نام آوران

ملک‌المتکلمین روشنفکر مشروطه | ندا مهیار

هوش سرشار و ذوق بی‌مانندش در سخنوری، حتی در دوران جوانی، او را از هم‌مقدمان متمایز می‌ساخت. در اصفهان، نه تنها بر علوم دینی مسلط شد، بلکه با افکار نوگرایانه و انتقادی نسبت به وضع موجود آشنا گردید. فصاحت کلام، قدرت بیان شورانگیز، و شجاعت بیانی که بی‌پروا نقاب از چهره استبداد و فساد برمی‌داشت،

نگاهی به زندگی علمی، اجتماعی و سیاسی دکتر مهدی ملک زاده:

در خدمت ایران | شیرین بیانی

چگونگی تألیف «تاریخ انقلاب مشروطیت ایران» از نگاه کوچکترین فرد خانواده

مروری بر زندگی پرافتخار شهید نامدار مشروطه:

ملک المتکلّمین و آرمانش | شیرین بیانی* (اسلامی نُدوشن)

اسلامی ندوشن و گفتمان «وصال» | هادی خانیکی

آنچه را که میشل فوکو، متفکر برجسته فرانسوی، از مفهوم «گفتمان» برجسته می‌کند و به مجموعه شرایط، آداب، رسوم و عادت‌هایی می‌پردازد که بر ذهن افراد و گروه‌ها، خواسته یا ناخواسته، در دوره‌ی زمانی خاصی اثر می‌گذارند و می‌نشینند، در این نظر اسلامی ندوشن نیز می‌توان دید.

آخرین سفر سیمرغ | محمدجعفر یاحقی

حالا که پیکر نگران او در غربت تاب نیاورد و بعد از یک سال و اندی که از پرواز روان آسمانی‌اش می‌گذرد، در دامان خاک وطن آرام یافت، جای آن دارد که پژوهشگران به آثار رنگا‌رنگ و دردآلود او فرو نگرند و کتاب‌ها و رساله‌ها بنویسند

بدرودنامه | یدالله جلالی پَندَری

دکتر اسلامی ندوشن در سفینه‌ی رباعیاتِ خود با نام «بهار در پاییز»، 15 رباعی ذیل عنوان «بدرودنامه» دارد که به نوعی اندیشیدن به پایان زندگی را تداعی می‌کند.

نقبی از خلوتِ شعر به صحنِ پژوهش و ترجمه | علی‌رضا طبایی

او همت خود را صرف خلق و تولید آثاری کرد که به‌واقع جوهر ماندگاری دارند. او به پژوهش روی آورد و مقالات و آثار ارزنده‌ی پژوهشی و تحقیقی و روشمندانه، به‌ویژه در زمینه‌ی ادبیات تطبیقی، امروز، چشمه‌ای روشن و جوشان است که می‌توان از آن سیراب شد.

صفیرِ سیمرغ در کوچه‌باغ‌های نشابور | محمد ولی‌زاده

همه‌ی این‌ها در کنار مطالعات و پژوهش‌های گسترده‌ی استاد اسلامی‌ندوشن در آثار و اندیشه‌ی بزرگانی چون فردوسی، مولانا، سعدی و حافظ باعث شده تا نام او برای همیشه در ردیف بزرگ‌ترین ادیبان زبان فارسی جای گیرد .

سفرِ سیمرغ؛ از نُدوشن به نیشابور | محمدجواد حق‌شناس

ماجرای سفر استاد برای دیدن فرزندان و ماندگارشدن در «تورنتو»ی کانادا، حکایتی است عجیب، اگر نگوییم پُر آب چشم.

امیرحسین خوش‌حال : برای استاد اسلامی ندوشن

یک اهلِ تحقیق بود و نیک¬اندیش بود ایران¬پژوه و یزدان¬کیش «از شمارِ دو چشم یک تن» رفت «از شمارِ خرد هزاران بیش» دو امروز تنی خسته به دلدار رسید یک یوسفِ گم¬گشته به بازار رسید ایران پسرش را که در آغوش گرفت انگار که سیمرغ به عطار رسید سه فرهادِ سخن عاشقِ شیرینِ تو بود […]

حسین امینیان ندوشن : اسلامی ندوشن، ویکتور هوگوی فارسی‌زبانان

روزهایی از تابستان که به خانه‌ی مادربزرگم در مجاورت منزل خواهر دکتر اسلامی در مزرعه‌ی صدرآباد می‌رفتم، توفیق دیدار استاد هم راحت‌تر دست می‌داد. به یاد دارم که روزی برای ناهار دعوتم کردند

