ظهور استعمار «جهش یافته» در هم آغوشی تاج و تاراج | ابوالفضل فاتح
سخنان ترامپ در عربستان | سید محمود صدری
پکن چگونه تغییر خواهد کرد؟ | رانا میتر (ترجمه: رضا جلالی)
گفتگوهای ایران و آمریکا | سید محمود صدری*
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
فرزند خلیج فارس | محمدجواد حقشناس
در باب پاسداشت زبان فارسی در میان سیاستمداران | محمدجواد حقشناس
در فضای منافع ملی
پیامی که باید از ایران مخابره شود | محمدجواد حق شناس
عواقب اقتصادی تسخیر دولت | الیزابت دیوید بارت (ترجمه: رضا جلالی)
جنگ یا گفتگو | باقر شاملو*
نوروز و تجلی آن در فرهنگ پاکستان | ندا مهیار
جشن آتشافروزان | مرتضی رحیمنواز
دوگانگی در مواجهه با مصاحبه رفیقدوست | احسان هوشمند
حرفهای بیپایه درباره مسائل حساس قومی ـ زبانی را متوقف کنید
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
تلاش تندروها و بیثباتی بازارها
نگاهی دوباره به مشکلات روابط آمریکا با چین | جود بلانشت و ریان هاس (ترجمه: رضا جلالی)
اهمیت راهبردی گردشگری دریایی در توسعه پایدار | محمدجواد حقشناس
ایران در محاصره کوریدورهای ترکیه | علی مفتح*
شخصیسازی حکمرانی یا ناحکمرانی | محمدحسین زارعی*
پوتین و ترجیح اوکراین بر سوریه | الکساندر با نوف (ترجمه: رضا جلالی)
شماره ۷۱ و ۷۲ | ۳۰ دی ۱۴۰۳
زاکانی پس از شرکت در انتخابات رای اکثریت را از دست داد
تصمیمی شجاعانه
ققنوس در آتش | مرتضی رحیمنواز
شمایل یک اسطوره | مرتضی رحیمنواز
بچه خانی آباد | ندا مهیار
کالبد مدنی تهران | بهروز مرباغی*
فضاهای عمومی و تعاملات اجتماعی رو بستر تاریخ | اسکندر مختاری طالقانی
از تهران چه میخواهیم؟ | ترانه یلدا *
داستان تولد یک برنامه | حمید عزیزیان شریف آباد*
تاملی بر نقش سترگ سیدجعفر حمیدی در اعتلای فرهنگ ایران
شبی برای «شناسنامه استان بوشهر»
انجمنهای مردمی خطرناک نیستند به آنها برچسب نزنیم
فشار حداکثری فقط موجب تقویت مادورو خواهد شد | فرانسیسکو رودریگرز
ناکارآمدترین شورا | فتح الله اُمی
نجات ایران | فتح الله امّی
چرا یادمان ۱۶ آذر، هویت بخش جنبشِ دانشجویی است؟
در ۱۶ آذر، هدف ضربه به استقلال و کنشگری دانشگاه بود
یادی از۱۶ آذر | فتح الله امّی
وقایع نگاری یک اعتراض | مرتضی رحیم نواز
روز دانشجو فرصتی برای تیمار زخمها | محمدجواد حقشناس
سیاستورزی صلحآمیز ایرانی از منظر کنشگری مرزی | مقصود فراستخواه*
دهه هشتادیها و صلح با طبیعت | علیاصغر سیدآبادی*
دلایل دوری از سیاست دوستی در جریانهای سیاسی امروز با رویکرد شناختی | عباسعلی رهبر*
شماره ۶۹ و ۷۰ | ۳۰ آبان ۱۴۰۳
دیپلماسی، تخصص دیپلماتهاست
راه صحیح خنثی نمودن همگرایی اقتدارگرایان جدید | استفن هادلی (ترجمه: رضا جلالی)
«پزشکیان» مسوولیت بخشی از اختیاراتش را به نیروهای رقیب واگذار کرده است
این هدف هم جز تعالی بشر نیست که باید با آزادی و انتخاب وی صورت گیرد. نمیتوان کسی را به زور شلاق به بهشت فرستاد! حتی حیوان را هم نمی توان با شلاق به چراگاه برد! این هدفی که با شلاق به آن رسیده میشود برداشت «هدف وسیله را توجیه می کند» میباشد که تفسیری کاملا مادیگرا از دین است که از معنویت (از معنی) به دور است
در خصوص مجازاتهای مورد حکم نیز دیوان از یک سو به درستی با اعلام اینکه جرم مزبور یک جرم «ترک فعل» و خودرو نیز «محل وقوع» آن است، نه وسیله ارتکاب
حواشی اخیر دانشگاه شریف در تغییر رئیس این دانشگاه موثر بود اما تغییر رئیس دانشگاه صرفا به این دلیل اتفاق نیفتاد
وابستگان به کدخدا از آیةالله مصباح تصویر معوّجی درست کرده بودند؛ درست مانند همان تصویری که معاویه از امیرالمومنین ساخته بود،
ما در تاریخ اسلام جریانهای دیگر گنوستیکی هم داشتهایم، چون حروفیّه و نقطویه و قرمطیها، که اینآخری عملا شیعیان اسماعیلی بودند یا شدند، را نیز داشتهایم.
حجاب مهسا در روز ۲۵ شهریور پارسال حجابی بسیار معمولی و عرفی بود که در شهر او کمتر از آن نیز از سالیانی دور عرف بود، اما امان از آنان که داعیهدار فرهنگاند و اندک فهمی از فرهنگ جامعه خود ندارند!
