• امروز : یکشنبه, ۴ آذر , ۱۴۰۳
  • برابر با : Sunday - 24 November - 2024
::: 3395 ::: 0
0

: آخرین مطالب

دیپلماسی، تخصص دیپلمات‌هاست راه صحیح خنثی نمودن همگرایی اقتدارگرایان جدید | استفن هادلی (ترجمه: رضا جلالی) «پزشکیان» مسوولیت بخشی از اختیاراتش را به نیروهای رقیب واگذار کرده است دولت چهاردهم و ضرورت تغییر حکمرانی فرهنگی | شهرام گیل‌آبادی* مهاجرت، صلح و امنیت پایدار | رسول صادقی* صلح اجتماعی و سیاست انتظامی | بهرام بیات* عصرانه‌ای با طعم شعر فرزندان پوتین | آندره ئی کولز نی کف (ترجمه: رضا جلالی) شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد چرا اسرائیل به ایران حمله نکرد؟! | آیت محمدی (کلهر) احیای داعش و القاعده در منطقه | آیت محمدی (کلهر) رونمایی از بزرگترین شهاب سنگ آهنی در مجموعه برج آزادی رهبران پوپولیست چه میراثی برای کشورشان بر جای می‌گذارند | مانوئل فاتک، کریستوف‌تری بش و مورتیس شولاریک بحران واقعی اقتصاد چین | ژانگ یوآن ژو لی یو (ترجمه: رضا جلالی) آسیا بدون هژمون | سوزانا پاتون و هروه لماهیو (ترجمه: رضا جلالی) شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد نکاتی درباره دیدگاه رئیس جمهور در ضرورت انتقال پایتخت | عبدالمحمد زاهدی حرکت به روی یال جمعه‌ها خون جای بارون می‌چکه | مرتضی‌ رحیم‌نواز داستان آشنایی یک شاعر اجازه خلق آثار عاشقانه را نمی‌دهند تو زنده‌ای هنوز و غزل فکر می‌کنی | سمانه نائینی زیبایی کلام در شعر بهمنی | سحر جناتی شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد گفتمان صلح و نگاهی به چالش‌های حقوقی در ایران معاصر | محمدرضا ضیایی بیگدلی صلح اجتماعی و مرجعیت رسانه در ایران | ماشاءالله شمس‌الواعظین صلح ایرانی از نگاه محمدعلی فروغی | مریم مهدوی اصل چگونگی کاهش اثرات تنهایی استراتژیک ایران | نصرت الله تاجیک گفتمان صلح و سیاست خارجی | محمدکاظم سجادپور گفتمان صلح و نیروهای مسلح ایران | حسین علایی اقتصاد صلح محور | فرشاد مومنی* نقش آموزش‌عالی در شکل‌گیری گفتمان صلح | مصطفی معین* آخرالزمانی‌های ایرانی و اجماع‌سازی پزشکیان | کیومرث اشتریان* ایران، بحران‌های منطقه‌ای و گفتمان صلح | عبدالامیر نبوی* گفتمان صلح و سیاست همسایگی | ماندانا تیشه‌یار* گفتمان صلح و محیط زیست | محمد درویش* گفتمان صلح و مساله حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران | مهدی ذاکریان* از چرایی تا چگونگی معرفی کتاب «اخوان‌المسلمین» | پیرمحمد ملازهی به نظر می‌رسد که باید شاهد روند خوبی باشیم شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد محمد جواد حق‌شناس: کابینه‌ای با حضور زنان جوانان و اهل تسنن سخنی با آقای رئیس جمهور در مورد چگونگی کاهش اثرات تنهایی استراتژیک ایران | نصرت الله تاجیک* انتخاب کابینه در اتاق‌ شیشه‌ای پیام رهبری به مناسبت برگزاری چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری شریعتی، جلال و دیگران | حمید عزیزیان شریف آباد صحافی سنتی | مجید فیضی‌راد* اگر پزشکیان قشر خاکستری را با خود همراه کند، بازی را برهم می‌زند نگاه مسعود پزشکیان به اقوام امنیتی نیست | علی مفتح آیا اندیشه شریعتی پاسخگوی جامعه امروز است؟ | محمدجواد حق‌شناس* فاصله دره احد و تالار رودکی

6

حسام ایپکچی : دانشجاه

  • کد خبر : 14297
  • 16 شهریور 1402 - 23:24
حسام ایپکچی : دانشجاه
استادی باید « تحصیل» شود. کسی استاد، زاده نمی‌شود. سرشت این هستی، بر تدریج استوار است. هیچ بذری ناگهان درخت نمی‌شود، قطره‌ای ناگهان مروارید نمی‌شود، نطفه ای ناگهان نوزاد نمی‌شود و ...

