تهران؛ گنجینهای از میراث فرهنگی ناملموس ایران | سیما حدادی
تهران، شهرخلاق | مرتضی رحیم نواز
میراث تهران | رضا دبیرینژاد
درنگی بر موضوع بازگشت اتباع افغان به کشورشان | ندا مهیار
جنگ اسرائیل با ایران در کانون بحران | ندا مهیار
مراقب بلندگوهایی باشیم که اجزای جامعه را رو در روی هم قرار میدهند
در باب کورتکس آسیایی و اروپایی | علی مفتح
بحران واقعی اقتصاد چین | ژانگ یوآن ژو لی یو (ترجمه: رضا جلالی)
به وقت گرهگشایی ازمذاکرات
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
دلیل در اوج ماندن دلار برغم اقدامات مخرب ترامپ | اسوار پراساد (ترجمه: رضا جلالی)
لنجهای چوبی، نماد هویت فرهنگی | محمدجواد حقشناس
جهنم در فومن؛ یک پروژه و چند نکته | علی مفتح
جزیره آزاد هسته ای | حشمتالله جعفری*
خردادگان، بیداری طبیعت و انسان | ندا مهیار
تصمیم برای تغییر نام خلیج فارس خود تاییدی بر اصالت نام آن است | علی مفتح
ظهور استعمار «جهش یافته» در هم آغوشی تاج و تاراج | ابوالفضل فاتح
سخنان ترامپ در عربستان | سید محمود صدری
پکن چگونه تغییر خواهد کرد؟ | رانا میتر (ترجمه: رضا جلالی)
گفتگوهای ایران و آمریکا | سید محمود صدری*
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
فرزند خلیج فارس | محمدجواد حقشناس
در باب پاسداشت زبان فارسی در میان سیاستمداران | محمدجواد حقشناس
در فضای منافع ملی
پیامی که باید از ایران مخابره شود | محمدجواد حق شناس
عواقب اقتصادی تسخیر دولت | الیزابت دیوید بارت (ترجمه: رضا جلالی)
جنگ یا گفتگو | باقر شاملو*
نوروز و تجلی آن در فرهنگ پاکستان | ندا مهیار
جشن آتشافروزان | مرتضی رحیمنواز
دوگانگی در مواجهه با مصاحبه رفیقدوست | احسان هوشمند
حرفهای بیپایه درباره مسائل حساس قومی ـ زبانی را متوقف کنید
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
تلاش تندروها و بیثباتی بازارها
نگاهی دوباره به مشکلات روابط آمریکا با چین | جود بلانشت و ریان هاس (ترجمه: رضا جلالی)
اهمیت راهبردی گردشگری دریایی در توسعه پایدار | محمدجواد حقشناس
ایران در محاصره کوریدورهای ترکیه | علی مفتح*
شخصیسازی حکمرانی یا ناحکمرانی | محمدحسین زارعی*
پوتین و ترجیح اوکراین بر سوریه | الکساندر با نوف (ترجمه: رضا جلالی)
شماره ۷۱ و ۷۲ | ۳۰ دی ۱۴۰۳
زاکانی پس از شرکت در انتخابات رای اکثریت را از دست داد
تصمیمی شجاعانه
ققنوس در آتش | مرتضی رحیمنواز
شمایل یک اسطوره | مرتضی رحیمنواز
بچه خانی آباد | ندا مهیار
کالبد مدنی تهران | بهروز مرباغی*
فضاهای عمومی و تعاملات اجتماعی رو بستر تاریخ | اسکندر مختاری طالقانی
از تهران چه میخواهیم؟ | ترانه یلدا *
داستان تولد یک برنامه | حمید عزیزیان شریف آباد*
تاملی بر نقش سترگ سیدجعفر حمیدی در اعتلای فرهنگ ایران
شبی برای «شناسنامه استان بوشهر»
در ایران کهن که تاریخ رویدادهای آن دوره در شاهنامه منعکس شده، گاهی زنان نزدیک به مقامات کشوری و لشکری دارای مسئولیت رسمی در اجرای وظیفه مشخص اداری، سیاسی بودهاند.
سهم دختران در میان داوطلبان کنکور سراسری در ۲۰سال گذشته همواره از پسران بیشتر بوده است. فقط در چهار سال اخیر سهم داوطلبان دختر در کنکور سراسری از ۵۸ درصد به ۶۱درصد رسیده است. همچنین درحالیکه در سال ۱۳۹۰ زنان شرکتکننده در آزمون دکتری در ایران ۱۶درصد از جمعیت کل شرکتکنندگان در آزمون بودهاند در سال ۱۴۰۱ این آمار به ۴۵درصد رسیده است.
