ظهور استعمار «جهش یافته» در هم آغوشی تاج و تاراج | ابوالفضل فاتح
سخنان ترامپ در عربستان | سید محمود صدری
پکن چگونه تغییر خواهد کرد؟ | رانا میتر (ترجمه: رضا جلالی)
گفتگوهای ایران و آمریکا | سید محمود صدری*
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
فرزند خلیج فارس | محمدجواد حقشناس
در باب پاسداشت زبان فارسی در میان سیاستمداران | محمدجواد حقشناس
در فضای منافع ملی
پیامی که باید از ایران مخابره شود | محمدجواد حق شناس
عواقب اقتصادی تسخیر دولت | الیزابت دیوید بارت (ترجمه: رضا جلالی)
جنگ یا گفتگو | باقر شاملو*
نوروز و تجلی آن در فرهنگ پاکستان | ندا مهیار
جشن آتشافروزان | مرتضی رحیمنواز
دوگانگی در مواجهه با مصاحبه رفیقدوست | احسان هوشمند
حرفهای بیپایه درباره مسائل حساس قومی ـ زبانی را متوقف کنید
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
تلاش تندروها و بیثباتی بازارها
نگاهی دوباره به مشکلات روابط آمریکا با چین | جود بلانشت و ریان هاس (ترجمه: رضا جلالی)
اهمیت راهبردی گردشگری دریایی در توسعه پایدار | محمدجواد حقشناس
ایران در محاصره کوریدورهای ترکیه | علی مفتح*
شخصیسازی حکمرانی یا ناحکمرانی | محمدحسین زارعی*
پوتین و ترجیح اوکراین بر سوریه | الکساندر با نوف (ترجمه: رضا جلالی)
شماره ۷۱ و ۷۲ | ۳۰ دی ۱۴۰۳
زاکانی پس از شرکت در انتخابات رای اکثریت را از دست داد
تصمیمی شجاعانه
ققنوس در آتش | مرتضی رحیمنواز
شمایل یک اسطوره | مرتضی رحیمنواز
بچه خانی آباد | ندا مهیار
کالبد مدنی تهران | بهروز مرباغی*
فضاهای عمومی و تعاملات اجتماعی رو بستر تاریخ | اسکندر مختاری طالقانی
از تهران چه میخواهیم؟ | ترانه یلدا *
داستان تولد یک برنامه | حمید عزیزیان شریف آباد*
تاملی بر نقش سترگ سیدجعفر حمیدی در اعتلای فرهنگ ایران
شبی برای «شناسنامه استان بوشهر»
انجمنهای مردمی خطرناک نیستند به آنها برچسب نزنیم
فشار حداکثری فقط موجب تقویت مادورو خواهد شد | فرانسیسکو رودریگرز
ناکارآمدترین شورا | فتح الله اُمی
نجات ایران | فتح الله امّی
چرا یادمان ۱۶ آذر، هویت بخش جنبشِ دانشجویی است؟
در ۱۶ آذر، هدف ضربه به استقلال و کنشگری دانشگاه بود
یادی از۱۶ آذر | فتح الله امّی
وقایع نگاری یک اعتراض | مرتضی رحیم نواز
روز دانشجو فرصتی برای تیمار زخمها | محمدجواد حقشناس
سیاستورزی صلحآمیز ایرانی از منظر کنشگری مرزی | مقصود فراستخواه*
دهه هشتادیها و صلح با طبیعت | علیاصغر سیدآبادی*
دلایل دوری از سیاست دوستی در جریانهای سیاسی امروز با رویکرد شناختی | عباسعلی رهبر*
شماره ۶۹ و ۷۰ | ۳۰ آبان ۱۴۰۳
دیپلماسی، تخصص دیپلماتهاست
راه صحیح خنثی نمودن همگرایی اقتدارگرایان جدید | استفن هادلی (ترجمه: رضا جلالی)
«پزشکیان» مسوولیت بخشی از اختیاراتش را به نیروهای رقیب واگذار کرده است
یک اهلِ تحقیق بود و نیک¬اندیش بود ایران¬پژوه و یزدان¬کیش «از شمارِ دو چشم یک تن» رفت «از شمارِ خرد هزاران بیش» دو امروز تنی خسته به دلدار رسید یک یوسفِ گم¬گشته به بازار رسید ایران پسرش را که در آغوش گرفت انگار که سیمرغ به عطار رسید سه فرهادِ سخن عاشقِ شیرینِ تو بود […]
روزهایی از تابستان که به خانهی مادربزرگم در مجاورت منزل خواهر دکتر اسلامی در مزرعهی صدرآباد میرفتم، توفیق دیدار استاد هم راحتتر دست میداد. به یاد دارم که روزی برای ناهار دعوتم کردند
از یزد تا نشابور ای خفته بیا دولت بیدار تو را خواند آری به قدمگاه فلک، یار تو را خواند آرامگهِ تربتِ دلجوی خراسان از دامگهِ صحبتِ اغیار تو را خواند دل شاد کن ای مرغ مهاجر که در این باغ سرو و گل و شمشاد و سپیدار تو را خواند یک عمر طبیبِ دل […]
اسلامی ندوشن در مقالهی «نسل ملول» اشارهای ظریف به مقولهی «یاد» از منظر «خبر» دارد، گویی که یاد، اسنادی خبری است و میتواند نقطهی آغازین آگاهی و دانایی قرار گیرد: «ما به یاد خیلی چیزها هستیم، افسوسِ خیلی چیزها را میخوریم
