دیپلماسی، تخصص دیپلماتهاست راه صحیح خنثی نمودن همگرایی اقتدارگرایان جدید | استفن هادلی (ترجمه: رضا جلالی) «پزشکیان» مسوولیت بخشی از اختیاراتش را به نیروهای رقیب واگذار کرده است دولت چهاردهم و ضرورت تغییر حکمرانی فرهنگی | شهرام گیلآبادی* مهاجرت، صلح و امنیت پایدار | رسول صادقی* صلح اجتماعی و سیاست انتظامی | بهرام بیات* عصرانهای با طعم شعر فرزندان پوتین | آندره ئی کولز نی کف (ترجمه: رضا جلالی) شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد چرا اسرائیل به ایران حمله نکرد؟! | آیت محمدی (کلهر) احیای داعش و القاعده در منطقه | آیت محمدی (کلهر) رونمایی از بزرگترین شهاب سنگ آهنی در مجموعه برج آزادی رهبران پوپولیست چه میراثی برای کشورشان بر جای میگذارند | مانوئل فاتک، کریستوفتری بش و مورتیس شولاریک بحران واقعی اقتصاد چین | ژانگ یوآن ژو لی یو (ترجمه: رضا جلالی) آسیا بدون هژمون | سوزانا پاتون و هروه لماهیو (ترجمه: رضا جلالی) شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد نکاتی درباره دیدگاه رئیس جمهور در ضرورت انتقال پایتخت | عبدالمحمد زاهدی حرکت به روی یال جمعهها خون جای بارون میچکه | مرتضی رحیمنواز داستان آشنایی یک شاعر اجازه خلق آثار عاشقانه را نمیدهند تو زندهای هنوز و غزل فکر میکنی | سمانه نائینی زیبایی کلام در شعر بهمنی | سحر جناتی شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد گفتمان صلح و نگاهی به چالشهای حقوقی در ایران معاصر | محمدرضا ضیایی بیگدلی صلح اجتماعی و مرجعیت رسانه در ایران | ماشاءالله شمسالواعظین صلح ایرانی از نگاه محمدعلی فروغی | مریم مهدوی اصل چگونگی کاهش اثرات تنهایی استراتژیک ایران | نصرت الله تاجیک گفتمان صلح و سیاست خارجی | محمدکاظم سجادپور گفتمان صلح و نیروهای مسلح ایران | حسین علایی اقتصاد صلح محور | فرشاد مومنی* نقش آموزشعالی در شکلگیری گفتمان صلح | مصطفی معین* آخرالزمانیهای ایرانی و اجماعسازی پزشکیان | کیومرث اشتریان* ایران، بحرانهای منطقهای و گفتمان صلح | عبدالامیر نبوی* گفتمان صلح و سیاست همسایگی | ماندانا تیشهیار* گفتمان صلح و محیط زیست | محمد درویش* گفتمان صلح و مساله حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران | مهدی ذاکریان* از چرایی تا چگونگی معرفی کتاب «اخوانالمسلمین» | پیرمحمد ملازهی به نظر میرسد که باید شاهد روند خوبی باشیم شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد محمد جواد حقشناس: کابینهای با حضور زنان جوانان و اهل تسنن سخنی با آقای رئیس جمهور در مورد چگونگی کاهش اثرات تنهایی استراتژیک ایران | نصرت الله تاجیک* انتخاب کابینه در اتاق شیشهای پیام رهبری به مناسبت برگزاری چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری شریعتی، جلال و دیگران | حمید عزیزیان شریف آباد صحافی سنتی | مجید فیضیراد* اگر پزشکیان قشر خاکستری را با خود همراه کند، بازی را برهم میزند نگاه مسعود پزشکیان به اقوام امنیتی نیست | علی مفتح آیا اندیشه شریعتی پاسخگوی جامعه امروز است؟ | محمدجواد حقشناس* فاصله دره احد و تالار رودکی
در ایران کهن که تاریخ رویدادهای آن دوره در شاهنامه منعکس شده، گاهی زنان نزدیک به مقامات کشوری و لشکری دارای مسئولیت رسمی در اجرای وظیفه مشخص اداری، سیاسی بودهاند.
سهم دختران در میان داوطلبان کنکور سراسری در ۲۰سال گذشته همواره از پسران بیشتر بوده است. فقط در چهار سال اخیر سهم داوطلبان دختر در کنکور سراسری از ۵۸ درصد به ۶۱درصد رسیده است. همچنین درحالیکه در سال ۱۳۹۰ زنان شرکتکننده در آزمون دکتری در ایران ۱۶درصد از جمعیت کل شرکتکنندگان در آزمون بودهاند در سال ۱۴۰۱ این آمار به ۴۵درصد رسیده است.
