ملکالمتکلمین روشنفکر مشروطه | ندا مهیار
چین در اوکراین به دنبال چیست؟ | دا وی (ترجمه: رضا جلالی)
روز خبرنگار، گفتوگوی آینده با گذشته | محمدجواد حقشناس
وقتی دانش در حصر میماند | ندا مهیار
جامعهشناسی جنبش مشروطه از منظر قواعد فیزیک اجتماع | سعید کافی انارکی (ساربان)
تمجید فرانسویها از توسعه سیاسی در ایران مشروطه | علی مفتح*
از هرات تا هشتادان | محسن روحیصفت*
پیشزمینه شکلگیری جنبش مشروطیت در ایران | فریدون مجلسی
ترور نافرجام محمدعلیشاه، پساز شهادت ملکالمتکلمین | شیرین بیانی
پس از یک قرن سکوت | مریم مهدوی اصل*
در خدمت ایران | شیرین بیانی
چگونگی تألیف «تاریخ انقلاب مشروطیت ایران» از نگاه کوچکترین فرد خانواده
ملک المتکلّمین و آرمانش | شیرین بیانی* (اسلامی نُدوشن)
شیرین بیانی، نتیجه فرهنگ تاریخساز ملکالمتکلمین
روسیه نفوذ خود را در منطقه خارج نزدیک* از دست میدهد. | جفریمان کف (ترجمه: رضا جلالی)
استرداد؛ روایت یک عقب نشینی یا تولد یک فضیلت؟ | روزبه کردونی
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
رضاشاه، مهاجری در زمین خود | ندا مهیار
راههای جلب اعتماد مردم | محمدجواد حق شناس
شکست تکرار ۲۸ مرداد
مراقب بلندگوهایی باشیم که اجزای جامعه را رو در روی هم قرار میدهند
نقد طرح دو فوریتی الزام دولت به شکایت از آمریکا و اسرائیل | دکتر سید محمود کاشانی*
درنگی بر موضوع بازگشت اتباع افغان به کشورشان | ندا مهیار
جنگ اسرائیل با ایران در کانون بحران | ندا مهیار
اقامتگاه های بوم گردی؛ از گذشته تا فردا | پورنگ پورحسینی
ظرفیتهای بومگردی در احیای اکوسیستمهای آسیبدیده طبیعی با مشارکت جامعه محلی | علی قمی اویلی*
گردشگری جامعه محور هدیه ایران به گردشگری جهانی | سید مصطفا فاطمی*
بومگردی و احیای پیوندهای روایی در ایران | روزبه کردونی
روستاگردی، تجربه اصالت در طبیعت | ندا مهیار
در باب کورتکس آسیایی و اروپایی | علی مفتح
بحران واقعی اقتصاد چین | ژانگ یوآن ژو لی یو (ترجمه: رضا جلالی)
به وقت گرهگشایی ازمذاکرات
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
دلیل در اوج ماندن دلار برغم اقدامات مخرب ترامپ | اسوار پراساد (ترجمه: رضا جلالی)
لنجهای چوبی، نماد هویت فرهنگی | محمدجواد حقشناس
جهنم در فومن؛ یک پروژه و چند نکته | علی مفتح
جزیره آزاد هسته ای | حشمتالله جعفری*
خردادگان، بیداری طبیعت و انسان | ندا مهیار
جنبش بوم گردی | نعمت الله فاضلی
تصمیم برای تغییر نام خلیج فارس خود تاییدی بر اصالت نام آن است | علی مفتح
ایران را بهتر بشناسیم | محمدجواد حقشناس
ظهور استعمار «جهش یافته» در هم آغوشی تاج و تاراج | ابوالفضل فاتح
سخنان ترامپ در عربستان | سید محمود صدری
پکن چگونه تغییر خواهد کرد؟ | رانا میتر (ترجمه: رضا جلالی)
گفتگوهای ایران و آمریکا | سید محمود صدری*
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
فرزند خلیج فارس | محمدجواد حقشناس
در باب پاسداشت زبان فارسی در میان سیاستمداران | محمدجواد حقشناس
در فضای منافع ملی
پیامی که باید از ایران مخابره شود | محمدجواد حق شناس
تصمیمات اشتباهی که در سطح مدیریت شهری اتخاذ میشود، بسیاری از فضاهای فرهنگی و اجتماعی را تهدید میکند و به نوعی توانایی پیشرفت جامعه را تحت الشعاع قرار میدهد.
