• امروز : شنبه, ۳ آذر , ۱۴۰۳
  • برابر با : Saturday - 23 November - 2024
::: 3395 ::: 0
0

: آخرین مطالب

دیپلماسی، تخصص دیپلمات‌هاست راه صحیح خنثی نمودن همگرایی اقتدارگرایان جدید | استفن هادلی (ترجمه: رضا جلالی) «پزشکیان» مسوولیت بخشی از اختیاراتش را به نیروهای رقیب واگذار کرده است دولت چهاردهم و ضرورت تغییر حکمرانی فرهنگی | شهرام گیل‌آبادی* مهاجرت، صلح و امنیت پایدار | رسول صادقی* صلح اجتماعی و سیاست انتظامی | بهرام بیات* عصرانه‌ای با طعم شعر فرزندان پوتین | آندره ئی کولز نی کف (ترجمه: رضا جلالی) شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد چرا اسرائیل به ایران حمله نکرد؟! | آیت محمدی (کلهر) احیای داعش و القاعده در منطقه | آیت محمدی (کلهر) رونمایی از بزرگترین شهاب سنگ آهنی در مجموعه برج آزادی رهبران پوپولیست چه میراثی برای کشورشان بر جای می‌گذارند | مانوئل فاتک، کریستوف‌تری بش و مورتیس شولاریک بحران واقعی اقتصاد چین | ژانگ یوآن ژو لی یو (ترجمه: رضا جلالی) آسیا بدون هژمون | سوزانا پاتون و هروه لماهیو (ترجمه: رضا جلالی) شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد نکاتی درباره دیدگاه رئیس جمهور در ضرورت انتقال پایتخت | عبدالمحمد زاهدی حرکت به روی یال جمعه‌ها خون جای بارون می‌چکه | مرتضی‌ رحیم‌نواز داستان آشنایی یک شاعر اجازه خلق آثار عاشقانه را نمی‌دهند تو زنده‌ای هنوز و غزل فکر می‌کنی | سمانه نائینی زیبایی کلام در شعر بهمنی | سحر جناتی شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد گفتمان صلح و نگاهی به چالش‌های حقوقی در ایران معاصر | محمدرضا ضیایی بیگدلی صلح اجتماعی و مرجعیت رسانه در ایران | ماشاءالله شمس‌الواعظین صلح ایرانی از نگاه محمدعلی فروغی | مریم مهدوی اصل چگونگی کاهش اثرات تنهایی استراتژیک ایران | نصرت الله تاجیک گفتمان صلح و سیاست خارجی | محمدکاظم سجادپور گفتمان صلح و نیروهای مسلح ایران | حسین علایی اقتصاد صلح محور | فرشاد مومنی* نقش آموزش‌عالی در شکل‌گیری گفتمان صلح | مصطفی معین* آخرالزمانی‌های ایرانی و اجماع‌سازی پزشکیان | کیومرث اشتریان* ایران، بحران‌های منطقه‌ای و گفتمان صلح | عبدالامیر نبوی* گفتمان صلح و سیاست همسایگی | ماندانا تیشه‌یار* گفتمان صلح و محیط زیست | محمد درویش* گفتمان صلح و مساله حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران | مهدی ذاکریان* از چرایی تا چگونگی معرفی کتاب «اخوان‌المسلمین» | پیرمحمد ملازهی به نظر می‌رسد که باید شاهد روند خوبی باشیم شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد محمد جواد حق‌شناس: کابینه‌ای با حضور زنان جوانان و اهل تسنن سخنی با آقای رئیس جمهور در مورد چگونگی کاهش اثرات تنهایی استراتژیک ایران | نصرت الله تاجیک* انتخاب کابینه در اتاق‌ شیشه‌ای پیام رهبری به مناسبت برگزاری چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری شریعتی، جلال و دیگران | حمید عزیزیان شریف آباد صحافی سنتی | مجید فیضی‌راد* اگر پزشکیان قشر خاکستری را با خود همراه کند، بازی را برهم می‌زند نگاه مسعود پزشکیان به اقوام امنیتی نیست | علی مفتح آیا اندیشه شریعتی پاسخگوی جامعه امروز است؟ | محمدجواد حق‌شناس* فاصله دره احد و تالار رودکی

