پیش از آنکه این بنا کلیسا شود، نمازخانه بود و خانواده‌ای از اهالی تفلیس که با نام‌های «هُوسِپیان» و «استِپانیان» شناخته می‌شدند، آن را ساخته بودند. کلیسای سورپ گئورک یا کلیسای گئورگ مقدس، از قدیمی‌ترین کلیسای تهران است که تاریخ ساخت آن بین سال‌های ۱۱۵۳ تا ۱۱۶۹ شمسی، اواخر دوره صفوی، تخمین زده میشود. نمازخانه در ۱۱۷۴ شمسی (۱۷۹۵ میلادی) ساخته شد و نام کلیسا از نام سردار ارمنی که در سال ۳۰۳ میلادی در راه مبارزه برای ترویج مسیحیت کشته شد، گرفته شده است. در سال ۱۲۱۴ شمسی (۱۸۳۵ میلادی) نمازخانه تبدیل به کلیسا شد و پس از بازسازی در ۱۲۶۱ شمسی (۱۸۸۲ میلادی) به صورت کنونی درآمده است.
با گذشت سال‌ها، همچنان هر سال در سالروز گئورک مقدس، در دهه اول مهرماه، در این کلیسا مراسم دعا و نیایش خاصی برگزار میشود و مومنان شب را در کلیسا و صحن آن بیتوته می‌کنند و صبح هنگام مراسم زیارت و قربانی به جا می‌آورند. پلان کلیسا مستطیلی شکل با جهت طولی شرق به غرب است. محراب کلیسا در سمت شرقی آن قرار دارد. نمازخانه کلیسا با طاق بلند، ردیف ستون‌ها، یک دهانه طاق چشمه در وسط و دو دهانه در نزدیکی آن، درست مشابه کلیساهای دوره ساسانی است با این تفاوت که کلیساهای آن دوره طاق‌های نیم گرد داشتند و این کلیسا به پیروی از معماری دوران اسلامی دارای طاق‌های زاویه‌دار است. بر دیوارهای خارجی کلیسا و برج ناقوس سنگ قبرهای متعددی به چشم می‌خورد. برخی از این سنگ قبرها متعلق به شخصیت‌های شناخته شده تاریخی ایرانیان ارمنی است. در سال ۱۹۰۷ میلادی برابر با ۱۲۸۶ شمسی دوستداران کلیسا، انجمنی از زنان نیکوکار و مومن ارمنی را تأسیس کردند. اتاقهایی در اطراف حیاط این کلیسا از سالیان پیش به اقامت سالخوردگان بی‌سرپرست ارمنی اختصاص یافته که تحت نظر شورای خلیفه‌گری ارامنه تهران و انجمن خیریه بانوان ارمنی و با کمکهای مردمی اداره میشود.
کلیسا در تاریخ ۱۹ تیر ۱۳۵۷ با شماره ثبت ۱۶۲۱ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
