جامعه

در موضوع پلمپ خانه اندیشمندان علوم انسانی:

وقتی دانش در حصر می‌ماند | ندا مهیار

تصمیمات اشتباهی که در سطح مدیریت شهری اتخاذ می‌شود، بسیاری از فضاهای فرهنگی و اجتماعی را تهدید می‌کند و به نوعی توانایی پیشرفت جامعه را تحت الشعاع قرار می‌دهد.

نگاهی انسان شناسانه به جنگ و هویت ملی | مینو سلیمی*

نقش آموزش و پرورش در تقویت هویت ملی و آسیب شناسی سند ۲۰۳۰ | مریم محمدی حبیب *

جهنم در فومن؛ یک پروژه و چند نکته | علی مفتح

فرشته مزینانی: دینداران مناسکی و بحرانهای اجتماعی!

محمد درویش در سخنانی گفت: بخش های بزرگی از ایران کمتر از هزار مترمکعب در سال، آب در دسترس دارند و وارد جدی ترین تنش آبی شده‌اند/ طبق آخرین آمار بدترین اوضاع را در اصفهان داریم؛

سیدمحمد حسینی‌بهشتی : مسلمان بودن و مسلمان زیستن را بر مردم تحمیل نکنید

بزرگ‌ترین اصل بعد از پیروزى یک انقلاب چیست؟ تداوم همان انقلاب. همان‌طور که مردم ما با آزادى به‌راه اسلام آمدند و رهبرى اسلام را پذیرفتند، همان‌طور که حتى یک مسیحى ارمنى رهبرى عالى اسلامى ما را آزادانه پذیرفت

رحیم قمیشی : مسئولیت ما، برابر بحران‌ها

مدیران ناشایسته، گاه به‌سرعت خود را در کشور نشان می‌دهند و گاه سال‌ها بابد بگذرد تا متوجه شویم چه بر سر کشور آورده‌اند.

استاد دانشگاه علامه طباطبایی و سیاست‌پژوه

جواد کاشی :اسم رمز یک تحول

کوبیدن سر یک دانشجو به دیوار اسم رمز تحول دانشگاه است

حسن محدثی‌ی گیلوایی : داشتن پروای کل اجتماعی موکول به تحقق وضعی آرمانی نیست

من وقتی از کل اجتماعی سخن می‌گویم مراد ام حتا برساخت‌هایی چون امت و ملت و از این قبیل که دست‌گاه‌های فکری و ایده‌ئولوژی‌ها آن‌ها را ارائه و مطرح می‌کنند و می‌توانند دلالت‌هایی فریب‌آمیز نیز داشته باشند

مجید یونسیان : درباره‌ی کل اجتماعی

وقتی چنین چارچوبی به عینیت وجود داشته باشد یک رابطه دو سویه میان فرد ودیگری بوجود می اید که مسولیت در چارچوب ان تعریف می شود

عباس عبدی : نمک پاشیدن بر زخم

نمونه دیگر سخنان آقای مصباحی‌مقدم است که در مقایسه ایران و چین و در توجیه عقب ماندگی ایران گفته‌اند: « آن جمعیت(جمعیت چین) قانع است، جمعیتی که به دو یا یک وعده غذا در شبانه روز اکتفا می‌کند. این فرهنگ کاملاً متفاوتی است.

دکتر علی میرزامحمدی : زنگ طلایی برای سیستان و بلوچستان

سیستان و بلوچستان زخمی عمیق دارد که با شکاف‌های قومیتی، مذهبی، اقتصادی و مشارکت سیاسی بدتر می‌شود. این دیار نیازمند نگاه اجتماعی و اقتصادی است نه نگاهی امنیتی- سیاسی. نیازمند به رسمیت شناختن تمایزها و تفاوت‌ها و احترام به آنهاست نه اصرار بر یکسان‌سازی اجباری. اصراری که به یکرنگ کردن رنگین کمان شباهت دارد و هویت و زیبایی آن را نابود می‌کند.

کوروش برارپور : آیا ایران بر مدار توسعه قرار دارد؟

جامعه کنونی ایران دستخوش تحولات عمیق اجتماعی شده است

مجتبی لشکربلوکی : من اگر معلم انشا بودم

من اگر بخواهم سطح سواد واقعی یک نظام آموزشی را فقط و فقط بر اساس یک آزمون بسنجم بر اساس آزمون انشا می‌سنجم.

بهنام افشار : عرفان و گذار از زن‌ستیزی به زن‌ستایی

مولانا وجود زن و مرد را مکمل و لازم و ملزوم می‌داند و می‌گوید سلطه مرد بر زن، ظاهری و سلطه زن بر مرد، باطنی است و حتی قوی‌ترین مردان نیز تحت سلطه زنان هستند: «رستم زال ار بود وز حمزه بیش/ هست در فرمان اسیر زال خویش.»

نعمت‌الله فاضلی : یک سفر و صد سپاس

در جامعه ایران هنوز شوق یادگیری و عطش خواندن وجود دارد؛ اگرچه این شوق هنوز جامعه‌ای یادگیرنده نیافریده است. در جامعه ایران طبقه فهیم، خوانا و نویسایی هست که دغدغه و عشق به ایران در عمق وجودش است

فریبا نظری : جامعه‌ی طبقه‌بندی شده!

گفتمان عدالت و بی‌عدالتی؛ گفتمان تبعیض و برابری؛ گفتمان مطالبه و بی‌تفاوتی؛ گفتمان دادخواهی و حفظ وضع موجود؛ و گفتمان اعتراض و سرکوب

محمد محمودی : سالگرد هاشمی زدایی از دانشگاه آزاد اسلامی!

آقایان چه اصراری به برگزاری سالگرد تاسیس دانشگاهی دارند که همه چیزش را از هاشمی دارد

رویا ملکی زاده شهربابکی : مادران فرشته اند حتی…..

دوست داشت به دخترانش بفهماند که این ویروس به معنای محدود کردن نیست . به معنای دوری کردن نیست. دست دادن و در آغوش گرفتن به معنای انتقال نیست. غذا خوردن در ظرف های مشترک نیز باعث انتقال نمیشود . حتی دوش گرفتن در حمام خانه و شستن لباس هایش....

جایگاه دکتر شریعتی در میان مردم از گذشته تا امروز

سید مجتبی طاهری : هوا بس ناجوانمردانه سرد است

اندیشه های شریعتی در قالب سخنرانی ها و کتاب هایش نقش مهمی در نفی و به حاشیه راندن اندیشه های مارکسیستی از دانشگاه ها ، که جریان مسلط در نیمه دوم دهه 40 و اوایل دهه 50 بود ، و گرایش دانشجویان به اندیشه ها و انقلاب اسلامی داشت .

محمدرضا اسلامی : دکتر علی شریعتی و چند عدد و رقم

این روزها می بینیم که کسانی از شریعتی انتقاد می کنند که ده برگ آ4 نمی توانند پیوسته مطلب بنویسند. کسانی راجع به هیجان در سخنرانی های شریعتی سخن می گویند که در 36 سالگیشان که هیچ، در 70 سالگی شان هم در برابر انبوه جمعیت، کلامِ گیرایی در بساطشان برای گفتن نداشته و نخواهند داشت.