6

نگاهی به نوروز | مینا اکبری جاوید

  • کد خبر : 9565
  • 25 اسفند 1400 - 15:09
نگاهی به نوروز | مینا اکبری جاوید
پیام اصلی نوروز تولد دوباره است. نوروز نقش بسزایی در تحکیم پیوندهای مردم بر اساس احترام متقابل و آرمانهای صلح و حسن همجواری دارد. سنت‌ها و آیین‌های آن منعکس‌کننده آداب و رسوم فرهنگی و باستانی تمدن‌های شرق و غرب است که از طریق تبادل ارزش‌های انسانی بر آن تمدن‌ها تأثیر گذاشته است

نوروز در فارسی به معنای روز نو و مهمترین عید سال در ایران است. جشنی باستانی که نشانه آغاز بهار است. روح واقعی این جشن کاملاً با زیبایی طبیعت در ظهور بهار مطابقت دارد.

این جشن بزرگ که قدمت آن به بیش از ۳۰۰۰ سال پیش باز می‎گردد، همزمان با ایران، در تعدادی از کشورهای دیگر در خاورمیانه، آسیای مرکزی، آسیای جنوبی، بالکان و شرق آفریقا نیز پاس داشته می‎شود.

طی هزاران سالی که از بزرگداشت نوروز می‎گذرد، این جشن بزرگ ملی تحت تاثیر نمظام فرهنگی مناطق مختلف، سنت‌های متفاوتی را به خود پذیرفته، آن را حفظ کرده و توسعه داده است.

پیام اصلی نوروز تولد دوباره است. نوروز نقش بسزایی در تحکیم پیوندهای مردم بر اساس احترام متقابل و آرمان‎های صلح و حسن همجواری دارد. سنت‌ها و آیین‌های آن منعکس‌کننده آداب و رسوم فرهنگی و باستانی تمدن‌های شرق و غرب است که از طریق تبادل ارزش‌های انسانی بر آن تمدن‌ها تأثیر گذاشته است (سازمان ملل متحد۲۰۱۰). جشن نوروز به معنای تأیید زندگی هماهنگ با طبیعت، آگاهی از پیوند ناگسستنی کار سازنده و چرخه‎های طبیعی تجدید حیات و نگرش طلبکارانه و محترمانه نسبت به منابع طبیعی زندگی است.

نقطه اعتدال بهاری (نوروز) معمولاً در ۲۰ یا ۲۱ مارس (۲۹ اسفند سال خورشیدی) است. این روزی است که زمستان در نیم‎کره شمالی به بهار تبدیل می‎شود. مردم آماده شدن خود را برای جشن از هفته‎ها قبل شروع می‎کنند. آن‌ها خانه‎های خود را تمیز می‎کنند، از جمله فرش‎ها، پنجره‎ها و پرده‎ها. همه اعضای خانواده در این خانه تکانی عمومی شرکت نموده و به انجام آن کمک می‎کنند. هر چیزی که شکسته باشد، تعمیر یا تعویض می‎شود و خانه با گل تزئین می‎شود. مردم با انجام این نظافت بهاره، بدی‎های سال قبل را می‌شویند و برای اتفاقات بهتر در سال جدید آماده می‎شوند. این فرآیند به مردم یادآوری می‌کند که قلب خود را نیز تمیز کنند. مردم در خانه‌های خود میز یا سفره مخصوصی را آماده می‌کنند و در آن ظروف کوچکی با هفت نمادین می‌چینند. نام این نماد همگی در فارسی با حرف «س» شروع می‌شود و به همین دلیل به آن سفره «هفت سین» می‌گویند. این غذاها عموماً حاوی جوانه گندم یا ماش (سبزه)، سرکه، سیب، سیر، پودینگ گندمی به نام سمنو، ادویه قرمز رنگی به نام سماق و سنجد، رایج است. دیگر اشیاء نمادین می‎تواند شامل ماهی قرمز، تخم مرغ رنگ شده، شمع و آینه باشد. هفت، نمادی از زندگی، عشق، سلامتی و رفاه است.

