مجازات «اعدام» با سلب «حق حیات» یکی از فاحش ترین موارد نقض حقوق بشر است که جراحت ناشی از آن هرگز التیام پیدا نمیکند.
دهه هاست که جامعه ایران درد اعدام عزیزانش را بر دل نشاند و این روزها دوباره شاهد اعدام تعدادی از جوانان معترض بوده ایم که تعدادی از آنها هنوز در معرض خطر اعدام قرار دارند .
ما زنان زندانی سیاسی در محبسی به سر می‌بریم که سایه شوم احکام «اعدام» و تهدید به «مرگ» بر سر تعدادی از همبندیهایمان سنگینی کرده است . فعالان محیط زیست که به باور مردم ایران از شریف‌ترین و پر تلاش ترین ایرانیان برای حفظ محیط زیست و آینده سرزمینمان ایران هستند ، از جمله آنها می‌باشند . آنها با پرونده سازی های بی اساس سپاه پاسداران بازداشت شدند و ۲ سال در سلولهای انفرادی بند امنیت تحت فشارهای روحی و روانی و جسمی قرار گرفتند ، تا به کارهای نکرده ای اعتراف کنند که بازجویان سپاه «اعدام» را برایشان تدارک ببینند. یکی از منزجرترین ابزارهای بازجویان برای اعمال فشار برای اخذ اعتراف ، نمایش صحنه «اعدام» برایشان بوده و حقیقتا تهدید به «اعدام» در تنهایی و بی کسی سلولهای انفرادی ، فاصله چندانی با «اعدام» ندارد . سپیده کاشانی و نیلوفربیانی دو همبندی ما در کنار سایر همکارانشان در چنین شرایطی روانه دادگاه فرمایشی شده و بدون وجود هیچ نوع ادله قانونی و مستندات حقوقی «جاسوس» خوانده شده و حتی با اتهام «افساد فی الارض» مواجه شدند.
مریم حاج حسینی یکی دیگر از همبندیان ما ، که از برگزیدگان و منتخبان علمی کشور است ، به مدت ۴۱۲ روز را در خانه امن وزارت دفاع در منطقه ای دور از شهر تهران (منطقه ای کوهستانی ) حبس بوده و همواره با تهدید حکم «اعدام» به موجب اتهام «افساد فی الارض» مواجه بوده است .
مهوش شهریاری و فریبا کمال آبادی ماه‌های طولانی در سلولهای انفرادی و تحت فشار های روحی و روانی و جسمی شدید، از بدو بازداشت به دلیل باورهایشان با تهدید حکم «اعدام» به موجب اتهام افساد فی الارض و جاسوسی مواجه بوده اند به طوری که بازجویانشان در بازداشت اخیرشان به صراحت از تلاش وزارت اطلاعات برای تاب دادن ۷ جسد بهائی سخن گفته است .
فشارهای روانی و شکنجه های جسمی علیه زینب جلالیان برای اخذ اعتراف دروغ مبنی بر انجام عملیات مسلحانه صورت گرفت که او هرگز نپذیرفت . هر چند تلاشهای نهادهای امنیتی برای «اعدام» شیرین علم هولی منجر به «اعدام» او شد.
اینست که ما از درک عمق اضطراب و رنجی که بر جانشان نشسته ناتوانیم ، اما موظفیم علیه «اعدام» ، زیستن زیر تهدید هولناک «مرگ» در تنهایی «سلولهای انفرادی» ، فریاد بر آوریم .
ما تعدادی از زندانیان سیاسی بند زنان زندان اوین تصمیم گرفتیم به بهانه پنجمین سالگرد بازداشت فعالان محیط زیست حمایت خود را از آنها اعلام نموده و خواهان پشتیبانی نهادهای بین المللی حقوق بشری و افکار عمومی و آزادیخواهان برای آزادی آنها شویم . در همین راستا بر حمایت از «روایت گری» جهت ثبت واقعیت های تاریخی تاکید می کنیم ، چرا که آن را تلاشی برای توقف فجایع انسانی میدانیم ، بنابراین از گامهای مهم زندانیانی چون سپیده کاشانی ، نیلوفر بیانی تا علارغم همه مخاطرات احتمالی ، به افشای ابعاد جنایت و سرکوب در تاریکخانه های امنیتی و آگاه شدن افکار عمومی بپردازند ، حمایت و قدردانی می‌کنیم. در پایان انزجار خود را از حکم اعدام و سلب «حق حیات » و هرگونه «شکنجه» روحی و روانی چون تهدید به اعدام و شکنجه های جسمی اعلام نموده و از افکار عمومی میخواهیم برای توقف حکم «اعدام» معترضین از پای ننشینند .
هستی امیری
نوشین جعفری
رها عسگری زاده
سپیده قلیان
نرگس محمدی
عالیه مطلب زاده
بهاره هدایت/سحام نیوز
