تهران؛ گنجینهای از میراث فرهنگی ناملموس ایران | سیما حدادی
تهران، شهرخلاق | مرتضی رحیم نواز
میراث تهران | رضا دبیرینژاد
درنگی بر موضوع بازگشت اتباع افغان به کشورشان | ندا مهیار
جنگ اسرائیل با ایران در کانون بحران | ندا مهیار
مراقب بلندگوهایی باشیم که اجزای جامعه را رو در روی هم قرار میدهند
در باب کورتکس آسیایی و اروپایی | علی مفتح
بحران واقعی اقتصاد چین | ژانگ یوآن ژو لی یو (ترجمه: رضا جلالی)
به وقت گرهگشایی ازمذاکرات
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
دلیل در اوج ماندن دلار برغم اقدامات مخرب ترامپ | اسوار پراساد (ترجمه: رضا جلالی)
لنجهای چوبی، نماد هویت فرهنگی | محمدجواد حقشناس
جهنم در فومن؛ یک پروژه و چند نکته | علی مفتح
جزیره آزاد هسته ای | حشمتالله جعفری*
خردادگان، بیداری طبیعت و انسان | ندا مهیار
تصمیم برای تغییر نام خلیج فارس خود تاییدی بر اصالت نام آن است | علی مفتح
ظهور استعمار «جهش یافته» در هم آغوشی تاج و تاراج | ابوالفضل فاتح
سخنان ترامپ در عربستان | سید محمود صدری
پکن چگونه تغییر خواهد کرد؟ | رانا میتر (ترجمه: رضا جلالی)
گفتگوهای ایران و آمریکا | سید محمود صدری*
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
فرزند خلیج فارس | محمدجواد حقشناس
در باب پاسداشت زبان فارسی در میان سیاستمداران | محمدجواد حقشناس
در فضای منافع ملی
پیامی که باید از ایران مخابره شود | محمدجواد حق شناس
عواقب اقتصادی تسخیر دولت | الیزابت دیوید بارت (ترجمه: رضا جلالی)
جنگ یا گفتگو | باقر شاملو*
نوروز و تجلی آن در فرهنگ پاکستان | ندا مهیار
جشن آتشافروزان | مرتضی رحیمنواز
دوگانگی در مواجهه با مصاحبه رفیقدوست | احسان هوشمند
حرفهای بیپایه درباره مسائل حساس قومی ـ زبانی را متوقف کنید
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
تلاش تندروها و بیثباتی بازارها
نگاهی دوباره به مشکلات روابط آمریکا با چین | جود بلانشت و ریان هاس (ترجمه: رضا جلالی)
اهمیت راهبردی گردشگری دریایی در توسعه پایدار | محمدجواد حقشناس
ایران در محاصره کوریدورهای ترکیه | علی مفتح*
شخصیسازی حکمرانی یا ناحکمرانی | محمدحسین زارعی*
پوتین و ترجیح اوکراین بر سوریه | الکساندر با نوف (ترجمه: رضا جلالی)
شماره ۷۱ و ۷۲ | ۳۰ دی ۱۴۰۳
زاکانی پس از شرکت در انتخابات رای اکثریت را از دست داد
تصمیمی شجاعانه
ققنوس در آتش | مرتضی رحیمنواز
شمایل یک اسطوره | مرتضی رحیمنواز
بچه خانی آباد | ندا مهیار
کالبد مدنی تهران | بهروز مرباغی*
فضاهای عمومی و تعاملات اجتماعی رو بستر تاریخ | اسکندر مختاری طالقانی
از تهران چه میخواهیم؟ | ترانه یلدا *
داستان تولد یک برنامه | حمید عزیزیان شریف آباد*
تاملی بر نقش سترگ سیدجعفر حمیدی در اعتلای فرهنگ ایران
شبی برای «شناسنامه استان بوشهر»
برگزاری این جشنواره برای اعتراض بر وضعیت بیتوجهی به هنر و سینما در شهر بیسینما برگزار میشد و مهمانها از همان «جاده سینما» عبور میکردند که سینمایش را علم برداران جهل و نادانی نابود کرده بودند.
طالبی با اشاره تمسخرآمیز به یائسگی زنان خطاب به زنان سینمای ایران گفت: شما اگر در جمهوری اسلامی نبودید و در آمریکا هم بودید، این اتفاق برایتان میافتاد. تا دیروز جوانتر بودید و روی بورس بودید. خب هرکسی یک دورانی دارد؛ چرا به جمهوری اسلامی فحش میدهید؟
ملیت ایرانی شهروندمدار، مهاجرستیز نیست؛ آغوشش به روی همه آنها که ایران را میسازند باز است.
ایران میتوانست بدون خرج کردن میلیونها دلار، به راحتی خود را به جهان معرفی و نشان دهد که کشوری متفاوت در قلب خاورمیانه است.
چیره دستی عبدالهی در روایت صورت های وقایع تاریخی، به کمک فضاسازی توسط المان ها و موقعیت های جوی مثل مه و باران ، و نیز به کارگیری مکان ها و اشیا به م ثابه موجودی دارای هویت ...