اهمیت مشارکت سازمانهای مردم نهاد در دیپلماسی فرهنگی در حال افزایش است زیرا آنها همچنان به یافتن جامعه جهانی امروزی ادامه میدهند و بدون درک و حمایت آنها از جامعه مدنی و سایر فرهنگها در سراسر جهان، غلبه بر موانع و مشکلات فرهنگی ممکن نخواهد بود.
اگر فرهنگستان زبان در دهه بیست آن اشتباه، نه بنیادی، بلکه ظریفانه تاریخی را نکرده بود و به جای فرهنگ، ادب را برگزیده بود، ارشاد هیچگاه نمیتوانست از مهندسی ادب سخن براند، زیرا در نزد همگان، چه فرهیختگان و چه مردمان کوچه و بازار به ذوق ادبی و ادبشناسی و تاریخ پیوستاری خود و ادب میدانستند و میدانند این یک شوخی و کمدی است و سویه دیگر آن در این مرز و بومِ آکنده از معانی ادب، تراژیک است.
در میانه آتشسوزی و درگیری با نیروهای حفاظت، تعدادی زندانی اقدام به فرار میکنند. آنها در ضلع شمالی زندان که کوه وجود دارد، وارد میدان مین میشوند. گفته میشود که صداهای انفجار شنیدهشده مربوط به همین موضوع بوده است
در این پیشنویس عمدا به نقش سازمانهای مردم نهاد در بحرانها و بلایای طبیعی بهایی داده نشده است و این نوع فعالیت را در این قانون ندیده است. سازمان هلال احمر یک تشکیلات بسیار نزدیک به شیوه تفکر و فعالیت سازمانهای مردم نهاد است. بدون تعارف میتواند عضو موثری در شورا ملی باشد. بیتردید تصویب قانون در این حوزه بدون توجه به نقش این سازمانها و قانونی شدن فعالیت آنها در بحرانها یک خسارت به کشور است.
علی رغم تمامی تلاشها برای مبارزه با فساد و ناکامیهای از میان بردن آن در جامعه اسلامیمان به نظر میرسد که باید مبدأ میل به فساد را در خود و در قاعده گذاریهای بازیگران نهادهای سهگانه مذکور جستجو کرده و به اصلاح آنها بپردازیم و نه جامعه و آنچه در عرصه عمومی میبینیم زیرا به سخن استاد جوادی آملی «ظاهر مردم، باطن مسئولان است».
هر کودک دارای معلولیت باید بتواند در بستر جامعه و فارغ از هر جنس، نژاد، ملیت و مذهبی توانمند شود و برای ورود به جامعه با بهترین شرایط جسمی، حرکتی آمادگی پیدا کند. همچنین آموزش خانوادهها برای ایجاد بهترین رابطه با کودک و آگاهی بخشی به جامعه و مسئولین برای توجه به حقوق این افراد از دیگر وظایف سازمانهای مردم نهاد فعال در این زمینه است.
اینکه گفته شود تدوین پیشنویس با اتکا به مطالعه تطبیقی سازمانهای غیردولتی فرانسه بوده است حتما ادعایی خطاست مگر آنکه منظور این باشد که مطالعه تطبیقی انجام شده است تا دقیقا متضاد و عکس آنچه در آنجا نسبت به سازمانهای غیر دولتی وجود دارد انجام شود.
بخش مهمی از این افزایش حجم پروندهها، متاسفانه به باز تولید پرونده توسط خود دستگاه قضا برمیگردد که ناشی ازعدم دقت کافی در رسیدگی، عدم امکان شکایت و اعتراض به نحو مطلوب از بازپرس یا قاضی و فضای حاکم بر برخی دادسراها و دادگاهها و رفتار متفرعنانه و تحقیرآمیز و مرعوبکننده پارهای از قضات و ارکان دستگاه قضایی است
فعالیتهای مدنی، اجتماعی باید از ژرفای جامعه و از میان مردم مطالبه شوند. بدین معنا که جریانهای مدنی، مطالبهگری با محوریت مردم را در دستور کار دارند. همچنین عرصه عمومی که محل تضارب آراء و شکلگیری افکار عمومی به منظور بیان مطالبات است، به هر میزان که فراختر باشد، بازدهی موثرتری خواهد داشت.
