• امروز : چهارشنبه, ۳۱ اردیبهشت , ۱۴۰۴
  • برابر با : Wednesday - 21 May - 2025
::: 3427 ::: 0
0

: آخرین مطالب

تصمیم برای تغییر نام خلیج فارس خود تاییدی بر اصالت نام آن است | علی مفتح ظهور استعمار «جهش یافته» در هم آغوشی تاج و تاراج | ابوالفضل فاتح سخنان ترامپ‌ در عربستان | سید محمود صدری پکن چگونه تغییر خواهد کرد؟ | رانا میتر (ترجمه: رضا جلالی) گفتگوهای ایران و آمریکا | سید محمود صدری* شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد فرزند خلیج فارس | محمدجواد حق‌شناس در باب پاسداشت زبان فارسی در میان سیاست‌مداران | محمدجواد حق‌شناس در فضای منافع ملی پیامی که باید از ایران مخابره شود | محمدجواد حق شناس عواقب اقتصادی تسخیر دولت | الیزابت دیوید بارت (ترجمه: رضا جلالی) جنگ یا گفتگو | باقر شاملو* نوروز و تجلی آن در فرهنگ پاکستان | ندا مهیار جشن آتش‌افروزان | مرتضی رحیم‌نواز دوگانگی در مواجهه با مصاحبه رفیق‌دوست | احسان هوشمند حرف‌های بی‌پایه درباره مسائل حساس قومی ـ زبانی را متوقف کنید شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد تلاش تندروها و بی‌ثباتی بازارها نگاهی دوباره به مشکلات روابط آمریکا با چین | جود بلانشت و ریان هاس (ترجمه: رضا جلالی) اهمیت راهبردی گردشگری دریایی در توسعه پایدار | محمدجواد حق‌شناس ایران در محاصره کوریدورهای ترکیه | علی مفتح* شخصی‌سازی حکمرانی یا ناحکمرانی | محمدحسین زارعی* پوتین و ترجیح اوکراین بر سوریه | الکساندر با نوف (ترجمه: رضا جلالی) شماره ۷۱ و ۷۲ | ۳۰ دی ۱۴۰۳ زاکانی پس از شرکت در انتخابات رای اکثریت را از دست داد تصمیمی شجاعانه ققنوس در آتش | مرتضی رحیم‌نواز شمایل یک اسطوره | مرتضی رحیم‌نواز بچه خانی آباد | ندا مهیار کالبد مدنی تهران | بهروز مرباغی* فضاهای عمومی و تعاملات اجتماعی رو بستر تاریخ | اسکندر مختاری طالقانی از تهران چه می‌خواهیم؟ | ترانه یلدا * داستان تولد یک برنامه | حمید عزیزیان شریف آباد* تاملی بر نقش سترگ سیدجعفر حمیدی در اعتلای فرهنگ ایران شبی برای «شناسنامه استان بوشهر» انجمن‌های مردمی خطرناک نیستند به آنها برچسب نزنیم فشار حداکثری فقط موجب تقویت مادورو خواهد شد | فرانسیسکو رودریگرز ناکارآمد‌ترین شورا | فتح الله اُمی نجات ایران | فتح‌ الله امّی چرا یادمان ۱۶ آذر، هویت بخش جنبشِ دانشجویی است؟ در ۱۶ آذر، هدف ضربه به استقلال و کنش‎گری دانشگاه بود یادی از۱۶ آذر | فتح‌ الله امّی وقایع ‎نگاری یک اعتراض | مرتضی رحیم ‎نواز روز دانشجو فرصتی برای تیمار زخم‌ها | محمدجواد حق‌شناس سیاست‌ورزی صلح‌آمیز ایرانی از منظر کنش‌گری مرزی | مقصود فراستخواه* دهه هشتادی‌ها و صلح با طبیعت | علی‌اصغر سیدآبادی* دلایل دوری از سیاست دوستی در جریان‌های سیاسی امروز با رویکرد شناختی | عباسعلی رهبر* شماره ۶۹ و ۷۰ | ۳۰ آبان ۱۴۰۳ دیپلماسی، تخصص دیپلمات‌هاست راه صحیح خنثی نمودن همگرایی اقتدارگرایان جدید | استفن هادلی (ترجمه: رضا جلالی)

12

شوق دیدار | محمدعلی ابطحی

  • کد خبر : 11914
  • 30 بهمن 1401 - 4:43
شوق دیدار | محمدعلی ابطحی
حجتی کرمانی و آدم‌هایی مثل مرحوم سید عباس دعایی متفاوت بودند. به همه علاقه داشتند. هرچه زور داشتند می‌خواستند خیمه ایرانی و انقلابی و اسلامی را پهن‌تر و بزرگتر کنند. خودی‌هاشان خیلی زیاد بودند. به انسانیت آدم‌ها احترام می‌گذاشتند. بدون اینکه تلاش کنند با همه هم عقیده باشند.

