دیپلماسی، تخصص دیپلماتهاست راه صحیح خنثی نمودن همگرایی اقتدارگرایان جدید | استفن هادلی (ترجمه: رضا جلالی) «پزشکیان» مسوولیت بخشی از اختیاراتش را به نیروهای رقیب واگذار کرده است دولت چهاردهم و ضرورت تغییر حکمرانی فرهنگی | شهرام گیلآبادی* مهاجرت، صلح و امنیت پایدار | رسول صادقی* صلح اجتماعی و سیاست انتظامی | بهرام بیات* عصرانهای با طعم شعر فرزندان پوتین | آندره ئی کولز نی کف (ترجمه: رضا جلالی) شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد چرا اسرائیل به ایران حمله نکرد؟! | آیت محمدی (کلهر) احیای داعش و القاعده در منطقه | آیت محمدی (کلهر) رونمایی از بزرگترین شهاب سنگ آهنی در مجموعه برج آزادی رهبران پوپولیست چه میراثی برای کشورشان بر جای میگذارند | مانوئل فاتک، کریستوفتری بش و مورتیس شولاریک بحران واقعی اقتصاد چین | ژانگ یوآن ژو لی یو (ترجمه: رضا جلالی) آسیا بدون هژمون | سوزانا پاتون و هروه لماهیو (ترجمه: رضا جلالی) شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد نکاتی درباره دیدگاه رئیس جمهور در ضرورت انتقال پایتخت | عبدالمحمد زاهدی حرکت به روی یال جمعهها خون جای بارون میچکه | مرتضی رحیمنواز داستان آشنایی یک شاعر اجازه خلق آثار عاشقانه را نمیدهند تو زندهای هنوز و غزل فکر میکنی | سمانه نائینی زیبایی کلام در شعر بهمنی | سحر جناتی شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد گفتمان صلح و نگاهی به چالشهای حقوقی در ایران معاصر | محمدرضا ضیایی بیگدلی صلح اجتماعی و مرجعیت رسانه در ایران | ماشاءالله شمسالواعظین صلح ایرانی از نگاه محمدعلی فروغی | مریم مهدوی اصل چگونگی کاهش اثرات تنهایی استراتژیک ایران | نصرت الله تاجیک گفتمان صلح و سیاست خارجی | محمدکاظم سجادپور گفتمان صلح و نیروهای مسلح ایران | حسین علایی اقتصاد صلح محور | فرشاد مومنی* نقش آموزشعالی در شکلگیری گفتمان صلح | مصطفی معین* آخرالزمانیهای ایرانی و اجماعسازی پزشکیان | کیومرث اشتریان* ایران، بحرانهای منطقهای و گفتمان صلح | عبدالامیر نبوی* گفتمان صلح و سیاست همسایگی | ماندانا تیشهیار* گفتمان صلح و محیط زیست | محمد درویش* گفتمان صلح و مساله حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران | مهدی ذاکریان* از چرایی تا چگونگی معرفی کتاب «اخوانالمسلمین» | پیرمحمد ملازهی به نظر میرسد که باید شاهد روند خوبی باشیم شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد محمد جواد حقشناس: کابینهای با حضور زنان جوانان و اهل تسنن سخنی با آقای رئیس جمهور در مورد چگونگی کاهش اثرات تنهایی استراتژیک ایران | نصرت الله تاجیک* انتخاب کابینه در اتاق شیشهای پیام رهبری به مناسبت برگزاری چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری شریعتی، جلال و دیگران | حمید عزیزیان شریف آباد صحافی سنتی | مجید فیضیراد* اگر پزشکیان قشر خاکستری را با خود همراه کند، بازی را برهم میزند نگاه مسعود پزشکیان به اقوام امنیتی نیست | علی مفتح آیا اندیشه شریعتی پاسخگوی جامعه امروز است؟ | محمدجواد حقشناس* فاصله دره احد و تالار رودکی
اگر قرار باشد امارات ادعاهای خود را دنبال کند و نهایتا زمینه سیاسی مناسبی در اثر عدم توازن در سیاست خارجی ایران به ناحق در شورای امنیت نیز فراهم شود، محتمل است که امارات و حامیان آن بر سوء استفاده از ماده 36 از فصل 6 منشور ملل متحد متمرکز شوند.
هویت یابی برای لکه های زیستی در پهنه ای که هزاران سال تحت قیمومیت و مالکیت یکی از مهم ترین و بزرگترین تمدن های تاریخی جهان قرار داشت، بسیار دشوار و نتایج آن نیز از پیش تعیین شده است.
دادههای تاریخی موجودیتی صرفا در متن تاریخ دارند اما حضور اجتماعی و امروزی آنها نیازمند آن است که در متنی اجتماعی و امروزی زیست کرده و از گذشته به امروز بیایند. نقش نهادهای مرتبط با تاریخ و میراث فرهنگی در همین سرمایهسازی و برنامهریزی برای حضور اجتماعی است.
آب به عنوان محدودترین عامل، در تولیدات این بخش تأثیر بسزایی دارد. مجموعه این شرایط باعث میشود که وضعیت بهرهبرداری از منابع آب در وضعیت مطلوبی قرار نداشته باشد و ضرورت تدبیراندیشی برای کاهش وابستگی معیشتی کشاورزان به فعالیتهای آب بر، بیشتر احساس شود.
اگر شما به تاریخ عربستان نگاه کنید متوجه میشوید که آنها اقوامی بادیهنشین و فاقد مدنیت بودند. این قبایل به صورت پراکنده زندگی میکردند و همواره هم با یکدیگر در جنگ بودند و همدیگر را غارت میکردند.
