• امروز : شنبه, ۱۷ خرداد , ۱۴۰۴
  • برابر با : Saturday - 7 June - 2025
::: 3433 ::: 0
0

: آخرین مطالب

شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد دلیل در اوج ماندن دلار برغم اقدامات مخرب ترامپ | اسوار پراساد (ترجمه: رضا جلالی) لنج‌های چوبی، نماد هویت فرهنگی | محمدجواد حق‌شناس جهنم در فومن؛ یک پروژه و چند نکته | علی مفتح جزیره آزاد هسته ای | حشمت‌الله جعفری* خردادگان، بیداری طبیعت و انسان | ندا مهیار تصمیم برای تغییر نام خلیج فارس خود تاییدی بر اصالت نام آن است | علی مفتح ظهور استعمار «جهش یافته» در هم آغوشی تاج و تاراج | ابوالفضل فاتح سخنان ترامپ‌ در عربستان | سید محمود صدری پکن چگونه تغییر خواهد کرد؟ | رانا میتر (ترجمه: رضا جلالی) گفتگوهای ایران و آمریکا | سید محمود صدری* شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد فرزند خلیج فارس | محمدجواد حق‌شناس در باب پاسداشت زبان فارسی در میان سیاست‌مداران | محمدجواد حق‌شناس در فضای منافع ملی پیامی که باید از ایران مخابره شود | محمدجواد حق شناس عواقب اقتصادی تسخیر دولت | الیزابت دیوید بارت (ترجمه: رضا جلالی) جنگ یا گفتگو | باقر شاملو* نوروز و تجلی آن در فرهنگ پاکستان | ندا مهیار جشن آتش‌افروزان | مرتضی رحیم‌نواز دوگانگی در مواجهه با مصاحبه رفیق‌دوست | احسان هوشمند حرف‌های بی‌پایه درباره مسائل حساس قومی ـ زبانی را متوقف کنید شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد تلاش تندروها و بی‌ثباتی بازارها نگاهی دوباره به مشکلات روابط آمریکا با چین | جود بلانشت و ریان هاس (ترجمه: رضا جلالی) اهمیت راهبردی گردشگری دریایی در توسعه پایدار | محمدجواد حق‌شناس ایران در محاصره کوریدورهای ترکیه | علی مفتح* شخصی‌سازی حکمرانی یا ناحکمرانی | محمدحسین زارعی* پوتین و ترجیح اوکراین بر سوریه | الکساندر با نوف (ترجمه: رضا جلالی) شماره ۷۱ و ۷۲ | ۳۰ دی ۱۴۰۳ زاکانی پس از شرکت در انتخابات رای اکثریت را از دست داد تصمیمی شجاعانه ققنوس در آتش | مرتضی رحیم‌نواز شمایل یک اسطوره | مرتضی رحیم‌نواز بچه خانی آباد | ندا مهیار کالبد مدنی تهران | بهروز مرباغی* فضاهای عمومی و تعاملات اجتماعی رو بستر تاریخ | اسکندر مختاری طالقانی از تهران چه می‌خواهیم؟ | ترانه یلدا * داستان تولد یک برنامه | حمید عزیزیان شریف آباد* تاملی بر نقش سترگ سیدجعفر حمیدی در اعتلای فرهنگ ایران شبی برای «شناسنامه استان بوشهر» انجمن‌های مردمی خطرناک نیستند به آنها برچسب نزنیم فشار حداکثری فقط موجب تقویت مادورو خواهد شد | فرانسیسکو رودریگرز ناکارآمد‌ترین شورا | فتح الله اُمی نجات ایران | فتح‌ الله امّی چرا یادمان ۱۶ آذر، هویت بخش جنبشِ دانشجویی است؟ در ۱۶ آذر، هدف ضربه به استقلال و کنش‎گری دانشگاه بود یادی از۱۶ آذر | فتح‌ الله امّی وقایع ‎نگاری یک اعتراض | مرتضی رحیم ‎نواز روز دانشجو فرصتی برای تیمار زخم‌ها | محمدجواد حق‌شناس