در هفته‌های قبل از عید نوروز، در آخرین سه‌شنبه، مردم جشن آتش (چهارشنبه سوری) را برگزار می‌کنند که شامل پریدن از روی این آتش‌هاست. اعتقاد بر این است که این عمل در سال جدید سلامتی و خوشبختی را با خود به همراه دارد. در فولکلور نوروزی ما پدر (بابا نوروز) پیرمردی با ریش سفید است که با حاجی فیروز همسفر می‎شود، مردی سیاه چهره با لباس قرمز که می‎رقصد و مردم را شاد می‎کند. وقتی بهار می‎خواهد شروع شود، بابا نوروز به دیدن مادر سرد (ننه سرما) می‎آید. ننه سرما همسر اوست و تمام ماه‎های سال هم فرزندانشان هستند. آن‌ها سالی یک بار در آخرین روز زمستان یکدیگر را ملاقات می‌کنند و به یمن آن نوروز آغاز می‎شود. این روزها مردم به این داستان‎ها اهمیتی نمی‎دهند، با این وجود هنوز عده‎ای هستند که صورتشان را تیره می‎کنند و لباس قرمز می‎پوشند، در خیابان می‎رقصند و مردم به آن‌ها پول می‎دهند و خوشحال می‎شوند.

داستان‎هایی نیز در مورد تولد نوروز وجود دارد. رایج‎ترین آن به پادشاهی به نام جمشید اشاره دارد. در بسیاری از آثار گذشته از جمله در تاریخ طبری، شاهنامه فردوسی و آثار بیرونی، نوروز را به جمشید، شاه افسانه‎ای و در پاره‎ای دیگر به کیومرث نسبت می‎دهند و آن را به دلیل آغاز بهار، برابر شدن روز و شب و از سر گرفته شدن درخشش خورشید و اعتدال طبیعت، بهترین روز در سال دانسته‎اند.

فردوسی بر این باور است که جمشید در روز نخستین فروردین، عدالت را در زمین گستراند و دست دیوان از زمین کوتاه کرد و بر تخت نشست:

جهان انجمن شد بر تخت او
شگفتی فروماند از بخت او
به جمشید بر گوهر افشاندند
مر آن روز را روز نو خواندند
چنین جشن فرخ از آن روزگار
بمانده از آن خسروان یادگار
ز رنج و زبدشان نبد آگهی
میان بسته دیوان بسان رهی

تعطیلات در سیزدهمین روز پس از نوروز به پایان می‎رسد، زمانی که مردم به طور سنتی روز را در بیرون از خانه به تفرج (سیزده بدر) می‎گذرانند. حومه شهر پر از خانواده‎هایی است که غذا می‎خورند، شادی می‎کنند و به همراه هم از طبیعت بکر خداوندی لذت می‌برند.

در پایان باید گفت؛ هر سال، نوروز آغازی تازه است. سال گذشته جشن نوروز مصادف بود با روزهای اوج بیشتر بیماری همه‌گیر کووید ۱۹ که در جریان آن عزیزان زیادی از میان ما رخت بربستند.

در آستانه سال جدید؛ حفظ روحیه نوروزی و همبستگی بین جوامع و نسل‎ها بیش از هر زمان دیگری حیاتی است. همانطور که جهانیان برای شکست دادن کووید-۱۹ گرد هم می‎آیند.

نوروز به عنوان الهام‌بخشی برای بازیابی و بازسازی به شیوه‌ای عادلانه‌تر و بادوام‌تر و هماهنگ با طبیعت عمل می‌کند. بزنگاه کنونی نیز گرچه با چالشی بزرگ، وحشتناک، سخت و همگانی همراه است، ولیکن این غم و سختی رفتنی است. در این روزهای پایانی سال، آرزو کنیم و بخواهیم که حال و احوال‌مان به خوبی و خوشی گراید و آغاز سال نو و فرارسیدن نوروز باستانی و جاودانی، پایانی باشد بر روزهای سخت و تلخی که گذشت و باشد و این روز نو و ایام نو باعث شادی، سلامتی و همبستگی و صلح در دنیا شود.

لینک کوتاه : https://nimroozmag.com/?p=9565
  • نویسنده : مینا اکبری جاوید
  • 215 بازدید

ثبت دیدگاه

قوانین ارسال دیدگاه
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.