دیپلماسی عمومی در عصر حاضر فقط شامل ارتباط دیپلماتها با جامعه جهانی نمیشود. در نظام جدید بین المللی، تفکر بازار نه تنها باعث شکل گیری اقتصاد جهانی شده است، بلکه سیاست بین المللی را هم تحت تاثیر خود قرار داده است.
خسرو منصوریان را بیش از یک دهه است از نزدیک میشناسم. از آن زمان که به صورت داوطلبانه با انجمن احیاء ارزشها نزدیک به دوسال همکاری داشتم، مردی که در دهه هفتم از زندگیش بود اما در جنب و جوش و فعالیت بسیار خستگیناپذیر مینمود و همچون پیرانهسری عاشق درگیر کارهای کوچک و بزرگ انجمنهای احیاء ارزشها و توانیاب بود. در گفتگوی کوتاهی که با وی داشتم به مرور خدمات و دغدغههای این مردبزرگ پرداختم.
این حق مردم و همه جامعه است و باید زمینه مطالبهگری مردم و اظهارنظر در زمینه میراث فرهنگی از سوی مردم را فراهم کرد و با این نظرات تخصصی و مردمی در کنار هم میراثفرهنگی به سرمایه بالنده و زنده تبدیل میشود.
نهادهای مدنی، یکی از کارگزاران جامعه مدنی محسوب میشوند و میتوان گفت نهادهای مدنی تشکلهایی هستند که فارغ از فعالیت مستقیم سیاسی، در ابعاد سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی فعالیت داشته و واسط میان مردم و دولتاند.
مشارکت زنان در همه بخشها ضرورت دارد. باید مقوله زنان را از نگاه سیاسی خارج و به یک مقوله اجتماعی تبدیل کنیم. این فراهم نمیشود مگر اینکه نهادهای قدرت و حاکمیتی در این عرصه ورود پیدا کنند و از طریق جلب آرای همه بخشهای جامعه زنان اعم از کارمندان و استادان دانشگاه، روزنامهنگاران و… در همه حوزهها در مورد مطالبات زنان بحث و بررسی کنند.
تاریخ و تجربه نشان داده جوامعی به سوی سقوط و تباهی حرکت میکنند که فساد و دروغگویی که همزاد یکدیگر هستند در آن جوامع رونق پیدا کند. عامل اصلی بروز و شروع فساد در هر جامعهای، شرایط ناگوار و سخت اقتصادی است.
مهمترین نقش شکلگیری تشکلهای غیردولتی افزایش تعلق خاطر به سرزمین و ملت است و اینکه افراد تلاش کنند عشق به مردم را بیاموزند و بیاموزانند تا همه در سهیم بودن برای رفع مشکلات مردم احساس وظیفه کنند. بنابراین ایجاد محبت و عاطفه و همبستگی بین آحاد جامعه را میتوان به عنوان دومین نقش کارکرد تشکلهای غیردولتی مورد توجه قرار داد.
حکومتها برای دوام و حفظ اقتدار خود ناگزیر به ارتقاء سلامت اداری و مقابله با فساد هستند. در این زمینه در نظام جمهوری اسلامی بطور مشخص و در اجرای اصل ۱۲۳ قانون اساسی، قانونی تحت عنوان «ارتقاء سلامت نظام اداری و مقابله با فساد» را در ۳۵ ماده در تاریخ ۱۹/۹/۱۳۹۰ به تصویب رسانده است.
ما امروز بایستی نهاد غارتگری را به عنوان یک نهاد باستانی به رسمیت بشناسیم. آنچه که بینهایت خطرناک است آن است که یک خشونت درنده خویی و قتل و غارتی که در گذشته به عنوان یکی از نهادهای بشری، توسط نیاکان ما انجام میگرفته در حال حاضر نیز توسط انسانهای متمدن پیگیری شود.
در ابتدا ما زنان باید بتوانیم با هم گفتوگو داشته باشیم؛ یعنی در شرایطی به سر میبریم که زنان از هر طیف، شغل، طبقه و… نمیتوانند با هم صحبت کنند. اگر عدهای بیحجاب، عدهای با حجاب، عدهای متظاهر یا عدهای واقعی هستند؛ اما با همه اینها ما همه زن هستیم و مسائل و مشکلات همه ما یکی است، پس باید بتوانیم با هم گفتوگو کنیم اما این اتفاق عملی نشده است و برای همین هم ما زنان همدیگر را نمیفهمیم.