افشین علا : از یزد تا نشابور

از یزد تا نشابور ای خفته بیا دولت بیدار تو را خواند آری به قدمگاه فلک، یار تو را خواند آرامگهِ تربتِ دلجوی خراسان از دامگهِ صحبتِ اغیار تو را خواند دل شاد کن ای مرغ مهاجر که در این باغ سرو و گل و شمشاد و سپیدار تو را خواند یک عمر طبیبِ دل […]

اسدالله شُکرانه : از روشنای یاد تا غبار فراموشی

اسلامی ندوشن در مقاله‌ی «نسل ملول» اشاره‌ای ظریف به مقوله‌ی «یاد» از منظر «خبر» دارد، گویی که یاد، اسنادی خبری است و می‌تواند نقطه‌ی آغازین آگاهی و دانایی قرار گیرد: «ما به یاد خیلی چیزها هستیم، افسوسِ خیلی چیزها را می‌خوریم

حسین مسرّت : دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن

در سال ۱۳۲۸ش دوره‌ی لیسانس حقوق قضایی خود را به پایان برد و رساله‌ی خود را تحت‌عنوان «پیروزی آینده‌ی دموکراسی» دفاع کرد و در سال بعد (۱۳۲۹)، به پایمردی مرتضی کیوان، آن را به چاپ رساند.

دکتر محمد دهقانی : چه منوّر اشارتی!

مهم¬ترین رکن فلسفی و اخلاقی در نظر دکتر اسلامی رعایت تعادل میان جنبه¬های مادی و معنوی زندگی بود. او آدمی را می‌پسندید که سری به سوی آسمان و پایی بر زمین داشته باشد

اشارتی به جایگاه اسلامی ندوشن در شاهنامه شناسی | سجاد آیدنلو

به نظر نگارنده، نمایان¬ترین ویژگیِ نوشته¬های دکتر اسلامی ندوشن در حوزه‌ی فردوسی و شاهنامه که وجهِ تمایزِ این آثار با کارهای بسیاری از شاهنامه¬شناسان و فردوسی¬پژوهان نیز هست

ضیاءالدین خالقی : نگاه به چند منظر از پنجره‌ای کوچک

جناب اسلامی ندوشن نیز ـ بر اساس قراین و شواهد ـ ازاین‌دست است؛ به‌خصوص که خود در سرودن نیز همین راه میانه را انتخاب کرده است

فریدون مجلسی : تک‌درختی که سایه‌افکن بود

چندین سال پیش در تجسمی شاید شاعرانه از پدیدآمدن چنین استادی از روستایی دور در حاشیه کویر، او را همچون تک‌درختی در بیابان یافتم. شاید از نام کتابی به همین عنوان از او یا درباره او الهام گرفته بودم. در آن یادداشت نوشتم

م. مؤیّد : خویشاوندِ زبانیِ عطار

هر نمی‌دانمی نمی‌دانم نیست به‌سان این لَختِ حزین لاهیجی که می‌فرماید نمی‌دانم به محفل این چه شمعی‌ست

مصطفی ملکیان : حرف‌های فرزندِ ایرانِ تنها

جمله‌ی «هر جا تعارضی در میانِ فرهنگ و مردم دیده‌ام، حقّ را به فرهنگ داده‌ام، زیرا مردم می‌توانند در برهه‌ای از زمان اشتباه بکنند؛ فرهنگ هرگز»، بیانِ بسیار هوشمندانه‌ای است که اسلامی ندوشن را از دو کژرویِ عظیم و خطیر مانع می‌آید

ولی‌الله درودیان : یادی از استاد اسلامی ندوشن

آشنايي با استاد اسلامي ندوشن و همسر دانشمند ايشان سركار خانم دكتر شيرين بياني و ديگر افراد اين خاندان كه همه فرهيخته و دانشگاهي هستند، براي من افتخار بزرگي است

هویت ملی از نگاه دکتر اسلامی ندوشن | نعیمه عطامنش

به صورت عمیق و ریشه‌دار از زمان ورود اسلام هویت ایرانی را بررسی می‌کنند. وی مهمترین رویداد در تاریخ سه هزار ساله‌ ایران را سقوط دولت ساسانی و ورود اعراب به خاک این کشور می‌داند

هايده لاله، باستان شناس و عضو هيات علمي پيشكسوت دانشگاه تهران زهرا لرزاده، باستان شناس و دانش آموخته دكتري دانشگاه گوته فرانكفورت

هایده لاله : نیشابور در جهان ایرانی و جهان اسلام

در گستره وسيع جغرافيايي جهان ایرانی كه مرزهاي سياسي معاصر بخشي از آن را به دور از دسترس ما قرار داده، و در جهان اسلام كه مرزهاي سياسي آن را نیز تكه كرده، فهم روند شکل گیری و تحول شهرهای کهنی که امروز هچنان به حیات خود ادامه میدهند شایسته توجه است