در بهمن ماه از سوی روزنامه اطلاعات بزرگداشتی برای محمد جواد حجتی کرمانی انجام شد.

من هم با شوق رفتم. از فرهیختگان کشور خیلی‌ها شرکت داشتند.

خواستم دلیل این رفتن با شوق را بنویسم.

خیلی از شماها یا اسمش را نشنیدید و یا نمی‌دانید چرا برای همه ما این قدر شخصیت محمد جوادحجتی‌کرمانی جاذبه دارد.

حجتی کرمانی متولد ۱۳۱۱ است. یعنی به هر معنایی پیرمرد است.

در آن سال‌های دور یعنی در دهه ۴۰ شمسی از سر شوق انقلابی به حزب ملل اسلامی که مشی مسلحانه در مبارزه با رژیم شاه داشت، پیوست. او را گرفتند. ده سال تا نزدیکی‌های پیروزی انقلاب در زندان ماند. ده سال عمری است ها.

آزاد هم که شد به مبارزه ادامه داد و باز به تبعید رفت.

اما زندگی اصلی و پر جاذبه‌اش بعد از انقلاب شروع شد.

برخلاف بیشتر انقلابیون مهربان بود و مهربان ماند. آقای سید مصطفی محقق داماد در همین جلسه بزرگداشت گفت اگر حجتی کرمانی رهبر انقلاب شده بود، دقیقا کار ماندلا را می‌کرد. همه شکنجه کنندگانش را هم عفو می‌کرد!

حجتی کرمانی و آدم‌هایی مثل مرحوم سید عباس دعایی متفاوت بودند. به همه علاقه داشتند. هرچه زور داشتند می‌خواستند خیمه ایرانی و انقلابی و اسلامی را پهن‌تر و بزرگتر کنند. خودی‌هاشان خیلی زیاد بودند. به انسانیت آدم‌ها احترام می‌گذاشتند. بدون اینکه تلاش کنند با همه هم عقیده باشند. با همه وجودشان اختلاف نظر را پذیرفته بودند. این رویکرد بسیار مورد نیاز جامعه بود.

در این همایش که برای بزرگداشتش برگزار شده بود، گفت، از مرحوم شیخ حسنعلی راشد بیشتر از من حرف بزنید. شادروان راشد یک سخنران محققی بود که در رادیو زمان شاه برنامه هفتگی داشت. ده سال توی زندان شنونده سخنانش از رادیوی زمان شاه بود. خیلی حق‌شناسی می‌خواهد که نگوید من در زندان شاه هستم و راشد سخنران رادیوی آن زمان که مورد تحریم هم بود و باید بعد از پیروزی پدرش را در آورد. بلکه بر عکس وقتی در سال‌های اول انقلاب راشد درگذشت، تنها او بود که در تجلیل از مقام علمی و رویه اخلاقی راشد مقاله نوشت و در مراسم بزرگداشتش هم گفت که از او بیشتر یاد کنید. چون در زندان من از او بسیار یاد گرفته و استفاده کرده‌ام.

این مردان بزرگ می‌توانستند الگوهای انقلابی باشند. اما متاسفانه قدر ندیدند. تفکرشان در انزوا ماند. نادیده گرفته شدند.

کاش این همه جانبه نگری ومهربانی قاعده رفتاری شود. لااقل نسل جوان بدانند چنین آدمهایی بوده‌اند و می‌شود الگو باشند.

عمرش طولانی باد.

لینک کوتاه : https://nimroozmag.com/?p=11914
  • نویسنده : محمدعلی ابطحی
  • منبع : هفته‌نامه نیم‌روز
  • 58 بازدید

ثبت دیدگاه

قوانین ارسال دیدگاه
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.