بیانیه جدیدجامعه مدرسین هرکس بخواند شگفت زده می شود،که یک نهاد حوزوی به جای این که نظرات خود را عالمانه وفقیهانه طرح نماید، چرا واژه های خشن و پرخاشگرانه نسبت به رقیبان فکری خودبه کار گرفته است؟این نوع کلمات انسان را به یاد بیانیه های حزبی مارکسیستهای دهه ۵۰ می اندازد. جمله: «اقلیتی از حوزویان ورشکسته سیاسی، اعتقادی واخلاقی..» که به مخالفین فکری خود خطاب کرده اند، شبیه فحشهایی است که کمونیستها به مخالفین خود می گفتند.شما که قایل به بریدن دست و پا هستید، حق دارید به عنوان یک نظر فقهی اعلام کنید که کردید،اما چرا فکر می کنید که همه حوزویان بابد مانند شما بیاندیشند وبریدن دست و پا ازخلاف را نسبت به افرادمجاز بدانند؟ جامعه مدرسین می داند که در حوزه عالمان زیادی هستند که نظرات علمی و سیاسی آنا ن را قبول ندارند؛ونیز درجامعه گروهها وافراد زیادی هستند، که افکار شما را نمی پذیرند.
چرا هر کس مخالف شما و یا بخشی از حاکمیت است، می گویید:«این موضع گیریها دراتاق فکرامربکا، انگلیس ورژیم غاصب صهیونیسم ..تنظیم شده است»شاید برخی در باره شما نیز چنین بیاندیشند. ولی ما این را درست نمی دانیم و تا این اندازه توطئه خارجی در حوزه را قوت نمی بخشیم؛ که اگر چنین باشد وای به حال متولیان حوزه!! انسان اگر برای کار و گفتار خود منطق داشته باشد چنین سخن نمی گوید. جمله “حوزویان ورشکسته “ کاملا غیر اخلاقی و دور از منطق و ادب علمی است. جملاتی که مرحوم اقای یزدی در باره آیت الله شبیری به کاربرد، برای شرمندگی شما کافی نبود؟ که دوباره با این کلمات می خواهید رقیب را از میدان به در کنید. تقاضا این است اجازه دهید دیگرانی که مانند شما در باره حوادث اخیر،وحتی اسلام، نمی اندیشند، صدایشان در حوزه بلند شود، تا آدمیان خیال نکنند، اسلام همانست که جامعه مدرسین می گوید.
دوستان واستادانی که در باره حوادث اخیر سخنشان و نصیحتشان به حاکمیت غیراز نگاه شما بود، دغدغه و دلسوزیشان برای کشور و نظام اگر بیشتر از شما نباشد، کمتر نیست. این دسته از دوستان حوزوی و هم لباس شما ، روش حکمرانی فعلی را به سود نظام و کشور نمی دانند.ومنشا اعتراضهای اخیر را، عمدتا، گرانی، تورم،و نا کارآمدی دولت می دانند. بیایید به جای بحث از کشتار و دست و پا بریدن، از همدلی، آزاد کردن جوانان، درست کردن اقتصاد کشور،مهار تورم، جذب جوانان برای عدم خروج از کشور و در نهایت از لطافت و عدالت دین خداوند سخن بگوییم،تازمینه دین گریزی و کشور گریزی را که اخیرا شدت یافته ، بکاهیم.
گر من ازسرزنش مدعیان اندیشم/ شیوه رندی و مستی نرود از پیشم
