کمی بالاتر از موزه ملی ایران در خیابان سیتیر، تابلوی بزرگ سبز رنگی با نوشته های طلایی جلب توجه میکند. تابلویی که بر رویش نام “موزه علوم و فناوری جمهوری اسلامی ایران” نوشته شده و متعلق به ساختمانی با ابهت مربوط به دوران پهلوی اول است. موزه محدودیت سنی نداشته و از کودکان مدرس های تا افراد بزرگسال از آن بازدید میکنند تا به زبانی ساده و با انجام آزمایش های جذاب با انواع علوم کاربردی، تکنولوژی و تئوری های ایران و جهان آشنا شوند.
موزه ملی علوم و فناوری یکی از موزه های تخصصی تهران است که پس از سالها کارشناسی و بررسی های مختلف زیر نظر وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در سال ۱۳۸۹ با افتتاح یک بخش فعالیت خود را آغاز کرد. حدود دو سال بعد در سال ۱۳۹۱ مجموعه کامل این موزه با چند بخش متفاوت راه اندازی شد و در معرض دید عموم قرار گرفت.
ساختمان موزه متعلق به سال ۱۳۱۵ خورشیدی بوده و بدست معمار معروف فرانسوی “آندره گدار” طراحی شده است. در واقع این ساختمان بخشی از مجموعه موزه ملی ایران بوده که بعدها به عنوان کتابخانه ملی ایران ساخته شده است. ناگفته نماند که سعی شده تا این ساختمان از نظر سبک طراحی و مصالح ساخت به موزه ملی ایران شباهت زیادی داشته باشد. طبقه اول حاوی دو تالار مختلف و قسمت نشریات و خدمات فنی بوده و در طبقه دوم نیز مخزن کتاب و سالن مطالعه قرار داشته است. اما با گسترش فعالیتها و به مرور زمان، فضای طراحی شده پاسخگوی نیاز کتابخانه ملی نبود. در نتیجه اوایل دهه هشتاد، کتابخانه ملی به مکان جدید منتقل شد و از سال ۱۳۸۹ ساختمان قدیمی کتابخانه ملی در اختیار موزه علوم و فناوری ایران قرار گرفت.
موزه در حال حاضر شامل بخش های متنوعی است که هرکدام به جنبه متفاوتی از علم و تکنولوژی اشاره دارند. در اولین بخش تعدادی ماکت از بادگیرها، یخچال ها، آسیاب ها و … به چشم میخورد که به کمک آنها میتوان به سطح علم مردم ایران در زمانهای گذشته پی برد. قسمت های جذاب دیگری در موزه وجود دارند که بازدیدکنندگان را با انواع روشهای اندازهگیری و ابزار مختلف نجوم، ابزارها و روشهای جراحی قدیمی، خواص و ویژگیهای نور، جنبه های متفاوت حرکت، سیر تکاملی وسایل ارتباطی و … آشنا میکنند. همچنین در برخی از بخش ها امکان آزمایش و تجربه فردی وجود دارد تا بازدیدکننده به درک بهتری از مسائل مطرح شده برسد.
