• امروز : دوشنبه, ۵ آذر , ۱۴۰۳
  • برابر با : Monday - 25 November - 2024
::: 3398 ::: 3
0

: آخرین مطالب

سیاست‌ورزی صلح‌آمیز ایرانی از منظر کنش‌گری مرزی | مقصود فراستخواه* دهه هشتادی‌ها و صلح با طبیعت | علی‌اصغر سیدآبادی* دلایل دوری از سیاست دوستی در جریان‌های سیاسی امروز با رویکرد شناختی | عباسعلی رهبر* دیپلماسی، تخصص دیپلمات‌هاست راه صحیح خنثی نمودن همگرایی اقتدارگرایان جدید | استفن هادلی (ترجمه: رضا جلالی) «پزشکیان» مسوولیت بخشی از اختیاراتش را به نیروهای رقیب واگذار کرده است دولت چهاردهم و ضرورت تغییر حکمرانی فرهنگی | شهرام گیل‌آبادی* مهاجرت، صلح و امنیت پایدار | رسول صادقی* صلح اجتماعی و سیاست انتظامی | بهرام بیات* عصرانه‌ای با طعم شعر فرزندان پوتین | آندره ئی کولز نی کف (ترجمه: رضا جلالی) شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد چرا اسرائیل به ایران حمله نکرد؟! | آیت محمدی (کلهر) احیای داعش و القاعده در منطقه | آیت محمدی (کلهر) رونمایی از بزرگترین شهاب سنگ آهنی در مجموعه برج آزادی رهبران پوپولیست چه میراثی برای کشورشان بر جای می‌گذارند | مانوئل فاتک، کریستوف‌تری بش و مورتیس شولاریک بحران واقعی اقتصاد چین | ژانگ یوآن ژو لی یو (ترجمه: رضا جلالی) آسیا بدون هژمون | سوزانا پاتون و هروه لماهیو (ترجمه: رضا جلالی) شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد نکاتی درباره دیدگاه رئیس جمهور در ضرورت انتقال پایتخت | عبدالمحمد زاهدی حرکت به روی یال جمعه‌ها خون جای بارون می‌چکه | مرتضی‌ رحیم‌نواز داستان آشنایی یک شاعر اجازه خلق آثار عاشقانه را نمی‌دهند تو زنده‌ای هنوز و غزل فکر می‌کنی | سمانه نائینی زیبایی کلام در شعر بهمنی | سحر جناتی شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد گفتمان صلح و نگاهی به چالش‌های حقوقی در ایران معاصر | محمدرضا ضیایی بیگدلی صلح اجتماعی و مرجعیت رسانه در ایران | ماشاءالله شمس‌الواعظین صلح ایرانی از نگاه محمدعلی فروغی | مریم مهدوی اصل چگونگی کاهش اثرات تنهایی استراتژیک ایران | نصرت الله تاجیک گفتمان صلح و سیاست خارجی | محمدکاظم سجادپور گفتمان صلح و نیروهای مسلح ایران | حسین علایی اقتصاد صلح محور | فرشاد مومنی* نقش آموزش‌عالی در شکل‌گیری گفتمان صلح | مصطفی معین* آخرالزمانی‌های ایرانی و اجماع‌سازی پزشکیان | کیومرث اشتریان* ایران، بحران‌های منطقه‌ای و گفتمان صلح | عبدالامیر نبوی* گفتمان صلح و سیاست همسایگی | ماندانا تیشه‌یار* گفتمان صلح و محیط زیست | محمد درویش* گفتمان صلح و مساله حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران | مهدی ذاکریان* از چرایی تا چگونگی معرفی کتاب «اخوان‌المسلمین» | پیرمحمد ملازهی به نظر می‌رسد که باید شاهد روند خوبی باشیم شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد محمد جواد حق‌شناس: کابینه‌ای با حضور زنان جوانان و اهل تسنن سخنی با آقای رئیس جمهور در مورد چگونگی کاهش اثرات تنهایی استراتژیک ایران | نصرت الله تاجیک* انتخاب کابینه در اتاق‌ شیشه‌ای پیام رهبری به مناسبت برگزاری چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری شریعتی، جلال و دیگران | حمید عزیزیان شریف آباد صحافی سنتی | مجید فیضی‌راد* اگر پزشکیان قشر خاکستری را با خود همراه کند، بازی را برهم می‌زند

3

مهدی نصیری : ما مرکز و لنگرگاه عالمیم!!

