چهارسوق چوبی بازمانده از دوران قاجار، بیش از ۱۲۰ سال عمر دارد، تنها چهارسوق چوبی شهر تهران که برای ساخت آن و حفاظت بنا از «پیزور» که لایه‌ای از الیاف خرما است؛ استفاده شده است. واژه سوق یا چار سوق برگرفته از کلمه چهارسو در اصل محل تقاطع دو راسته اصلی و مهم بازار بود. در برخی موارد سوق را محل برخورد دو راسته طراحی شده بازار قرار می‌دادند و به شکل فضایی به صورت چهارسو می‌ساختند که به سبب موقعیت ارتباطی آن ارزشمند به شمار می‌آمد.
چارسو از نظر معماری از جمله عناصر و فضاهای مهم شهری و ارتباطی در بازارهای سنتی ایران است.این چهارسوق بنایی مخروطی شکل دارد که باقیمانده بخشی از بازار قدیمی محله به سبک تهران دوران قاجار است و ویژگی بارز آن چوبی بودن سقف است.
بازارچه تاریخی چارسوق (بازارچه سعادت) از جمله بناهای باقی مانده از تهران قدیم است. این بازارچه که قدمتی معادل ۱۰۰ سال دارد، بازارچهای کوچک است که اکنون فضای کوچکی را در این محدوده اشغال کرده و به رفع نیازهای روزانه اهالی محلی اختصاص دارد. این بازارچه قدیمی و تاریخی دارای خصوصیات کامل و بارز یک بازارچه بوده و سرپوشیده و در محل برخورد دو راستای شمالی و جنوبی است. فضای اقتصادی یا مغازه‌ها نیز در بخش سرپوشیده گسترده شدهاند. سازه نگهدارنده سقف، بسیار زیبا و به شکل ویژه‌ای طراحی شده است و بازوهای بازارچه هم در راستای شمالی و جنوبی و شرقی، غربی دارای سقفی از جنس آجر هستند و در محل برخورد بازوها (بخش مرکزی) تنها پوشش سقف همان خرپای چوبی است.
محدوده اصلی بازارچه همین بخش باقی مانده فعلی است. شکل آن نسبت به موقع ساخت تغییر چندانی نیافته مگر این که احتمالا دو بازوی شمالی سقاخانه قدیمی وجود داشته که اینک از بین رفته است. باتوجه به مرمتهای غیر اصولی که در محله نسبت به خانههای قدیمی انجام شده است، ساکنان نسبت به مرمت غیرمرتبط و غیرحرفهای این بنا نگران هستند.چهار سوق چوبی در تاریخ ۲۴ اسفند ۱۳۸۳ با شمارهی ثبت ۱۱۴۶۵ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