داریوش هخامنشی نخستین ناوگان دریایی ایران را پایهگذاری کرد و آن را در پهنه آبی خلیج فارس به حرکت درآورد. پس از آن اسکندر مقدونی نیز که از تصرف ایران فراغت یافته بود، در پی گشودن هندوستان برآمد و از زمین و دریا به سوی آن حملهور شد.
آبهای نیلگون جنوبی ایران زمین به نام «دریای پارس» یا «خلیج فارس» با بیش از ۵ هزار سال سابقه تاریخی، از دوران بابلیها تا به امروز، همواره در اسناد تاریخی و نقشههای جغرافیایی بین اقوام و ملل مختلف از ترک و تازی، آسیایی و اروپایی به نام مقدس «خلیج فارس» نامیده شده است. اما استعمارگران […]
ایران هیچ گاه و حتی در تیرهترین شرایط سیاسی و اجتماعیاش لحظهای از تاکید بر حاکمیت خود بر جزایر سهگانه خودداری نکرد و حکومتهای عربی نیز تا سالها هیچگونه ادعایی بر این جزایر نداشتند و حتی همان شیوخی که انگلیسها به نام آنان جزایر را در اشغال گرفته بودند تا سالها علاقهای به دخالت در امور جزایر ایرانی نداشتند.
در صدا و سیما، نشریات و هزاران جای دیگر نیز با غروری عجیب این نام شنیده میشود، خلیج همیشه فارس. انگار که خود ما نیز در ته دلمان به فارس بودن نام این خلیج شک داریم.
جدا از موقعیت طبیعی، جایگاه ایران از منظر جغرافیای انسانی و تاریخی نیز در این پهنه حائز اهمیت است. اعراب این منطقه اقوامی مهاجر هستند که به ویژه از عهد ساسانیان طی روندهای خودخواسته یا اجباری به این منطقه مهاجرت کرده و در آن ساکن شدند.
حضور تاریخی ایران در پهنه آبی خلیج فارس و مناطق جغرافیایی همجوار آن، از سابقهای هزارانساله برخوردار است. در میان اسناد و نقشههای تاریخی، حق حاکمیت تاریخی ایران نه تنها بر پهنه آبی و گذرگاههای خلیج فارس، بلکه بر جزایر و سرزمینهای پیرامونی آن در ادوار مختلف به رسمیت شناخته شده است و مخدوش کردن آن با هر عنوان و دلیلی منافی این حق تاریخی نیست.
زنان جزیره کیش بهمانند بقیه مناطق جنوبی کشور از پوششی منحصربهفرد برخوردارند که بهآسانی آنان را از سایر مناطق جدا میسازد و این خاصیت در تنپوش، سرپوش و زیورآلات آنان بهوضوح قابلمشاهده است. از سوی دیگر نزدیکی این جزیره به کشورهای عربنشین حاشیه خلیجفارس در کنار همجواری آنان با فرهنگهای بومی و ملی ایرانی، فرهنگی چندملیتی به آن داده است
سده بیست و یکم که سده جهانی شدن عرصه اقتصاد و رشد سریعتر اقتصادی کشورها، به خصوص کشورهای رو به توسعه، نامیده شده است، تداوم رقابت بر سر منابع انرژی در منطقه خلیج فارس و نقاط پیرامونی و حاشیهای آن سرعت، نقش و نفوذ بیشتری در توسعه و تامین امنیت کشورها خواهد یافت.
خصومتهای قومی میان شیوخ عرب در سواحل جنوبی که دائما در حال جنگ و غارت بودند، دامنه نزاع را به سواحل ایران در بوشهر و لنگه و جزایر نیز کشاند.
از آنجا که آمریکا در سیاست خارجی اقدامات سیاسی – اقتصادی چین در نظام بینالملل را مغایر منافع خود تلقی مینماید، لذا رویاروئی با این اقدامات را در حوزه امنیت ملی خود تعریف نموده و قصد دارد منابع محدودش را در دوران پسا کرونا متوجه آسیای شرقی و کنترل چین نماید. این همان احتمالی است که به وجود خلاء قدرت در منطقه خاورمیانه منجر خواهد شد و باید به آن با حساسیت و دقت نظر بیشتری توجه کرد.
تحریف نام تاریخی «خلیجفارس» توسط اتحادیه عرب، ایرانیان را متوجه غفلتی نمود که همواره در طول تاریخ نسبت به داشتههای معنوی خود، ابراز مینمودند.
به گمانم ناتو و آمریکا و بلکه شش قدرت بزرگ فرامنطقهای با برهانی کاملا ژئواستراتژیک، همواره در پی ماندگاری ثبات استراتژیک ایران بوده اند: چرا که بی ثباتی ایران به عنوان صفحه مرکزی بین پنج منطقه ژئوپولیتیک داغ جهانی، در ناپایدار کردن آسیای جنوب باختری نقش اصلی را خواهد داشت
در چند دهەی گذشته تهران با الهام از تجارب گذشته نشان داده که به هیچ وجه به دنبال جنگ مستقیم و رودررو با قدرت برتر آمریکا نیست. بلکه از راهبردی چریکی و نامتقارن در عرصەی نظامی پیروی می کند.
آمریکا در این چند دهه حضوری مدام در منطقه خلیج فارس داشته و هم اکنون هم چندین پایگاه هوایی و دریایی در این منطقه دارد و بر خلاف جابجاییها و حرف و حدیثها، این حضور هر چند تحت الشعاع تغییر تاکتیک آمریکا در بیش از یک دهه اخیر از دخالت مستقیم نظامی به دخالت غیر مستقیم و کاربست ابزارهای دیگر قرار گرفته اما کاهش نیافته و ادامه دارد.
فوری ترین پاسخ ایران این است که حاکمیت روسیه بر جزیره اشغالی کریمه را بی اعتبار شمرده و تجاوز این کشور را به دیگر اراضی اوکراین محکوم کند..