  • کد خبر : 8283
  • 19 دی 1401 - 0:29
مهدی نصیری : ما مرکز و لنگرگاه عالمیم!!
در فاجعه جانخراش سرنگونی هواپیمای اوکراینی هم این منطق نقش ایفا کرد. در این فاجعه اگر هر ابهامی باشد، این مساله روشن است که آن شب بحرانی در شرایطی که همه کشورهای منطقه آسمانشان را کلیر کرده بودند

اخیرا راوی موثقی به نقل از یکی از همکاران 

سعید امامی در نیمه دوم دهه هفتاد، برایم گفت: روزی سعید امامی مرا به اتاقش فراخواند و پس از آن که بر صندلی نشستم، پرسید: :فلانی! می دونی اینجا کجاست؟

گفتم: وزارت اطلاعاته. سعید در حالی که سرش را به علامت انکار بالا برد، دوباره پرسید: اینجا کجاست؟! گفتم: خب، معاونت بررسی های وزارت اطلاعات و دفتر آقای سعید امامی است! گفت: نخیر، منظورم را نگرفتی، اینجا مرکز جهان اسلام و مرکز عالم است!

ما از اینجا جهان اسلام را در مقابل جهان کفر اداره می کنیم! ما به مسئولان نظام طرح و برنامه می دهیم.” 

به نظرم در این ماجرا، یک دنیا حرف وجود دارد و با آن می توان بسیاری از تحولات و حوادث رخ داده در جمهوری اسلامی را فهم و تحلیل کرد.

این که کسی یا کسانی و یا نظامی فکر کند مرکز و لنگرگاه عالم است و رسالت نجات عالم را از ظلم و استکبار بر عهده دارد و همه تاریخ هم از آغاز دست به دست هم داده اند تا این نظام را مستقر کنند، آنگاه حاضرست هر هزینه ای را از جیب مردم و کشور برای حفظ خود و پیشبرد اهداف ترسیمی، بپردازد.

سعید امامی و همکارانش با این نگاه بود که لیستی طولانی از روشنفکران منتقد جمهوری اسلامی را – که جز قلم زدن کار دیگری نمی کردند – تهیه کردند و به این نتیجه رسیدند که برای خلاص شدن از شرّ اینان، باید آنان را به طرق مختلف و با فجیع ترین شکل بکشند و سر به نیست کنند تا چوب لای چرخ نظامی که قرار است منجی جهان باشد، نگذارند و درس عبرتی هم برای دیگر منتقدان باشند.

  •  سناریوی انفجار در حرم امام رضا ع در سال 

۷۳ را هم در همین راستا باید ارزیابی کرد. تمام سرکوبهای بی رحمانه اعتراضات مردمی در پس از انقلاب را به دست مدعیان اسلام و تشیع و ولایت با درک همین منطق می توان فهم کرد.

حمایت از بقای دیکتاتور و آدم کشی به نام بشار اسد با لفافه هایی چون دفاع از حرم حضرت زینب س، در واقع برای دفاع از حرم بزرگتری به نام نظام جمهوری اسلامی بود که مرکز و لنگرگاه عالم است! و قرار است عالم استکبار را به زانو در آورد!

همکاری با جنایتکاری به نام پوتین در تجاوز به اوکراین از این روست که این دیکتاتور از نظام دفاع کرده و حاضر شده به او سلاح بفروشد.

در فاجعه جانخراش سرنگونی هواپیمای اوکراینی هم این منطق نقش ایفا کرد. در این فاجعه اگر هر ابهامی باشد، این مساله روشن است که آن شب بحرانی در شرایطی که همه کشورهای منطقه آسمانشان را کلیر کرده بودند و اجازه پرواز به هواپیماها را ندادند، بخش مربوطه نظام، در کانون بحران مانع پروازها نشد تا در درگیری با نیروهای آمریکایی در منطقه، هواپیما یا هواپیماهایی مسافربری ساقط شوند و مسئولیت آن به گردن آمریکا انداخته شود و بدین وسیله پایه های نظام در مصاف با استکبار  جهانی تثبیت شود.

دروغهای کثیف و شرم آور بعد از حادثه هم در راستای همین رسالت جهانی بود.

تا وقتی که نظام چنین تلقی ای از خویش دارد، باید انتظار چنین رخدادهایی را داشت.

در تازه ترین رخداد، برپایی چوبه های دار و به مسلخ بردن شتاب آلود جوانان معترضی را که جرمشان در روندی عادلانه و قانونی ثابت نشده، نیز در این چارچوب قابل درک است!

هزاران درد و افسوس که جمهوری اسلامی، مکتبی را که مرکز عالم را نه حکومت دینی و حاکم آن بلکه یک  “انسان” می داند و گرفتن جان او را به ناحق، مساوی با جنایت کشتن همه انسانهای تاریخ می داند، این گونه در ذهنیت بسیاری بدنام کرد و بدتر آن که خود را مشابه با نظام و حکومت علوی می داند که حاکم آن مرکز عالم را نه حکومت دینی و نه یک انسان بلکه مورچه ای می داند و می گوید:

“به خدا سوگند اگر اقلیم‌های هفتگانه زمین با آنچه در زیر آسمانهایش قرار دارد را به من دهند، حاضر نیستم خداوند را با گرفتن پوست جویی از دهان مورچه ای نافرمانی کنم.” (نهج البلاغه)

لینک کوتاه : https://nimroozmag.com/?p=8283
  • نویسنده : مهدی نصیری
  • 207 بازدید

ثبت دیدگاه

قوانین ارسال دیدگاه
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.