• امروز : جمعه, ۱۰ فروردین , ۱۴۰۳
  • برابر با : Friday - 29 March - 2024
::: 3352 ::: 0
0

: آخرین مطالب

آیین نوروز دوای درد افغانستان | حسین دهباشی ردپای نوروز در ادبیات داستانی | محمد مالمیر سبزی پلو با ماهی | مرتضی رحیم‌نواز بهداشت و تغذیه در تعطیلات مراسم نوروز باستانی | گلبن سهراب شهر نوروزانه | بهروز مرباغی تئاتر و بهار، تلاشی برای زدودن زشتی و پلشتی | مجید گیاه‌چی نوروز در رادیو ایران زمستان به پایان رسیده است… | محمود فاضلی اهمیت پاسداری از جشن نوروز در افغانستان | محمدصادق دهقان پارسه، تخت‌گاه نوروز | مرتضی رحیم‌نواز نوروز، جشن بیداری | جعفر حمیدی بازشناسی نمادهای انسانی نوروز | مرتضی رحیم‌نواز آن روزگاران | ساناز آریانفر سیمای جهانی نوروز ایرانی | مرتضی رحیم‌نواز آداب و رسوم نوروزیِ تاجیکان | دلشاد رحیمی* نظام اسطوره‌ای نوروز | مرتضی رحیم‌نواز نوروز و دیپلماسی میراث فرهنگی | رضا دبیری نژاد تحویل سال و تغییر احوال | محمدجواد حق شناس نمادشناسی سفره هفت‌سین و نوروز | مرتضی رحیم‌نواز حال و هوای عید در تاجیکستان | عباس نظری کارت تبریک عید | مجید جلیسه نوروز، فرهنگِ هویت‌ساز | فریدون مجلسی شکوهِ هرات، در فراسوی گستره ایران فرهنگی نوروز، جشن رستاخیز آئین‌های پیشوار نوروزی | ندا مهیار نوروز و آیین‌های نمایشی نوروزی سیاست همسایگی در نوروزستان | سید رسول موسوی پوتین قادر نیست جنبش رهبر مخالفان را خاموش سازد | آندره ئی سولداتوف . ایرینا بروگان (ترجمه: رضا جلالی) جشن آتش‌افروزان | مرتضی رحیم‌نواز عامل قدرت چین نه فناوری که خبرچین ها هستند | مین شی پی (ترجمه: رضا جلالی) جایگاه نقاشی‌خط را اثر مشخص می‌کند تئاتر شهر، حریم ذهنی می‌خواهد نه حریم شهری | مرتضی رحیم‌نواز سنگ زیرین آسیاب | فرشاد مومنی در چشم برادر | محمد کریمی* ماجراهای ما یک نفر | محمد امین کریمی* دنیا یالان دنیادی | الهه کریمی* بابا حسن | الهام کریمی* رویای حزبی از جنس اکثریت مردم، حزب عدالت ایران | بهزاد کاظمی سربلند در عرصه‌های گوناگون | محمود کاشانی چشمی و چراغی که بود| علیرضا فخیمی* جانِ جان برکف ما | طاهره فخیمی* فراتر از وکیل | محمد حسین زارعی مرد خدا، عمل و تواضع | حسین راغفر یکی مرد بود اندر آن روزگار | دادبه دادمهر دوست‌دار دوست‌داشتنی | سیدعلی جزایری حضور سبز حاج آقا | امیرحسین انصاری‌مهر* آرمانگرایی انقلابی | مجتبی امیری زیست رشک برانگیز | محمد اسدی‌نژاد بچه محل | حسن احمدی جوانمردی حاج حسن | نجات‌الله ابراهیمیان*

4

زورخانه پهلوان پور در تهران

  • کد خبر : 6506
  • 18 آذر 1401 - 20:45
زورخانه پهلوان پور در تهران
خیابان وحدت اسلامی پایین‌تر از میدان حسن‌آباد، خیابان شهید اسدی منش، پلاک ۴۸

خیابان قدیمی وحدت اسلامی (شاهپور سابق) انگار هنوز با نفس پهلوانان زنده است. در سراسر این خیابان خاطره‌انگیز، گُله‌به‌گُله می‌توانی ردپای بزرگمردانی را پیدا کنی که به افتادگی و دستگیری شهره بودند و یک شهر به احترامشان تمام‌قد می‌ایستاد. یکی از فضاهایی که در این خیابان طول و دراز نزدیک به یک قرن هم‌نفس چند نسل از پهلوانان محله‌های مرکزی پایتخت بوده، زورخانه «پهلوان‌پور» است که با وجود تمام فراز و نشیب‌هایی که از سر گذرانده، هنوز هم سرپاست.

