• امروز : شنبه, ۳ آذر , ۱۴۰۳
  • برابر با : Saturday - 23 November - 2024
::: 3395 ::: 0
0

: آخرین مطالب

دیپلماسی، تخصص دیپلمات‌هاست راه صحیح خنثی نمودن همگرایی اقتدارگرایان جدید | استفن هادلی (ترجمه: رضا جلالی) «پزشکیان» مسوولیت بخشی از اختیاراتش را به نیروهای رقیب واگذار کرده است دولت چهاردهم و ضرورت تغییر حکمرانی فرهنگی | شهرام گیل‌آبادی* مهاجرت، صلح و امنیت پایدار | رسول صادقی* صلح اجتماعی و سیاست انتظامی | بهرام بیات* عصرانه‌ای با طعم شعر فرزندان پوتین | آندره ئی کولز نی کف (ترجمه: رضا جلالی) شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد چرا اسرائیل به ایران حمله نکرد؟! | آیت محمدی (کلهر) احیای داعش و القاعده در منطقه | آیت محمدی (کلهر) رونمایی از بزرگترین شهاب سنگ آهنی در مجموعه برج آزادی رهبران پوپولیست چه میراثی برای کشورشان بر جای می‌گذارند | مانوئل فاتک، کریستوف‌تری بش و مورتیس شولاریک بحران واقعی اقتصاد چین | ژانگ یوآن ژو لی یو (ترجمه: رضا جلالی) آسیا بدون هژمون | سوزانا پاتون و هروه لماهیو (ترجمه: رضا جلالی) شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد نکاتی درباره دیدگاه رئیس جمهور در ضرورت انتقال پایتخت | عبدالمحمد زاهدی حرکت به روی یال جمعه‌ها خون جای بارون می‌چکه | مرتضی‌ رحیم‌نواز داستان آشنایی یک شاعر اجازه خلق آثار عاشقانه را نمی‌دهند تو زنده‌ای هنوز و غزل فکر می‌کنی | سمانه نائینی زیبایی کلام در شعر بهمنی | سحر جناتی شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد گفتمان صلح و نگاهی به چالش‌های حقوقی در ایران معاصر | محمدرضا ضیایی بیگدلی صلح اجتماعی و مرجعیت رسانه در ایران | ماشاءالله شمس‌الواعظین صلح ایرانی از نگاه محمدعلی فروغی | مریم مهدوی اصل چگونگی کاهش اثرات تنهایی استراتژیک ایران | نصرت الله تاجیک گفتمان صلح و سیاست خارجی | محمدکاظم سجادپور گفتمان صلح و نیروهای مسلح ایران | حسین علایی اقتصاد صلح محور | فرشاد مومنی* نقش آموزش‌عالی در شکل‌گیری گفتمان صلح | مصطفی معین* آخرالزمانی‌های ایرانی و اجماع‌سازی پزشکیان | کیومرث اشتریان* ایران، بحران‌های منطقه‌ای و گفتمان صلح | عبدالامیر نبوی* گفتمان صلح و سیاست همسایگی | ماندانا تیشه‌یار* گفتمان صلح و محیط زیست | محمد درویش* گفتمان صلح و مساله حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران | مهدی ذاکریان* از چرایی تا چگونگی معرفی کتاب «اخوان‌المسلمین» | پیرمحمد ملازهی به نظر می‌رسد که باید شاهد روند خوبی باشیم شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد محمد جواد حق‌شناس: کابینه‌ای با حضور زنان جوانان و اهل تسنن سخنی با آقای رئیس جمهور در مورد چگونگی کاهش اثرات تنهایی استراتژیک ایران | نصرت الله تاجیک* انتخاب کابینه در اتاق‌ شیشه‌ای پیام رهبری به مناسبت برگزاری چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری شریعتی، جلال و دیگران | حمید عزیزیان شریف آباد صحافی سنتی | مجید فیضی‌راد* اگر پزشکیان قشر خاکستری را با خود همراه کند، بازی را برهم می‌زند نگاه مسعود پزشکیان به اقوام امنیتی نیست | علی مفتح آیا اندیشه شریعتی پاسخگوی جامعه امروز است؟ | محمدجواد حق‌شناس* فاصله دره احد و تالار رودکی

5

حجاب پارسال مهسا، استاندارد قانونگذاران امسال! | فرشته مزینانی

  • کد خبر : 14376
  • 23 شهریور 1402 - 12:03
حجاب پارسال مهسا، استاندارد قانونگذاران امسال! | فرشته مزینانی
حجاب مهسا در روز ۲۵ شهریور پارسال حجابی بسیار معمولی و عرفی بود که در شهر او کمتر از آن نیز از سالیانی دور عرف بود، اما امان از آنان که داعیه‌دار فرهنگ‌اند و اندک فهمی از فرهنگ جامعه خود ندارند!

لباسی که پارسال همین روزها بر تن مهسا امینی بود امسال آخرین حد پوشش  مورد نظر مسئولان فرهنگی، و نمایندگان تصویب کننده قانون حجاب و عفاف، و آرزوی ستاد امر به معروف و نهی از منکر است! چرا اینگونه شد؟ مگر حجاب مهسا چگونه بود که پارسال به خاطرش دختری جان داد و امسال شده آرزویتان! جز اینکه مامور کج‌سلیقه و کج‌فهم شما مطابق فهم خود آن را اندازه‌گیری کرد و به ذائقه‌اش خوش نیامد و بر سر مهسا فریاد زد و شد آنچه نباید می‌شد؟!

