی | علی مفتح
بحران واقعی اقتصاد چین | ژانگ یوآن ژو لی یو (ترجمه: رضا جلالی)
به وقت گرهگشایی ازمذاکرات
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
دلیل در اوج ماندن دلار برغم اقدامات مخرب ترامپ | اسوار پراساد (ترجمه: رضا جلالی)
لنجهای چوبی، نماد هویت فرهنگی | محمدجواد حقشناس
جهنم در فومن؛ یک پروژه و چند نکته | علی مفتح
جزیره آزاد هسته ای | حشمتالله جعفری*
خردادگان، بیداری طبیعت و انسان | ندا مهیار
تصمیم برای تغییر نام خلیج فارس خود تاییدی بر اصالت نام آن است | علی مفتح
ظهور استعمار «جهش یافته» در هم آغوشی تاج و تاراج | ابوالفضل فاتح
سخنان ترامپ در عربستان | سید محمود صدری
پکن چگونه تغییر خواهد کرد؟ | رانا میتر (ترجمه: رضا جلالی)
گفتگوهای ایران و آمریکا | سید محمود صدری*
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
فرزند خلیج فارس | محمدجواد حقشناس
در باب پاسداشت زبان فارسی در میان سیاستمداران | محمدجواد حقشناس
در فضای منافع ملی
پیامی که باید از ایران مخابره شود | محمدجواد حق شناس
عواقب اقتصادی تسخیر دولت | الیزابت دیوید بارت (ترجمه: رضا جلالی)
جنگ یا گفتگو | باقر شاملو*
نوروز و تجلی آن در فرهنگ پاکستان | ندا مهیار
جشن آتشافروزان | مرتضی رحیمنواز
دوگانگی در مواجهه با مصاحبه رفیقدوست | احسان هوشمند
حرفهای بیپایه درباره مسائل حساس قومی ـ زبانی را متوقف کنید
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
تلاش تندروها و بیثباتی بازارها
نگاهی دوباره به مشکلات روابط آمریکا با چین | جود بلانشت و ریان هاس (ترجمه: رضا جلالی)
اهمیت راهبردی گردشگری دریایی در توسعه پایدار | محمدجواد حقشناس
ایران در محاصره کوریدورهای ترکیه | علی مفتح*
شخصیسازی حکمرانی یا ناحکمرانی | محمدحسین زارعی*
پوتین و ترجیح اوکراین بر سوریه | الکساندر با نوف (ترجمه: رضا جلالی)
شماره ۷۱ و ۷۲ | ۳۰ دی ۱۴۰۳
زاکانی پس از شرکت در انتخابات رای اکثریت را از دست داد
تصمیمی شجاعانه
ققنوس در آتش | مرتضی رحیمنواز
شمایل یک اسطوره | مرتضی رحیمنواز
بچه خانی آباد | ندا مهیار
کالبد مدنی تهران | بهروز مرباغی*
فضاهای عمومی و تعاملات اجتماعی رو بستر تاریخ | اسکندر مختاری طالقانی
از تهران چه میخواهیم؟ | ترانه یلدا *
داستان تولد یک برنامه | حمید عزیزیان شریف آباد*
تاملی بر نقش سترگ سیدجعفر حمیدی در اعتلای فرهنگ ایران
شبی برای «شناسنامه استان بوشهر»
تاکنون حدود 63 عنصر از استان تهران در فهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس ایران به ثبت رسیده است. بهعنوان نمونه میتوان از تعزیهخوانی در تکیههای تجریش و نیاوران، نقاشی روی چرم، پشت و روی شیشه، گویش کنی، عروسک نخودی، طب سنتی مهرت مُشَمَعگذاری و جبیره کردن، مهارت پخت والک پلو، شاتوت پلو و ... نام برد.
موقعیت جغرافیایی ویژه هرات: هرات، موقعیت جغرافیایی متمایز دارد که با به کارگیری درست آن میتواند به عنوان محورِ برای تلاشهای همگراییمنطقهای عمل کند. موقعیت استراتژیک هرات که در چهارراه آسیای مرکزی، جنوب آسیا و خاورمیانه قرار دارد، دروازهای برای اتصال و همکاری میان کشورهای همسایه است.
به سعی و تشویق شاهرخ، کتابخانهای عظیم نیز در هرات به وجود آمد که جامع تعداد زیادی از کتب و نسخ و نفایس بود. به علاوه بعضی هنرمندان عصر همچون عبدالقادر مراغی استاد موسیقی، مولانا خلیل مصور استاد نقاشی، یوسف اندکانی استاد آواز، از همان ایام، در دربار هرات، نام شاهرخ را پر آوازه ساختند.
هرات از شهرهای بسیارقدیمی از هزارههای دوردست و چنانکه گفتهشد شامل یکیاز استانهای «آریانا» بوده است. این شهر دارای آبوهوای خوش و رودهای پرآب ازجمله رود مالان یا مالون بوده که تیموریان برآن پلی بسته بودند.
این گزارش پس از ۶۲ سال، از میان هزاران برگ اسناد اداره فرهنگ وزارت امور خارجه استخراج شده است.
در نیمه دوم دهه چهل، فعالیتهای سیاسی در کشور خصوصاً دانشجویان گسترش یافته و درپی جو احساسی در مناقشات سیاسی که در دانشگاه به وجود میآید، تظاهراتی علیه دولت درمقابل مجلس افغانستان برپا میشود. قوای نظامی مرکزی به فرماندهی عبدالولی مداخله میکند و عدهای کشته میشوند.
در دهمین کنفرانس امنیتی هرات که در شهرِ زیبای دوشنبه در تاجیکستان برگزار شد، میهمانانی از ایران نیز حاضر بودند. متن زیر سخنرانی حسین دهباشی، مستدساز و تاریخپژوه ایرانی است که در این نشست بیان شده است.