استاد شیء بی جان نیست* . چیزی مثل تخته سیاه یا میز که بگوییم این میز را می‌بریم بیرون و میز دیگری را جایگزین می‌کنیم. استادی، دارایی هم نیست، یعنی نمی‌شود آن را فروخت یا وصیت کرد که پس از مرگ، دانش و تجربه می‌رسد به فرزند ارشدم.

استاد درجه‌دار نظامی هم نیست که بتوان او را خلع درجه کرد.* مثلاً کسی سرهنگ است و به هر دلیل درجه او از جانب فرمانده بازپس گرفته می‌شود. از آن لحظه، دیگر آن سرهنگ اقتداری بر زیردست‌ها ندارد، چرا؟ چون او «درجه‌دار»ی به نمایندگی از فرمانده بوده و حالا همان «فرمان» که به او قدرت بخشیده، قدرتش را پس گرفته.

*استادی، مقام تدریجی الحصولِ باطنیِ قائم به ذات است.*

سخت شد؟ نرم نرم معنایش کنیم.

استادی باید « تحصیل» شود. کسی استاد، زاده نمی‌شود. سرشت این هستی، بر تدریج استوار است. هیچ بذری ناگهان درخت نمی‌شود، قطره‌ای ناگهان مروارید نمی‌شود، نطفه ای ناگهان نوزاد نمی‌شود و ….  پس باید راه سپری شود. حالا چرا باطنی؟   چون متکی به صورت‌های ظاهری نیست. یعنی شما نمی‌توانید تست بالینی بگیرید برای تشخیص مقام استادی یا مثلاً با تحلیل عکس استخوان به استحکام عقل کسی حکم کنید. چرا قائم به ذات است ؟ چون نمی‌شود از روی کسی دانلود کرد و به دیگری آپلود کرد یا از تن کسی درآورد و بر تن دیگری پوشاند.

حالا با این توضیح، اگر استادی به دانشگاه نرود، استاد است که از مقام عزل می‌شود یا دانشگاه هست که دیگر «گاهِ دانش» نیست؟ آیا استاد هم مثل سرهنگ فهم و تجربه خود را حسب «فرمان» دریافت کرده که بتوان با «دستور» آن را پس گرفت؟ یا شاخص معکوس است، *دانشگاه آنجایی است که استاد می‌رود، استاد در خیابان هم قدم بزند آن خیابان دانشگاه است.*

عرصه دیگری داریم به نام دانشجاه! این عرصه پادگان است، یعنی درجه در آن «حکم» می‌شود و چنانکه پادگان وظیفه تربیت سرباز دارد برای «مراقبت از قدرت حاکم»، دانشجاه هم قرار است «سرباز نظری» تربیت کند، مسلط بر مهارت‌های « جاه طلبی» و برای «توجیه استمرار جاه».

در دانشجاه، جوخه می‌شود گروه درسی و نیزه می‌شود جزوه، اما در ماهیت، همان « پادگان ایدئولوژیک» است *. درجه دارهای دانشجاه برای «مناصب سیاسی» و در راستای «رضای حاکم» تربیت می‌شوند، نه برای خردورزی.* پس عزل و نصب آنها هم تابع «امر» وتشریفات پادگانی است و برای ایشان معیار ترقی، امر پذیری است.

دانش، شورشگر است. دانشجاه یعنی تزریق دوز خفیفی از دانش و تلقین آنتی بادی با هدف ساقط کردن فرد از قابلیت دستیابی به «فهم فعال» و خرد طغیانگر..

@aliakbargorji2

لینک کوتاه : https://nimroozmag.com/?p=14297
  • نویسنده : حسام ایپکچی
  • 209 بازدید

ثبت دیدگاه

قوانین ارسال دیدگاه
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.