اگر فرهنگستان زبان در دهه بیست آن اشتباه، نه بنیادی، بلکه ظریفانه تاریخی را نکرده بود و به جای فرهنگ، ادب را برگزیده بود، ارشاد هیچگاه نمیتوانست از مهندسی ادب سخن براند، زیرا در نزد همگان، چه فرهیختگان و چه مردمان کوچه و بازار به ذوق ادبی و ادبشناسی و تاریخ پیوستاری خود و ادب میدانستند و میدانند این یک شوخی و کمدی است و سویه دیگر آن در این مرز و بومِ آکنده از معانی ادب، تراژیک است.
مشارکت زنان در همه بخشها ضرورت دارد. باید مقوله زنان را از نگاه سیاسی خارج و به یک مقوله اجتماعی تبدیل کنیم. این فراهم نمیشود مگر اینکه نهادهای قدرت و حاکمیتی در این عرصه ورود پیدا کنند و از طریق جلب آرای همه بخشهای جامعه زنان اعم از کارمندان و استادان دانشگاه، روزنامهنگاران و… در همه حوزهها در مورد مطالبات زنان بحث و بررسی کنند.
در ابتدا ما زنان باید بتوانیم با هم گفتوگو داشته باشیم؛ یعنی در شرایطی به سر میبریم که زنان از هر طیف، شغل، طبقه و… نمیتوانند با هم صحبت کنند. اگر عدهای بیحجاب، عدهای با حجاب، عدهای متظاهر یا عدهای واقعی هستند؛ اما با همه اینها ما همه زن هستیم و مسائل و مشکلات همه ما یکی است، پس باید بتوانیم با هم گفتوگو کنیم اما این اتفاق عملی نشده است و برای همین هم ما زنان همدیگر را نمیفهمیم.
آنچه از نظام حقوقی جمهوری اسلامی، بدون ابهام قابل استنباط است عدم مجوز پلیس و هر نیروی مسلح دیگری جهت اعمال محدودیت نسبت به شهروندان و نقض حقوق بنیادین آنها تحت عنوان مبارزه با بد حجابی است.
مسائل امروز زنان ایرانی برآمده از نیازهای واقعی انسانی آنان است. سخنرانیها، پیامها و تبلیغات رهبران بلندپایۀ کشور و نیز الگوهای متعالی دینی، زنان ایرانی را در دهههای اخیر، تا حدودی از حقوقشان آگاه ساخته است. اینک الگوهای اجتماعی و فرهنگی فقط به وسیلۀ حکومتها ساخته نمیشود. زنان مانند مردان، این مجال را دارند که با دستاوردها و پیشرفتهای جوامع دیگر آشنا شوند.
پیام ریشههای واقعی اتفاقهایی مانند مرگ مهسا امینی و بروز اعتراضات پس از آن را باید در فقدان حکومت قانون در کشور دانست. آنچه در این یادداشت بیان شد صرفا یک جنبه از بیاعتنایی به حکومت قانون، قانونمداری، اصول حکمرانی خوب، حقوق ملت در قانون اساسی و حقوق بشر است.
پیکر مهسا امینی دختر ۲۲ساله سقزی که روز جمعه ۲۵ شهریور ماه در بیمارستان کسری تهران جان باخت، صبح روز شنبه ۲۶ شهریور ۱۴۰۱ در آرامستان آیچی شهر سقز به خاک سپرده شد. در آیین تشییع پیکر و خاکسپاری مهسا (ژینا) امینی، علاوه بر خانواده و بستگان مرحوم، جمع زیادی از مردم و تعدادی از مسئولان شهرستان سقز نیز حضور داشتند
در اهواز سر من را بریدند، سر از گردن ایران جدا کردند. من را و ما کشتند. اخلاق، مهربانی، مدنیت و شرع را هم حتی سر بریدند، آنجا من چقدر تنها و بیکس بودم و ما چقدر تنهاییم.
امروزه زنان دوشادوش مردان، کنار نقشهای چندگانه همیشگی، نقش زن شاغل را هم به دوش میکشند. عدهای خود خواسته و با وجود تمکن مالی، اشتغال را برعدم آن ترجیح میدهند و عدهای که تعدادشان هم کم نیست، به دلیل تهیه معاش به اجبار تن به اشتغال میدهند.