زورخانه ۹۶ ساله محله منیریه از ۲ طرف برای علاقه‌مندان قابل دسترسی است؛ کافی است از خیابان وحدت اسلامی یا خیابان ولی‌عصر(عج) خودتان را به کوچه شهید «اسدی منش» برسانید. حالا اگر سقاخانه «کل‌عباس‌علی» را نشانه بگیرید، زورخانه پهلوان‌پور همان نزدیکی‌هاست. زیبایی‌ها از همان ورودی زورخانه و با کاشیکاری سردر شروع و در فضای داخلی، پررنگ‌تر می‌شود. قبل از هر چیز، جایگاه چشمنواز مرشد جلب توجه می‌کند و بعد، سقف کاشیکاری ‌شده، دیوارهایی که با هنر استاد کاشیکار و با طرح‌هایی از نبردهای رستم در شاهنامه تزیین شده و کتیبه‌هایی با اشعار و احادیث چشم‌های مهمانان را به سمت خود می‌کشد.

از مرشد «حسین سیاه» تا حاج «علی تک‌تک»

خشت اول این زورخانه را مرشد «حسین سیاه» گذاشت و مدتی بعد، مالکیت آن به «اصغر بازارچه» رسید که یکی از پهلوان‌های خوشنام تهران قدیم به حساب می‌آمد. از همان موقع تا امروز، پای پهلوانان بزرگی به این گود باز شده که اهالی باوفا و قدرشناس زورخانه، هنوز هم با نصب عکس‌هایشان روی دیوار، یادشان را زنده نگه داشته‌اند؛ بزرگانی مثل «حاج مصطفی طوسی»، «کل اسمال»، حاج «علی تک‌تک»، حاج «باقر مهدیه»، «جواد نکوبخت»، «علیرضا سلیمانی» و…

وقتی زورخانه به «درخانه بازها» رسید

چند سالی از پا گرفتن زورخانه نگذشته بود که مشکلات مالی، حکم به تغییر مکان آن داد. این‌طور بود که اصغر بازارچه که دل و دماغی برایش نمانده بود، زورخانه را به «حمزه‌علی پهلوان پور» فروخت و از این مقطع (سال ۱۳۰۴)، تاریخ جدید زورخانه شروع شد و نامش به «پهلوان پور» تغییر کرد.

پهلوان حمزه‌علی معروف به پهلوان «شاطر حمزه»، پهلوان اول تهران، یکی از آن مشتی‌های دست به خیر بود که خدا هم برکت زیادی به مالش داده بود. او علاوه‌ بر چند نانوایی در نقاط مختلف شهر، مالک چند مغازه دیواربه‌دیوار زورخانه تا سقاخانه «کل‌عباس‌علی» هم بود و تمام درآمد آن مغازه‌ها را صرف کمک به ورزشکاران و نیازمندان می‌کرد. دست و دلبازی حمزه‌علی‌پهلوان‌پور و چند پهلوان دیگر تهران به حدی بود که معروف شده‌ بودند به «درخانه بازها».

زلزله بوئین زهرا ومشق پهلوانان از روی دست آقا تختی

ابتکار آقا تختی در جمع‌آوری کمک از مردم کوچه و خیابان برای زلزله‌زدگان، انگار تکان‌دهنده‌تر از زلزله ویرانگر بوئین زهرا بود و تمام زورخانه‌ها را به تکاپو انداخت. اهالی زورخانه پهلوان‌پور هم تا یک ماه کمک‌های مردمی را برای مردم بوئین زهرا جمع می‌کردند. به پول آن زمان ۳۰۰ هزار تومان کمک نقدی و کلی کمک غیرنقدی جمع شد و توسط پهلوان حمزه‌علی و دیگرانی که به کمک زلزله‌زدگان رفته‌بودند، به آنها تقدیم شد.

 

 

 

سال‌هابعد، زورخانه دچار آتش‌سوزی شد و پهلوان‌پور، خانه و تعدادی از مغازه‌هایش را برای هزینه‌های مرمت آن فروخت. پهلوان که از دنیا رفت، باارزشمندترین میراثش نامهربانی شد. وراثش زورخانه را فروختند و خریدار هم، تابلوها و نقاشی‌های قدیمی آن را برداشت و بنای زورخانه را سال‌ها بی‌استفاده رها کرد. تا اینکه ۱۲ سال قبل و در راستای طرح احیای ورزش زورخانه‌ای، زورخانه پهلوان‌پور توسط شهرداری منطقه ۱۱ بازسازی و مجدداً راه‌اندازی شد.

لینک کوتاه : https://nimroozmag.com/?p=6506
  • 114 بازدید

ثبت دیدگاه

قوانین ارسال دیدگاه
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.