اگر پزشکیان قشر خاکستری را با خود همراه کند، بازی را برهم میزند
نگاه مسعود پزشکیان به اقوام امنیتی نیست | علی مفتح
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
بیانیه حزب اعتماد ملی در حمایت از دکتر مسعود پزشکیان
چرا صحبتهای مسعود پزشکیان درباره قوانین منطقی است؟ | علی مفتح
رییسجمهور دلخواهم کیست؟ | نعمت الله فاضلی
ردصلاحیتِ ضد مشارکت
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
آزادیِ مدنی و دولتِ آزاد | محمدحسین زارعی
چند نکته درباره حادثه سقوط بالگرد ریاست جمهوری | داود سلیمانی
شهادت رئیس جمهور و هئیت همراه را تسلیت میگوئیم.
پنج سناریوی پیش روی روسیه | اشتفن کاتلین (ترجمه: رضا جلالی)
چرا زندانی شدن صادق زیباکلام اقدام درستی نبود؟ | محمدجواد حقشناس
خشونت گریزی در شاهنامه | محمد رسولی
آرامگاه فردوسی | محمد رسولی
سوگِ اعتراضی و جایگاه زنانگی در شاهنامه و فرهنگ فارسی | محمدحسین مجتهدی
حقوق بشر در شاهنامه | محمد رسولی
نقش آفرینی زنان در شاهنامه
زن در شاهنامه | محمد رسولی
افغانستان در شاهنامه | محمد رسولی
گفتمان «باید مثل آمریکا و اروپا باشیم» را رها کنیم! | علی مفتح
اقدامات شهردار تهران منافع چه کسانی را تأمین می کند؟
اصلاحطلبان؟ خیر، متشکرم! | سعید حجاریان
تسلیحات هوش مصنوعی | کیومرث اشتریان
وطن فارسی | محمدکاظم کاظمی*
شبی با هرات
جشنواره بینالمللی فیلم زنان هرات | الکا سادات*
از گسست تا پیوند هنرمندان خطاط هرات و تهران | نیک محمدمستمندغوری*
نگاهی به نهادها و نشریههای ادبی در هرات از ۱۳۸۰ تا ۱۴۰۲ | افسانه واحدیار*
اندیشههای اجتماعی خواجه عبدالله انصاری | سعید حقیقی
جایگاه هرات در محیط فرهنگی و ادبی تاجیکستان | عبدالله راهنما*
شناسنامه انجمن ادبی هرات | نارون رجایی
داغ تمنا | سید ابوطالب مظفری
از تسبیح تا ترنم | محمدکاظم کاظمی
جامی؛ برترین چهره فرهنگی هرات | حسن امین
هرات، قلب ادبیات، معنویت و تصوف در افغانستان | مرضیه سلیمانی (خورشید)
پیوند هرات با آریانا و ایرانشهر | یحی حازم اسپندیار
شاهنامه و هرات | محمد آصف فکرت هروی
هرات از نگاه دکتر اسلامی نُدوشن | مهرداد صادقیان ندوشن
هرات؛ پیوند دهندهای فرهنگی ملتهای حوزۀ نوروز | عبدالمنان دهزاد
شکستن چندمین استخوان در تحویل سال | خالد قادری*
هرات، نقطه وصل در حوزه نوروزستان | اسحاق ثاقبی داراب
ظرفیتهای هرات برای پیوندهای تاریخی حوزهی تمدنی نوروز | محبوبالله افخمی*
توهمات امارات در مورد بین المللی کردن مسئله سه جزیره ایرانی | کورش احمدی*
مناقشه بر حق حاکمیت تاریخی ایران | محمدجواد حقشناس
شبکه ملی و فراملی موزه خلیج فارس | رضا دبیرینژاد*
حوضه آبریز خلیج فارس و دریای عمان؛ روستانشینی و پایداری معیشتی | محمدامین خراسانی*
برای صیانت از نام خلیج فارس نیازمند عزم ملی هستیم
خلیج فارس در آئینه زمان | محمدعلی پورکریمی*
حفاظت از نام خلیج فارس
زنان جزیره کیش بهمانند بقیه مناطق جنوبی کشور از پوششی منحصربهفرد برخوردارند که بهآسانی آنان را از سایر مناطق جدا میسازد و این خاصیت در تنپوش، سرپوش و زیورآلات آنان بهوضوح قابلمشاهده است. از سوی دیگر نزدیکی این جزیره به کشورهای عربنشین حاشیه خلیجفارس در کنار همجواری آنان با فرهنگهای بومی و ملی ایرانی، فرهنگی چندملیتی به آن داده است
هیچ کدام از کارها در این برنامه با هماهنگی نبود، برای اولین باردر برنامه و در فواصل کار از موسیقی موسیقدانانی که هیچ کدام مجوز نداشتند استفاده کردم. در نوروز ۶۸ به صورت رسمی به مراسم سیزده به در پرداختم. تا آن زمان هیچ رسانهای حق نداشت به آن بپردازد.