ارج نهی به این جانور ارزشمند، ریشه حضور آن بر سفره هر ایرانی در شب عید است. به تعبیری ایرانیان با خوردن (قربانی نمودن) ماهی آیین شکرگذاری خود را از نعمتهای خداوند ادا نموده و از حضرت ایشان سپاسگزاری میکنند.
یکی از رسوم سنتی و مهم عید نوروز، چیدن سفره هفت سین است که هر کدام از اجزای آن سمبل نیکیهایی است که افراد در دید و بازدیدهای خود برای یکدیگر آرزو میکنند. مواد غذایی که به صورت سنتی در سفره هفت سین چیده میشود همه منشاء گیاهی دارند و از نظر خواص تغذیهای هم قابل توجه هستند. هرکدام منشاء سلامت و نوید بخش تندرستی است. تلاش میکنم تا به صورت مختصر به بررسی خواص تغذیهای اجزای سفره هفت سین بپردازم.
یکی از مهمترین آیینهای نمایشی نوروز، «میر نوروزی» است، آیینی که مشابه آنرا که با «قربانی کردن» و «شاهکشی» پیوند دارد، میتوان در بسیاری دیگر از فرهنگها هم یافت. در فرهنگ ایرانی این آیین در پنج روز آخر سال که به آن پنجه دزدیده میگفتند، اجرا میشد.
هیچ کدام از کارها در این برنامه با هماهنگی نبود، برای اولین باردر برنامه و در فواصل کار از موسیقی موسیقدانانی که هیچ کدام مجوز نداشتند استفاده کردم. در نوروز ۶۸ به صورت رسمی به مراسم سیزده به در پرداختم. تا آن زمان هیچ رسانهای حق نداشت به آن بپردازد.
در حال حاضر، فقط گفتمان رسانهای در افغانستان و ایران در زمینه نوروز فعال است که علمی و مطالعاتی هم نیست. از مطالعات نظری، فلسفی، جامعهشناختی، انسانشناختی و مردمشناختی خبری نیست.
ساخت پارسه بهشدت متأثر از فرهنگهای مختلف سرزمینهایی است که در قلمرو این پادشاهی قرار داشت، تأثیرپذیری فرهنگی ـ تمدنی پارسیان از سرزمینهای دیگر امری اثباتشده است و سابقه آن را میتوان در پاسارگاد، شوش، هگمتانه و نیز بسیاری از عرصهها مشاهده نمود.
نوروز جشن غرور است و جشن شادمانی و جشن دل ایرانیان است و ایرانی باید به این جشن و سایر جشنها ببالد و بنازد و افتخار کند که همه اینها را داشته است و نمیتوانسته بدون اینها زندگی کند.
در فولکلورِ ایرانی شاید هیچ عنصر شناخته شدهتری از عمو نوروز نداشته باشیم. پیرمردی با مو و ریش سفید و کلاه نمدی که عصا به دست در شهر میچرخد و دیدن او نخستین نشانههای پایان زمستان و آمدن بهار قلمداد میشود.
یکی از بارزترین نمادهای مشترک تمدنی ـ فرهنگی میان هر یک از این کشورها، «نوروز باستانی» است که بهعنوان یکی از کهنترین جشنها در حوزه تمدنی جنوب آسیا، امروزه بیش از 300 میلیون نفر در 11 کشور مختلف جهان در جنوب غربی آسیا، آسیای میانه، قفقاز، شبهقاره هند و بالکان را به پاسداشت خود واداشته است.
نیاگان تاجیکان از دورههای باستان سعی و کوشش مینمودند، که گذشتن وقت را با واحد و معیارهای گوناگون نشانهگیری و اندازه کنند. مردم تاجیک زمان برابر شدن شب و روز یا خود اعتدال بهاری، فرا رسیدن جشن نوروز را از روی نشانههای زیادی مقرّر مینمودند.
نوروز، نسبتهای دیگری نیز با اساطیر ایرانی دارد، از آن جمله بایستی متوجه داستان «جم» باشیم. جمشید، پادشاه اسطورهای زمین است که توانست به فره ایزدی دست پیدا کند. او پادشاه افسانهای دوران شکوهمندی آریائیان به شمار میآید.
در فرهنگ فارسیزبانان شادی، جایگاه ارزندهای دارد. داستانهای بازمانده از تاریخ نمونههای فراوانی از این امر را نشان میدهند. آغاز فصل تازه، زمان برداشت محصول، بهار طبیعت، پاسداشت زمین و داستانهای اسطورهای ریشهدار و بازمانده از سلسلههای پیشدادیان و کیانیان و غیره هرکدام برای برگزاری آیینی نو انگیزهای ارزشمند بودند. شادمانی نهفته در دل این جشنهای آیینی پرشور، روح خموده انسان اسیر در روزمرگی را رهایی و تازگی میبخشید و برای آغاز فعالیت و فصلی دیگر آماده میکرد.
میراث فرهنگی به مثابه محصولی بینافرهنگی که بر پایه تبادلات فرهنگی استحکام یافته است، سعی میکند حوزههای مشترکی را جستجو کند و افراد را به واسطه قرارگیری در این حوزههای مشترک دارای امنیت و قرابت بیشتر بکند تا جهان و زندگی قابل فهم باشد.
تمدن استوار و پابرجای ایرانی، در یکی از مهمترین بزنگاههای فرهنگی خود بهخوبی توانسته از عهده تکمیل فرایند نمادسازی برآمده و مهمترین جشن باستانی جامعه خود را به انواع مختلفی از آنها بارور سازد.