16

کنیسه عزرا یعقوب در تهران

  • کد خبر : 4836
  • 30 آبان 1401 - 10:13
کنیسه عزرا یعقوب در تهران
آدرس : تهران – خیابان امام خمینی – کوچه سنگی – کوی حکیم – پلاک

در میان کوچه پس کوچه­های قدیمی عودلاجان دربی ساده و قدیمی وجود دارد که بر سردرش نام “انجمن کلیمیان ایران” و “کنیسه عزرا یعقوب” با خطی خوش نوشته شده است. کنیسه عزرا یعقوب از قدیمی­ترین کنیسه­های تهران است که دارای چند اتاق ساده در اطراف حیاطی نسبتاً بزرگ بوده و تاریخ ساختش به دوران ناصرالدین شاه قاجار باز می­گردد. دورانی که اکثر ساکنین محله را قشر مرفه جامعه و یهودیان تشکیل داده بودند. یکی از این ساکنان فردی یهودی به نام “عزرا یعقوب” بود که از تاجران معروف و ثروتمند زمان خود به شمار می­رفت. در سال ۱۲۷۳ ه.ش این تاجر معروف پس از ابتلا به بیماری دار فانی را وداع گفت. پس از مرگ عزرا یعقوب، همسرش “صنوبر حق نظر” تلاش کرد تا وصایای ایشان را اجرا کرده و قسمتی از اموالش را صرف امور خیریه کند. او علاوه بر ساخت کنیسه عزرا یعقوب، یک آب­انبار و مکتب­خانه هم ساخت و هزینه ساخت کنیسه­ای برای یک بیمارستان در اورشلیم را تقبل کرد.

از آن پس کنیسه عزرا یعقوب به یکی از مکان­های مهم و مقدس یهودیان برای برگزاری مراسم دینی و جلسات تبدیل شد. همچنین این کنیسه در دوره­های زمانی مختلف، پناهگاه و خانه­ای امن برای تعداد زیادی از یهودیان بی­خانمان بود. در بازه سال­های ۱۳۱۳ تا ۱۳۱۶ ه.ش یهودیانی از سمرقند و بخارا به تهران آمدند و برای مدتی در کنیسه عزرا یعقوب پناه داده شدند تا مقدمات مهاجرتشان به اسرائیل فراهم شود و بتوانند با خیالی آسوده به این کشور نقل مکان کنند. پس از آن در زمان جنگ جهانی دوم که ایران پذیرای مهاجرین یهودی زیادی از لهستان بود، به عده­ای از آنان در همین کنیسه پناه داده شد. اما از دهه چهل به بعد محل سکونت یهودیان به شمال تهران تغییر یافت و عده زیادی از این محله قدیمی خارج شدند. همچنین با وقوع انقلاب اسلامی نیز تعداد زیادی از یهودیان مقیم ایران به خارج از کشور مهاجرت کردند و تعداد کمی از آن­ها در کشور باقی ماندند. این دو عامل در خلوت­ شدن و از رونق افتادن کنیسه عزرا یعقوب تأثیر زیادی داشتند.

در سال ۱۳۸۳ ه.ش این کنیسه قاجاری، به لحاظ داشتن معماری خاص آن دوران مورد توجه سازمان میراث فرهنگی قرار گرفت و پس از تلاش­های فراوان به فهرست آثار ملی ایران اضافه شد. لازم به ذکر است که داخل کنیسه نیز همچون ظاهر ساختمان از سادگی خاصی تبعیت می­کند. در سالن اصلی کنیسه جز چند طاقچه ساده و چند پنجره چوبی، تزئیینات دیگری به چشم نمی­خورد و فضا با ساده­ترین اثاثیه موجود پر شده است.

لینک کوتاه : https://nimroozmag.com/?p=4836
  • 464 بازدید

نوشته ‎های مشابه

ثبت دیدگاه

قوانین ارسال دیدگاه
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.