شغل بازاریابی سالیانی ست که کار خود را شروع کرده و هدف اصلی آن تبلیغ و معرفی انواع کالا با هدف فروش حداکثری است. سال‌ها پیش بازاریابان یا همان ویزیتورهای معروف با همراه داشتن تعداد محدودی از محصولات و برگه معرفی کالا (بروشور) به صورت حضوری نزد جامعه هدف خود می‌رفتند و سعی در شناساندن و فروش محصول مورد نظر خود داشتند. امروزه اما با گسترش و فراگیری انواع تلفن همراه و در دسترس بودن اینترنت برای همه، بازار رقابتی این شغل به دنیای مجازی هم کشیده شده است. تنها کافی ست با اتصال به اینترنت و نصب اپلیکیشن‌های روز و پرطرفدار، سری بزنین به صفحه‌هایی که بنابر علاقه و نیاز هر کسی، محصولی را تبلیغ می‌کنند. این میان اما مساله‌ای که بیشتر به چشم می‌خورد، حضور کودکان و حتی خردسالانی است که بدون حتی ذره‌ای شناخت، تجربه و آگاهی در این زمینه، آلوده تبلیغات این فضا شده اند.
والدین عمدتا بدون آنکه بدانند شروع زود هنگام فعالیت فرزندانشان در فضای مجازی چه تاثیرات منفی و مخربی خواهد داشت، آن‌ها را با انواع روش‌ها به این کار ترغیب می‌کنند. صاحبان برند و تولید کننده‌های محصولات مختلف اما هدف بزرگشان کسب ثروت و معروفیت در حرفه خودشان است و بعید نیست که به این مساله هم به عنوان راهی جذاب و جالب و پولساز نگاه کنند و خانواده‌ها هم به دنبال بیشتر شناخته شدن فرزندانشان، از کنار آن‌ها کسب معاش می‌کنند. گاهی هدف از ساخت صفحه عمومی برای کودکان، نشان دادن و جذب دنبال کننده، کسب مال نیست، گاهی برای اهدافی چون: رقابت در جمع خانواده، گذراندن اوقات فراغت و یا به نمایش گذاشتن هوش، زیبایی و یا مهارت فرزندشان است. گاهی حتی پیش از آنکه کودک به سن سخن گفتن و راه رفتن برسد، او را وارد چنین فضای پیچیده و شلوغی می‌کنند. سال‌ها پیش، خانواده‌ها معمولا از اینکه بی‌دلیل نام و یا عکس و فیلم فرزندشان جایی پخش شود، ابراز نگرانی و ناراحتی می‌کردند، اما امروزه اینکار یکی از ملاک‌های به روز بودن است و برای بعضی امری عادی است که بالاخره دیر یا زود کودک با آن روبرو خواهد شد.
والدین امروزی از خیلی جهات نسبت به والدین دیروز تغییر روش و منش پیدا کرده‌اند. برای مثال: سطح تحصیلات، نوع جهان بینی و مهارت‌هایی که کسب کرده‌اند به نسبت گذشته پیشرفت چشمگیری داشته است و متعاقب آن مفهوم آزادی در تربیت و پرورش فرزندشان، اشکال جدیدتر و متنوع‌تری را به خودگرفته، اما بهتر نیست کنار تمام این شاخص‌های مدرن شدن و پیشرفت، حق انتخاب ورود به دنیای مجازی را وقتی کودکان بزرگ شدند، به خودشان واگذار کنیم؟ شاید کودک امروز، فرداها از اینکه سال‌های زیادی است ناخواسته وارد این دنیای مجازی شده و تحت عنوان پوشیده کودک کار درآمدزایی داشته است، نه تنها حس مثبت و خوشایندی نداشته باشد، بلکه همیشه برایش سوال باشد که چرا بدون اجازه و اطلاعش، وارد دنیایی این چنینی شده است. شاید اگر نحوه ورود و سنی که این امر را تجربه می‌کند، به انتخاب و علاقه خودش بود، آینده و روحیاتش هم آنطور که خودش می‌خواست رقم می‌خورد.
- نگار ثابتی (کارشناس ارشد مردم‌شناسی)