اگر فرهنگستان زبان در دهه بیست آن اشتباه، نه بنیادی، بلکه ظریفانه تاریخی را نکرده بود و به جای فرهنگ، ادب را برگزیده بود، ارشاد هیچگاه نمیتوانست از مهندسی ادب سخن براند، زیرا در نزد همگان، چه فرهیختگان و چه مردمان کوچه و بازار به ذوق ادبی و ادبشناسی و تاریخ پیوستاری خود و ادب میدانستند و میدانند این یک شوخی و کمدی است و سویه دیگر آن در این مرز و بومِ آکنده از معانی ادب، تراژیک است.
مشارکت زنان در همه بخشها ضرورت دارد. باید مقوله زنان را از نگاه سیاسی خارج و به یک مقوله اجتماعی تبدیل کنیم. این فراهم نمیشود مگر اینکه نهادهای قدرت و حاکمیتی در این عرصه ورود پیدا کنند و از طریق جلب آرای همه بخشهای جامعه زنان اعم از کارمندان و استادان دانشگاه، روزنامهنگاران و… در همه حوزهها در مورد مطالبات زنان بحث و بررسی کنند.
در ابتدا ما زنان باید بتوانیم با هم گفتوگو داشته باشیم؛ یعنی در شرایطی به سر میبریم که زنان از هر طیف، شغل، طبقه و… نمیتوانند با هم صحبت کنند. اگر عدهای بیحجاب، عدهای با حجاب، عدهای متظاهر یا عدهای واقعی هستند؛ اما با همه اینها ما همه زن هستیم و مسائل و مشکلات همه ما یکی است، پس باید بتوانیم با هم گفتوگو کنیم اما این اتفاق عملی نشده است و برای همین هم ما زنان همدیگر را نمیفهمیم.
آنچه از نظام حقوقی جمهوری اسلامی، بدون ابهام قابل استنباط است عدم مجوز پلیس و هر نیروی مسلح دیگری جهت اعمال محدودیت نسبت به شهروندان و نقض حقوق بنیادین آنها تحت عنوان مبارزه با بد حجابی است.
مسائل امروز زنان ایرانی برآمده از نیازهای واقعی انسانی آنان است. سخنرانیها، پیامها و تبلیغات رهبران بلندپایۀ کشور و نیز الگوهای متعالی دینی، زنان ایرانی را در دهههای اخیر، تا حدودی از حقوقشان آگاه ساخته است. اینک الگوهای اجتماعی و فرهنگی فقط به وسیلۀ حکومتها ساخته نمیشود. زنان مانند مردان، این مجال را دارند که با دستاوردها و پیشرفتهای جوامع دیگر آشنا شوند.
پیام ریشههای واقعی اتفاقهایی مانند مرگ مهسا امینی و بروز اعتراضات پس از آن را باید در فقدان حکومت قانون در کشور دانست. آنچه در این یادداشت بیان شد صرفا یک جنبه از بیاعتنایی به حکومت قانون، قانونمداری، اصول حکمرانی خوب، حقوق ملت در قانون اساسی و حقوق بشر است.
پیکر مهسا امینی دختر ۲۲ساله سقزی که روز جمعه ۲۵ شهریور ماه در بیمارستان کسری تهران جان باخت، صبح روز شنبه ۲۶ شهریور ۱۴۰۱ در آرامستان آیچی شهر سقز به خاک سپرده شد. در آیین تشییع پیکر و خاکسپاری مهسا (ژینا) امینی، علاوه بر خانواده و بستگان مرحوم، جمع زیادی از مردم و تعدادی از مسئولان شهرستان سقز نیز حضور داشتند
در اهواز سر من را بریدند، سر از گردن ایران جدا کردند. من را و ما کشتند. اخلاق، مهربانی، مدنیت و شرع را هم حتی سر بریدند، آنجا من چقدر تنها و بیکس بودم و ما چقدر تنهاییم.
امروزه زنان دوشادوش مردان، کنار نقشهای چندگانه همیشگی، نقش زن شاغل را هم به دوش میکشند. عدهای خود خواسته و با وجود تمکن مالی، اشتغال را برعدم آن ترجیح میدهند و عدهای که تعدادشان هم کم نیست، به دلیل تهیه معاش به اجبار تن به اشتغال میدهند.