ندا لطفی مهیاری (ندا مهیار) : خیابان ولیعصر باطولی نزدیک به ۱۸ کیلومتر بزرگترین خیابان خاورمیانه به شمار می آید این خیابان زیبا و خاطره انگیز در حد فاصل دو میدان راه آهن و تجریش قرار گرفته و در طول مسیر خود با عبور از محدوده چهار منطقه شهری، سه میدان فرعی منیریه، ولیعصر و ونک را به هم متصل می‌سازد.
برای خیابان عظیم مراکز و اماکن مهم چند صدا و سیمای جمهوری اسلامی دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی دانشگاه صنعتی امیرکبیر دانشگاه هنر دانشکده پرستاری علوم پزشکی شهید بهشتی بیمارستانهای خاتم الانبیا ولیعصر دی مهرگان کاخ مرمر بوستان های ملت ساعی دانشجو فردوس موزه سینما مجموعه تئاتر شهر و غیره قرار دارد که به نوعی آن را به محوریت انواع کاربری های شهری تبدیل نموده است.
پراکندگی گسترده درخت طولی مرکز شهر تهران باعث شده تا این خیابان شاهراه ارتباطی شهر نیز به شمار آید و بسیاری از بزرگراه ها و خیابانهای اصلی کلانشهر تهران با آن مرتبط باشند.
هسته اصلی این خیابان در سال ۱۳۰۹ از بهم پیوستگی خیابانهای باغ جنت امیریه و باغ انگوری و جناب وزیر از پل امیر بهادر تا باغ بلدیه (بوستان دانشجو) به دستور رضاشاه تشکیل شد.
این خیابان ها به عنوان خطوط ارتباطی مهم تهران ناصری در واقع نخستین خیابان های عریض را پیوسته شهر تهران قلمداد می شوند.
ماجرای خیابان ولیعصر را بایستی تا دهه دوم سلطنت ناصرالدین شاه به عقب بازگرداند.
در سال ۱۲۴۶ (۱۲۸۴ هجری قمری) ناصرالدین شاه در صورت تخریب حصار طهماسبی و گسترش شهر را می دهد ضلع غربی این حصار که در محدوده خیابان وحدت اسلامی قرار داشت پس از تخریب به سمت غرب تغییر مکان داده و تا خیابان کارگر ادامه پیدا می کند.
حدفاصل حصار ناصری و حصار طهماسبی خیلی زود توسط درباریان و اعیان و اشراف اشغال شده و باغ های متعددی در آن شکل می گیرد از جمله باغ و عمارت امیریه است که توسط کامران میرزا نایب السلطنه فرزند ناصرالدین شاه قاجار به وجود می آید علاوه بر امیریه باغهای متعدد دیگری نیز شکل می گیرند که در محور طولی به وسیله جاده های اختصاصی از هم مجزا شده ایا به هم مرتبط می شدند.
یکی از این معابر که در ضلع شرقی باغ و عمارت امیریه تعبیه شده بود امیریه نام گرفت.
این خیابان را بایستی هسته اصلی تشکیل خیابانی بدانیم که امروزه به آن ولیعصر می گوییم .
در محور طولی باغ امیریه در محور جنوب به شمال باغات دیگری چون جنت گلشن فرمانفرما اقبال الدوله منیرالسلطنه مستوفی و غیره قرار داشت که آنها نیز به مانند باغ امیریه دارای جاده اختصاصی و جداکننده بودند این شکل راسته‌ای باعث شد تا چهار خیابان متصل به این باغات به مکانی مناسب برای تفریح و گردش اعیان به ویژه جهت سوارکاری تبدیل شوند این روند در اواخر دوره قاجاریه با اتومبیل سواری شاهزادگان و فرزندان بزرگان درباری ادامه یافت.
فروپاشی قاجاریه و استقرار حکومت پهلوی تغییراتی عمده‌ای را به وجود آورد که یکی از آنها تغییر شاکله معماری و شهرسازی ایران بود در تهران به عنوان مرکز حکومت روند این تغییرات سرعت بیشتری پیدا کرد به گونه‌ای که در همان سال های نخست سیمای تهران ناصری را دستخوش دگرگونی ساخت.