نوروز جشن غرور است و جشن شادمانی و جشن دل ایرانیان است و ایرانی باید به این جشن و سایر جشنها ببالد و بنازد و افتخار کند که همه اینها را داشته است و نمیتوانسته بدون اینها زندگی کند.
در فولکلورِ ایرانی شاید هیچ عنصر شناخته شدهتری از عمو نوروز نداشته باشیم. پیرمردی با مو و ریش سفید و کلاه نمدی که عصا به دست در شهر میچرخد و دیدن او نخستین نشانههای پایان زمستان و آمدن بهار قلمداد میشود.
یکی از بارزترین نمادهای مشترک تمدنی ـ فرهنگی میان هر یک از این کشورها، «نوروز باستانی» است که بهعنوان یکی از کهنترین جشنها در حوزه تمدنی جنوب آسیا، امروزه بیش از 300 میلیون نفر در 11 کشور مختلف جهان در جنوب غربی آسیا، آسیای میانه، قفقاز، شبهقاره هند و بالکان را به پاسداشت خود واداشته است.
نیاگان تاجیکان از دورههای باستان سعی و کوشش مینمودند، که گذشتن وقت را با واحد و معیارهای گوناگون نشانهگیری و اندازه کنند. مردم تاجیک زمان برابر شدن شب و روز یا خود اعتدال بهاری، فرا رسیدن جشن نوروز را از روی نشانههای زیادی مقرّر مینمودند.
نوروز، نسبتهای دیگری نیز با اساطیر ایرانی دارد، از آن جمله بایستی متوجه داستان «جم» باشیم. جمشید، پادشاه اسطورهای زمین است که توانست به فره ایزدی دست پیدا کند. او پادشاه افسانهای دوران شکوهمندی آریائیان به شمار میآید.
در فرهنگ فارسیزبانان شادی، جایگاه ارزندهای دارد. داستانهای بازمانده از تاریخ نمونههای فراوانی از این امر را نشان میدهند. آغاز فصل تازه، زمان برداشت محصول، بهار طبیعت، پاسداشت زمین و داستانهای اسطورهای ریشهدار و بازمانده از سلسلههای پیشدادیان و کیانیان و غیره هرکدام برای برگزاری آیینی نو انگیزهای ارزشمند بودند. شادمانی نهفته در دل این جشنهای آیینی پرشور، روح خموده انسان اسیر در روزمرگی را رهایی و تازگی میبخشید و برای آغاز فعالیت و فصلی دیگر آماده میکرد.
میراث فرهنگی به مثابه محصولی بینافرهنگی که بر پایه تبادلات فرهنگی استحکام یافته است، سعی میکند حوزههای مشترکی را جستجو کند و افراد را به واسطه قرارگیری در این حوزههای مشترک دارای امنیت و قرابت بیشتر بکند تا جهان و زندگی قابل فهم باشد.
تمدن استوار و پابرجای ایرانی، در یکی از مهمترین بزنگاههای فرهنگی خود بهخوبی توانسته از عهده تکمیل فرایند نمادسازی برآمده و مهمترین جشن باستانی جامعه خود را به انواع مختلفی از آنها بارور سازد.