قبل از آن، وضعیت حجاب چگونه بود؟ جز اینکه سال به سال از حجم پوشش‌ها کم می‌شد و به حجم رنگ و لعابها اضافه و‌ چون تدریجی بود به چشم‌تان نمی‌آمد و ندیده می‌گرفتید و دل‌تان به همان حجاب نیم‌بند خوش بود؟ به قول برخی، زنان و دختران کم کم داشتند خیابانها را با سلیقه و زیرکی خود تسخیر می‌کردند و شما تنها گاهی مستأصل و ناامید از تغییر و تاثیر، هجومی و تشری و سپس سکوت، تا پذیرش یک تغییر دیگر، اما… اما آن مأمور بخت برگشته نادان نمی‌دانست با یک حرکت چگونه به این سیر سرعت می‌بخشد و به دنبالش تصمیم‌گیرانی نابخرد آتش بر خرمن خشمی می‌زنند که طی سالیانی انباشته شده بود و کم کم داشت تخلیه می‌شد و این حرکت منجر به رنسانسی می‌شود در کل جامعه، به نام جنبش مهسا!

حجاب مهسا در روز ۲۵ شهریور پارسال حجابی بسیار معمولی و عرفی بود که در شهر او کمتر از آن نیز از سالیانی دور عرف بود، اما امان از آنان که داعیه‌دار فرهنگ‌اند و اندک فهمی از فرهنگ جامعه خود ندارند!

از آنچه پس از آن روز گذشت نگویم که بسیار گفته‌اند و شنیده‌اید، اما اگر از تمام خشم‌ها و خشونتها و خون‌ها و اسارتها در این یک سال بگذریم، نمی‌توان از سیاست این دولت کریمه و مجلس فخیمه در برخورد با فرهنگ جامعه که زنان نیز بخشی از آن‌اند گذشت که گویی قرار است نابودی فرهنگ کهن این سرزمین، در این دوران با تیشه زدن به ریشه آن و با دست اینان رقم بخورد!

گفتم حجاب پارسال مهسا حالا شده آرزوی دلواپسان حجابی که نمی‌توانند حتی با تهدید و جریمه و بازداشت هم موهای افشان زنان را به زیر سرپوشی ببرند که مصداق باحجابی باشد.
اینان یکسال است مدام می‌گویند، زنان پس از برداشتن حجاب سر، حجاب از تن هم برخواهند داشت و عریان خواهند شد و دیدیم که به جز مواردی نادر چنین نشد. گفتند این جنبش جنبش فواحش است! گفتند توطئه‌ای است همه‌جانبه از سمت دشمنان و نشانه‌اش حمایت آنان! اما نگفتند آیا ما مقصر نبودیم در پیدایش آن؟ نگفتند شاید سیاست اجبار ما از ابتدا همان کسانی را که به خاطر امام و به رنگ انقلاب درآمدن، روسری و حتی چادر به سر کردند  (رجوع کنید به گزارشهای ساواک از افزایش دختران چادری در دانشگاهها در سالهای منتهی به پیروزی انقلاب ۵۷) در مقابل خود  قرار دادیم و جامعه را به جایی رساندیم که حالا عده‌ای برای اینکه رنگی از شما و نشانه‌ای از حمایت‌تان بر آنها نباشد، چادر از سر برمی‌دارند!

زنان عفیف ایران‌زمین از به رسمیت شناختن حق انتخاب‌شان در پوششِ سر راضی می‌شدند، و آگاهانه حجاب را برای خود و دخترانشان انتخاب می‌کردند، اگر حاکمیت خردمندانه این حق را به آنها می‌داد، اما متعصبانه و نابخردانه ندادند و آنها را به جایی رساندند که این حق را با جسارت گرفتند! و اکنون با شیوه‌ای که علما و دولتمردان در اصرار بر راه اشتباه رفته، در پیش گرفته‌اند، بعید نیست روزی بیاید که بی‌حجابی کنونیِ برخی، آرزوی آنها شود که این مقدار را برنمی‌تابند.

عربها جمله حکیمانه‌ای دارند که “الانسان حریص علی ما منع”، انسان بر چیزی که از آن منع شود حرص می‌ورزد و علم روانشناسی نیز آن را تایید کرده است. اما مسئولان ما همچنان معتقدند باید زور و اجبار مبنای حکومتداری‌مان باشد، وگرنه باخته‌ایم! و می‌پندارند با تهدید به خشونت و شدت با یک مساله فرهنگی، می‌توانند فرهنگی مطابق سلیقه خود بسازند، اما زهی خیال باطل!

برتراند راسل می‌گوید، در “دوران ویکتوریا” زنان لباسی که می‌پوشیدند، کاملا زمین را جارو می‌کرد و پاهای‌شان را کاملا می‌پوشاند؛ حتی اگر انگشت پای زنی دیده می‌شد همان کافی بود که مردان را شهوانی کند و میل جنسی را در آنان برانگیزاند! اینک زنان تقریبا نیمه‌برهنه می‌گردند و بیشتر قسمت پاهای‌شان دیده می‌شود، ولی مردان ابداً آن‌طور تحت‌تاثیر قرار نمی‌گیرند. همین نکته ثابت می‌کند که «ما هر چه بیشتر چیزی را پنهان کنیم یک جاذبه انحرافی بیشتر برای آن تولید می‌شود! »

به تعبیری، هر چه بیشتر از کاری منع کنی، حرص بر انجام آن کار بیشتر می شود

لینک کوتاه : https://nimroozmag.com/?p=14376
  • 217 بازدید

برچسب ها

ثبت دیدگاه

قوانین ارسال دیدگاه
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.