دیروز در پی توهین به قران و راه انداختن مراسم قران سوزی توسط یک گروه با مجوز رسمی در سوئد، دفتر آیتالله سیستانی نامهای به دبیرکل سازمان مللنوشت و خواستار رسیدگی به این عمل نابخردانه شد.
چرا آیتالله سیستانی مثل آیتالله خمینی در قضیه سلمانرشدی برخورد نکرد؟
چرا مستقیما حکم به مهدورالدم بودن آنگروه نکرد؟
آیا این امر ناشی از تفاوت نگاه دو مجتهد، تفاوت سیستم پردازش اطلاعات و شخصیت دو مرجعتقلید است؟
آیتالله سیستانی میداند عدهای مترصدند تا اسلام را دین بدوی و خونریز معرفی کنند و دیگرانی بدنبال تکرار جنگهای صلیبی هستند، میداند این صدور حکم قتل، مساویست با وحشی جلوه دادن دین، مساویست با وهن وسست شدن اسلام در چشم اهل عالم، که به اتفاق فقها از بزرگترین محرمات است و در مقام تزاحم، مقدم بر دیگر احکام است.
لذا بجای صدور حکم مرگ برای تبعه یک کشور اروپایی، به محاکم جهانی به سازمان ملل رجوع مینماید، اصلا در صدد برهم زدن نظم و انضباط شکل گرفته نیست.
خوب؛ حالا بپردازیم به اینکه چرا آیتالله خمینی چنین ملاحظاتی نداشت، چرا ایشان حکم قتل سلمانرشدی را در حالی امضا کرد که از نظر بعضی، اصل موضوع حکم، که قصد اهانت نویسنده به رسول الله در رمان آیاتشیطانی است، محرز نبود، مگر صدور آن حکم، به تعطیلی سفارت کشورهای اروپایی نیانجامید، که نشانشگر ایجاد موج بدبینی نسبت به اسلام در بین این ملل بود؟
بنظر میرسد پاسخ را باید در سخنرانی اخیرا منتشر شده و جنجالی احمدخمینی در سالگرد صدور این حکم، جستجو نمود.
احمدخمینی در این سخنرانی هدف صدور و اجرای این فتوی را محوریت یافتن جاا در بین اهل ایمان عالم میداند!
این قصد و نیت و هدف را در رفتارهای دیگری نظیر تسخیر سفارت آمریکا نیز میتوان جستجو نمود.
اما آیا ما با آن همه کارهای پرهزینه، امروز محور اهل ایمان عالم شدهایم؟!
پس چرا امروز ملل مسلمان خاورمیانه مطابق نظرسنجی ایران را در کنار اسرائیل بزرگترین دشمن خود میدانند؟
هزینههای سنگین تحمیل شده به ملت، برای سنگ انداختن به شیطان بزرگ، موجب عقبافتادگی اقتصادی و تفرق کلمه ملت در سیاست گردیده به نحوی که بزرگترین دشمن جاا امروز در داخل مرزهاست، مردمی نومید و عصبی که قریب دهدرصد کل جمعیت، از کشور گریختهاند.
تجربه ۴۴ساله جاا نشان میدهد نگاه آیتالله سیستانی که ناشی از شخصیت آرام، متین و واقع بین وی هست بیشتر به واقعیت و صلاح و خیر مردم نزدیک است تا نگاه انقلابی جاا.
نکته حائز اهمیت این است که سیاست خارجی جاا که پاشنه آشیل نظام است نه با عقل سازگار است و نه شرع،زیرا شرع بر اولویت حفظ جان و مال مردم با راهبرد مدارا وتقیه تاکید مینماید نه اهداف انقلابی انتزاعی که چندان بهرهای از انطباق با واقعیات عالم هم ندارند.
شیراز ۹ تیر ۱۴۰۲
شهابالدینحائری شیرازی : تفاوت دو نگاه، دو شخصیت، دو برداشت از منابع دین اسلام
- نویسنده : شهاب الدین حائری شیرازی
- 244 بازدید