از زمانی که بهعنوان دانشجو در تهران حضور پیدا کردم، یکی از آرزوهایم اجرای تئاتر در تئاتر شهر بود. تئاتر شهری که بهترین تئاترهای زندگیام را در آن دیده بودم. خاطرهانگیزترین نمایشی که در این دوران در تئاتر شهر دیدم، اجرای بینظیر سیاوش طهمورث با نمایش «معرکهدرمعرکه» بود. در کنار آن میتوانم از «ماهان کوشیار» به کارگردانی ایرج راد یاد کنم. این اتفاق تا دوران موسوم به اصلاحات ادامه داشت
قاعدتا وزیر کشور بهعنوان یک مقام عالی کشور که مسئولیت خطیری در پارهای از امورات اجرایی دارد باید حرف حساب بزند
کرونا چند وجه داشت ، هم خوب بود و هم بد ؛ اما بدی های کرونا بسیار بیشتر بود . خوبی از این جهت که بسیاری از هنرمندان در خانه نشستند و در آتلیه های خودشان کار کردند ولی تبعات اجتماعی و اقتصادی و تعطیلی کسب و کارها و بیماری و فوتی های کرونا نکات منفی و بد کرونا بود که جهان ما کاملا درگیر این موضوع شد و خیلی هارا زمینگیر کرد و افراد مختلف لطمه های بسیاری دیدند ؛
از نظر ماشری اثر ادبی نه چندان با آنچه میگوید، بلکه با آنچه نمیگوید با ایدئولوژی مربوط میشود. در سکوتهای معنیدار در رنگها و غیبتهای متن است که میتوان حضور ایدئولوژی را به قاطعانهترین نحو ممکن حس کرد. منتقد باید این سکوتها را وادار به «سخن گفتن» کند.
در زیستگاه های شهری ، هنر های عمومی به کیفیت بصری منطقه کمک می کند. یک دیوار سیمانی ، با افزودن نقشی بر آن ، یک زندگی جدید می یابد ، استخر خالی میان میدان با وجود نورپردازی و طراحی آبنما تصویر زیباتری در چشم مردمان شهر می نشاند و ... خلاصه کلام ، کیفیت روانی زندگی انسانهای تغییر خواهد کرد.
رضا کیانیان بازیگر مطرح سینما نامهای به ابراهیم رئیسی رئیس دولت نوشت و از وعدهّها و شعارهای دوران انتخابات او گفت.
در «قیصر»، جاهل با آن شمایل و لحن شناختهشده همان ابتدای کار میمیرد و قیصر با لباسی دیگر وارد میشود که ماهیت و ارزشهایش دقیقاً همان است و این بازتولیدِ آشکار، بهطور فراگیر به مثابه مرگ لوطی و زایش یک قهرمان تازه در بوق و کرنا میشود
فیلم در واقع از الگوها ی مرسوم سود م ی جو ی د تا داستان ی ک مثلث عشق ی را روا یت کند، اما ضلع مهم ی از ا ی ن مثلث، شخصیتی است به نام « فرحان » که بیش از آنکه فردیت داشته باشد ، نمایندها ی است از عشیره و درواقع خود قربانی تمام سنتها و حرف و حد یثهایی است که جامعهی بسته قبیلهای گرفتارش است
بزرگ ترین درسی که فیلم به مخاطب میدهد این است که ازدواج اجباری و تحت سیطره قرارگرفتن زن ، عاقبتی جز تلخکامی و ناکامی ندارد
«خانه دختر» یکی از بهترین و متفاوتترین فیلمهای جشنواره سی و سوم فجر است. تقریباً قابل پیش بینی است که فیلم نامه ای از پرویز شهبازی تا چه حد می تواند رئالیستی و در عین حال پرکشش از آب درآید. به لحاظ موقعیت کاراکترهای داستان و فضاسازی، فیلم دور از ساخته […]
پرسش اینجاست که خانه موسیقی در این وضعیت چه واکنشی نشان خواهد داد؟ آیا راهی در پیش خواهد گرفت كه در این بین ضامن رشد وتوسعه موسیقی كشور باشد؟
ابوالحسن مختاباد روزنامه نگار و پژوهشگر شناخته شده موسیقی و برادر سید عبدالحسین مختاباد خواننده روز دوشنبه سوم بهمن ماه براثر سکته قلبی دار فانی را وداع گفت.
خبرهای کوتاه دیرتر تمام میشوند. مثل این یکی که خواندنش تمام نمیشد:« مژگان ایلانلو به ده سال زندان و ۷۴ ضربه شلاق و چه و چه محکوم شد.» همین بود اما یک دنیا حرف و یک جهان فاصله در خود داشت. دنیایی که دوستش نداشتم و جهانی که دلم میخواست پشت به آن کنم. مژگان […]
شاهین صمدپور، مستندساز با سپردن قرار وثیقه آزاد شد.
نمی توان از مردمی که دغدغه نیازهای حداقلی مثل خوراک، پوشاک و اجاره را دارند انتظار داشت که برای فعالیت های هنری وقت و هزینه اختصاص دهند. این یک واقعیت انکارناپذیر است که شرایط از همه جنبهها شرایط خوبی نیست.
چرا سازمانی که مخاطبانش در 10 سال گذشته، سیر نزولی در پیش گرفته و همچون هواپیمایی که دو موتور خود را از دست داده در حال سقوط است، باید از بودجه کشور استفاده کند در حالی که از تمام رقبای داخلی و خارجی خود عقب مانده است؟