ما پیشتر اینجا در نوشتاری مجزا با استناد به یکی از منازعات حقوقی ایالات متحده دربارهی آزادی مذهبی در مدارس، تفاوتهای بنیادین دو نظام حقوقی لائیسیزم فرانسوی و سکولاریسم انگلیسی را در این باره واکاوی کرده بودیم که به همین مناسبت مجددا آن را بازنشر میدهیم
این حادثه، ضمن آن که ملازمه و ارتباط اساسی بین حجاب و عفاف را رد کرده و مدافعان حجاب اجباری را خلع سلاح می کند اما همزمانی آن با انتشار اخبار روابط کثیف جنسی در سیستم اداری انقلابی ایران که واکنشی قابل اعتنا از شرم و خشم و پی گیری جدی قضایی را در پی نداشت
مبلغ نوشت: دکتر فاطمه موسوی می گوید: تا به امروز یک تحقیق ایرانی یا خارجی پیدا نکرده است که نشان دهد افزایش بیحجابی باعث افزایش خیانت میشود یا آمار تجاوز یا فحشاء را بالا میبرد.
نظامهای سیاسی بسته و توتالیتر برای بقای محدود خود نیاز به قصه و روایت دارند. این نظامها دست به خلق کلان روایتی حاوی شعارهای پرطمطراق با محوریت ستایش از پیشوا می زنند و بدین وسیله قافله حکمرانی عاری از کارآمدی و رضایت بخشی خود را به پیش می برند. اما پس از مدتی و گذشت […]
اگر باور داشته باشیم که مسائل فرهنگی نیازمند رویکردی مدارا گونه و تبلیغی و اطلاعرسانی است، گر باور داشته باشیم که مساله حجاب امری شرعی و فرهنگی است تا قضایی، اگر باور داشته باشیم که قانون برمبنای مطالبات اجتماعی تدوین میشود، اگر باور داشته باشیم که وظیفه حاکمیت حفظ انسجام و ارایه آرامش برای شهروندان است
زنگ خطر اینجاست که بدلیل شدت گرفتن عمق دوقطبی در کشور، مردم نسبت به چنین رفتارهای زننده و غیرانسانی(کتک زدن یک زن مقابل دخترش)، بیتفاوت شوند. از بیتفاوتی بدتر، بعضا همراهی کنند. چنین رویدادهایی گویای این نکته است که قشر محجبه و مذهبی در جامعه امروز ایران، هر روز منزویتر، ایزولهتر و چه بسا منفورتر میشود.
گام رو به پیش این لایحه حذف عنوان حجاب شرعی است. هنگامی که این عنوان از جرم خارج میشود به معنای آن است که شرع در این باره جای خود را به عرف داده است، و قانون جدید نمیتواند پایه شرعی داشته باشد و اگر قانون جدید بخواهد براساس شرع تدوین شود، قطعاً شورای نگهبان آن را رد میکند. زیرا حجاب شرعی تعریف شده است و فراتر از پوشش مجاز در این قانون است
دمیدن بر سوژه اختلافی شده حجاب در منابر و بلندگوها، آن هم با جملات نسنجیده و آن هم از سوی کسانی که رسانه منتظر ضریب دادن به اظهاراتشان است، رشتن پنبههای وحدت جامعه ایرانی است
این رأی که توسط شعبه اول دیوان، يعنى به تصدی و امضاء رئیس ديوان عالی کشور صادر شده است، ابتدا از لحاظ اثباتی این ایراد متوجه حکم دادگاه شده که «در مستندات به دست آمده از دوربین که از خودرو در حال حرکت تصویر گرفته، معمولاً فرد خاطی به صورت واضح شناسایی نمیشود، بلکه ملاک شناسایی، شماره پلاک خودرو میباشد
حالا دیگر زنان و دختران بدون هیچ ترسی جلوی چشم مامورانی که به وضوح استیصالشان را می بینی، با سرهای برهنه و پوششی متعارف و عادی بدون ترس و واهمه تردد می کنند
به نظر نمیرسد نه منطق و نه قوانین ما برای قاضی هم چنین اختیاری قائل باشد که رأسا در امور تخصصی رشتههای دیگر و از جمله پزشکی و روانپزشکی مداخله کند. متأسفانه به دلیل کماطلاعی راجع به مسائل سلامت روان و فقدان دانش کافی در جامعه، شاهد آن هستیم
محض همراهی آنان، بایستی هر از گاهی بگیروببند در مورد حجاب بهراه انداخت که خاطرشان آزرده نشود.
حال اگر متولیان حکومت دینی هنر و استعداد و جدیتی دارند ولی نمیخواهند آن را در خدمت بازگرداندن آرامش به بازار و تقویت قدرت خرید مردم و بازگرداندن اعتبار به پول کشور به کار گیرند تا از خود در این رابطه چهرهای شکستخورده نسبت به شعار "ما میتوانیم" در تاریخ به جا نگذارند
اگر قبلا از فردی که سطل ماست به سر خانم بی حجابی ریخته بود، گله داشتیم و می گفتیم بیسواد است یا با قانون آشنا نیست ولی این رای توسط قاضی که دانشکده حقوق را پشت سر گذاشته و مدتها کارآموز بوده و بعد دادیار بازپرس و فعلا ریاست دادگاه است، باعث تعجب شد.