اجیکان به راستی مردمانی بسیار ساده و صمیمی و مهربان و بسیار شاد هستند علیرغم زندگی در حاکمیت و حکومت ۷۰ساله شوروی همچنان به فرهنگ و ادبیات فارسی عشق میورزند به جرات میتوان گفت در کشورهایی که به عبارتی کشورهای قلمرو فارسی زبانان نامیده میشود آداب و رسوم و سنن گذشتهای که کمابیش در کشور ما و بیشتر در شهرستانها نیز به چشم میخورد بیشترین سهم را در نگهبانی و حفاظت از فرهنگ و ادبیات و آداب و رسوم ایران قدیم را دارند
تولید انبوه کارت پستال در سال ۱۳۰۹ خورشیدی و در خیابان شاهآباد بود. کارت پستالهای چاپی با مهر شرکت سید عباس کاشانی و برادران که در دهههای ۲۰ و ۳۰ به صورت وسیعی توزیع و مورد استفاده قرار میگیرد.
نوروز همچون موسیقی و هنرهای دیگر است. مانند کتاب و گزارشی از خوبیها و فرزانگیهای پیشینیان است، نه بازتاب چالشها و خشمها. رنج و زیانی در کار آن نیست، هفتسین رنگارنگ نمادینش نیز جز شادی و امید و خرمی پیامی ندارد.
در هر گوشهای از این جهان پهناور که این درفش افراخته بشود میتوانیم بیگمان باشیم و باور بداریم که فرهنگ ایرانی تا آن گوشه راه برده است. نوروز نه تنها در ایران جغرافیایی کنونی بزرگ داشته میشود و برگزار میآید، بلکه در قلمروهای دیگر ایرانی نیز که از ایران جغرافیایی پهناور ترند شناخته شده است و کارکرد دارد، در ایران تاریخی به همان سان در ایران بسیار پهناور فرهنگی
آئین سوری یا جشن چهارشنبهسوری که در آخرین سهشنبه سال خورشیدی انجام میگرفت را بایستی از مهمترین جشنهای پیشواز نوروز برشمرد که با مجموعهای از رسوم همچون برافروختن آتش، تهیه آجیل و رقص و پایکوبی همراه بوده است
سیاست همسایگی روسیه که پس از فروپاشی شوروی توسط این کشور دنبال میشود، در تمامی اسناد سیاست خارجی روسیه دارای اولویت است و بر بنیاد ژئوپلیتیک استوار بوده و تلاش دارد جایگاه روسیه را در بین کشورهای پسا شوروی تحکیم نماید. سیاست همسایگی روسیه با اسامی و ابتکارات مختلف دنبال شده و عمدتا تلاش نموده تا از طریق ایجاد ساختارهای همکاریهای اقتصادی آن را دنبال کند. اتحادیه اوراسیا آخرین نمونه سیاست همسایگی روسیه محسوب میشود.
برگزاری این جشن را میتوان در همه شهرها و روستاهای ایران سراغ گرفت، ایرانیان در این شب بر این باورند که با افروختن آتش و پریدن از روی آن، بیماری، ناراحتی و نگرانیهای سال کهنه را به آتش میسپارند و سال نو را با آسودگی و شادی آغاز میکنند
آتش به این دلیل که مظهر و نماد نور و روشنایی ایزدی و پسر اهورامزدا به شمار میرفت و جنبه ایزدی داشت، در میان ایرانیان باستان مورد تقدس و ستایش بوده است.
سنگ زنان دستهای از دستههای عزادارند که با در دست گرفتن دو قطعه چوب که به شکل خاصی خّراطی شده، روبروی هم در دو صف یا بیشتر قرار میگیرند. بعد از آن عزاداری با خواندن ورد تک خوان و با ریتم مخصوص آغاز میشود. چند نفری هم در کنار تک خوان او را همراهی میکنند و نوحهای را که او میخواند، تکرار میکنند.
در شب شام غریبان شمع روشن کرده و تقریباً فضای مساجد و حسینیهها با شمع تزئین میشود. عدهای از افراد نیز با گرفتن شمع در دستشان نشان میدهند که عزادار امام حسین (ع) هستند. در این شب هیئتها به امامزاده تیران میآیند و در آنجا سینه زنی کرده و بعد به حسینیه و مساجد خودشان باز میگردند.
من از سنت اسلامی-ایرانی سخن میگویم چون موضوع بحث مربوط به مدرن شدن جامعهی ایران است. اگر موضوع بحثام عربستان بودم، از تعبیر سنت اسلامی-عربی، اگر ترکیه بود از تعبیر سنت اسلامی-ترکی، و اگر مالزی بود از تعبیر سنت اسلامی-مالایایی سخن میگفتم.