مهم¬ترین رکن فلسفی و اخلاقی در نظر دکتر اسلامی رعایت تعادل میان جنبه¬های مادی و معنوی زندگی بود. او آدمی را میپسندید که سری به سوی آسمان و پایی بر زمین داشته باشد
جناب اسلامی ندوشن نیز ـ بر اساس قراین و شواهد ـ ازایندست است؛ بهخصوص که خود در سرودن نیز همین راه میانه را انتخاب کرده است
چندین سال پیش در تجسمی شاید شاعرانه از پدیدآمدن چنین استادی از روستایی دور در حاشیه کویر، او را همچون تکدرختی در بیابان یافتم. شاید از نام کتابی به همین عنوان از او یا درباره او الهام گرفته بودم. در آن یادداشت نوشتم
هر نمیدانمی نمیدانم نیست بهسان این لَختِ حزین لاهیجی که میفرماید نمیدانم به محفل این چه شمعیست
جملهی «هر جا تعارضی در میانِ فرهنگ و مردم دیدهام، حقّ را به فرهنگ دادهام، زیرا مردم میتوانند در برههای از زمان اشتباه بکنند؛ فرهنگ هرگز»، بیانِ بسیار هوشمندانهای است که اسلامی ندوشن را از دو کژرویِ عظیم و خطیر مانع میآید
آشنايي با استاد اسلامي ندوشن و همسر دانشمند ايشان سركار خانم دكتر شيرين بياني و ديگر افراد اين خاندان كه همه فرهيخته و دانشگاهي هستند، براي من افتخار بزرگي است
در گستره وسيع جغرافيايي جهان ایرانی كه مرزهاي سياسي معاصر بخشي از آن را به دور از دسترس ما قرار داده، و در جهان اسلام كه مرزهاي سياسي آن را نیز تكه كرده، فهم روند شکل گیری و تحول شهرهای کهنی که امروز هچنان به حیات خود ادامه میدهند شایسته توجه است
تکنیک ساخت سفال قالب¬زده تکنیک نقش قالب¬زده به دو روش نقش منفی و مثبت بر روی قالب¬ها ایجاد می¬شود که از فشردن گل رس مرطوب درون قالبی از گل پخته یا فلزی انجام می¬شده است (کامبخش¬فرد ۱۳۷۹: ۴۵۸).
رفتیم و دیدیم که یک نفر با رنگ پریده نشسته آن جا و نفس نفس میزند. پرسیدیم قضیه چیست؟ گفت: «من صاحب این خانهام و شش ماه رفته بودم شمال و تهران نبودم. امروز که آمدم به خانهام سر بزنم، از دور که از اتوبوس پیاده شدم دیدم که به جای خانه من، خانه تروتمیز و رنگشدهای است
در چنین نظامی از تعلیم و تربیت برنامه درسی به صورت متمرکز طراحی میشود، محتوای آموزشی با نظارت حداکثری حاکمیت و توسط تیمهای گزینش شده و در راستای ترویج یک رویکرد علمی و آموزشی معین جهت داده میشود
کاهش انگیزه معلمان به علاوه فاصله بسیار زیاد با افق ترسیمی در سند تحول، باید پرسید، چراغ راه نظام تعلیم و تربیت منطبق بر واقعیات کشور و جهان کدام است؟
تمدن ایرانی درباره تنشهای بنیادین بشر در جهان (مرگ، مهر و نظم)، چه نظام اندیشهای داشته است؟
در چنین نظامی از تعلیم و تربیت برنامه درسی به صورت متمرکز طراحی میشود، محتوای آموزشی با نظارت حداکثری حاکمیت و توسط تیمهای گزینش شده و در راستای ترویج یک رویکرد علمی و آموزشی معین جهت داده میشود
لیبرالیسم ودمکراسی امروزه با هم چالشهایی دارند، از جمله اینکه لیبرالیسم اصالت را به فرد میدهد و جامعه را نادیده میگیرد! در نتیجه همواره حقوق و خواستههای فرد مقدم بر جامعه است.
بر اساس مطالعهای که کردم پوشش دوره ابتدایی حدوداً ۵۵ تا ۶۰ درصد بود. این آمار بعد از اینکه سپاه دانش فعال شد، ترمیم پیدا کرد. سپاه دانش اینگونه بود که افرادی که تحصیلات دیپلم به بالا دارند، به جای سربازی، در قالب معلم ـ سرباز به روستاها اعزام شوند. سپاه دانش طرح بسیار خوبی بود. من خودم در کردستان سرباز ـ معلم به کار گرفتم که پیروی از همان مدل سپاه دانش بود.
رشد روز افزون جمعیت، افزایش تعداد دانش آموزان و متقاضیان تحصیل و محدودیت شدید منابع مالی دولت سبب شد تا به منظور افزایش کیفیت امر آموزش و کاهش فشار بر منابع مالی دولت، بخش غیردولتی با تصویب قانون «تاسیس مدارس غیر انتفاعی» در مهرماه ۱۳۶۷ مجدداً به صحنه آموزش کشور بازگردد