• امروز : جمعه, ۱۰ فروردین , ۱۴۰۳
  • برابر با : Friday - 29 March - 2024
::: 3352 ::: 0
0

: آخرین مطالب

آیین نوروز دوای درد افغانستان | حسین دهباشی ردپای نوروز در ادبیات داستانی | محمد مالمیر سبزی پلو با ماهی | مرتضی رحیم‌نواز بهداشت و تغذیه در تعطیلات مراسم نوروز باستانی | گلبن سهراب شهر نوروزانه | بهروز مرباغی تئاتر و بهار، تلاشی برای زدودن زشتی و پلشتی | مجید گیاه‌چی نوروز در رادیو ایران زمستان به پایان رسیده است… | محمود فاضلی اهمیت پاسداری از جشن نوروز در افغانستان | محمدصادق دهقان پارسه، تخت‌گاه نوروز | مرتضی رحیم‌نواز نوروز، جشن بیداری | جعفر حمیدی بازشناسی نمادهای انسانی نوروز | مرتضی رحیم‌نواز آن روزگاران | ساناز آریانفر سیمای جهانی نوروز ایرانی | مرتضی رحیم‌نواز آداب و رسوم نوروزیِ تاجیکان | دلشاد رحیمی* نظام اسطوره‌ای نوروز | مرتضی رحیم‌نواز نوروز و دیپلماسی میراث فرهنگی | رضا دبیری نژاد تحویل سال و تغییر احوال | محمدجواد حق شناس نمادشناسی سفره هفت‌سین و نوروز | مرتضی رحیم‌نواز حال و هوای عید در تاجیکستان | عباس نظری کارت تبریک عید | مجید جلیسه نوروز، فرهنگِ هویت‌ساز | فریدون مجلسی شکوهِ هرات، در فراسوی گستره ایران فرهنگی نوروز، جشن رستاخیز آئین‌های پیشوار نوروزی | ندا مهیار نوروز و آیین‌های نمایشی نوروزی سیاست همسایگی در نوروزستان | سید رسول موسوی پوتین قادر نیست جنبش رهبر مخالفان را خاموش سازد | آندره ئی سولداتوف . ایرینا بروگان (ترجمه: رضا جلالی) جشن آتش‌افروزان | مرتضی رحیم‌نواز عامل قدرت چین نه فناوری که خبرچین ها هستند | مین شی پی (ترجمه: رضا جلالی) جایگاه نقاشی‌خط را اثر مشخص می‌کند تئاتر شهر، حریم ذهنی می‌خواهد نه حریم شهری | مرتضی رحیم‌نواز سنگ زیرین آسیاب | فرشاد مومنی در چشم برادر | محمد کریمی* ماجراهای ما یک نفر | محمد امین کریمی* دنیا یالان دنیادی | الهه کریمی* بابا حسن | الهام کریمی* رویای حزبی از جنس اکثریت مردم، حزب عدالت ایران | بهزاد کاظمی سربلند در عرصه‌های گوناگون | محمود کاشانی چشمی و چراغی که بود| علیرضا فخیمی* جانِ جان برکف ما | طاهره فخیمی* فراتر از وکیل | محمد حسین زارعی مرد خدا، عمل و تواضع | حسین راغفر یکی مرد بود اندر آن روزگار | دادبه دادمهر دوست‌دار دوست‌داشتنی | سیدعلی جزایری حضور سبز حاج آقا | امیرحسین انصاری‌مهر* آرمانگرایی انقلابی | مجتبی امیری زیست رشک برانگیز | محمد اسدی‌نژاد بچه محل | حسن احمدی جوانمردی حاج حسن | نجات‌الله ابراهیمیان*

5
پاسداشت شانزدهمین سال انتشار روزنامه اعتماد ملی

روزنامه کیلویی چند؟ | نسرین وزیری

  • کد خبر : 1072
  • 22 بهمن 1400 - 16:15
روزنامه کیلویی چند؟ | نسرین وزیری
هر کدام از ما دقایقی و گاهی ساعتی و حتی بیش از آن را روزانه در چنین حالتی می‌گذرانیم. گاهی از سر بی‌حوصلگی، گاهی برای وقت‌کُشی، … و گاهی واقعا در پی یک موضوع خاص. انصافاً چه‌قدر برای خواندن متون بلند (حتی ۲۰۰-۳۰۰ کلمه) وقت می‌گذارید؟

اپیزود اول
تصور اینکه لم داده روی مبل راحتی، انگشت مبارک را روی صفحه موبایل به بالا و پایین بکشید و در صفحات و شبکه‌های اجتماعی بچرخید، تصور دور از ذهنی نیست؛ هست؟
هر کدام از ما دقایقی و گاهی ساعتی و حتی بیش از آن را روزانه در چنین حالتی می‌گذرانیم. گاهی از سر بی‌حوصلگی، گاهی برای وقت‌کُشی، … و گاهی واقعا در پی یک موضوع خاص. انصافاً چه‌قدر برای خواندن متون بلند (حتی ۲۰۰-۳۰۰ کلمه) وقت می‌گذارید؟ خواندن فتونیوزها و اینفوگرافیک‎ها راحت‌تر نیست؟ اصلا وقتی «راحت‌الحلقوم‎» هایی از این‌دست هست، چه کسی حوصله خواندن تحلیل‎های بلند و مصاحبه‎های چند هزار کلمه‌ای را دارد؟ اصلا کو فرصتش؟

اپیزود دوم
برای خرید آب معدنی، یک نخ سیگار، حتی یک شعله فندک، چندبار به کیوسک‎های روزنامه فروشی مراجعه کرده‌اید؟ تازگی‎ها از جلوی آن‌ها رد شده‌اید؟ بیشتر تنقلات‌فروشی‌اند تا «روزنامه‌فروشی». انواع شکلات و کیک و آدامس در بالاترین ردیف، چیده شده‌اند؛ مرتب، خوشرنگ و براق! کمی که سر مبارک را فرود آورید، در ردیف پایین و احتمالا روی زمین، روزنامه‌ها روی هم چیده شده‌اند. نه ارتفاع‌شان به اندازه چند سال قبل است و نه ضخامت‌شان. سال‌هاست که هم آگهی‌های چند کیلویی همشهری آب رفته و هم تیراژ بالای ایران و جام‌جم. نوجوانان مشتاق نشریاتی چون چلچراغ و دوچرخه هم دیگر بزرگ شده‎اند. شاید چشم‌تان هم اگر به «چشم‌انداز ایران» بیفتد در دلتان درودی به مرحوم سحابی بفرستید و بگویید مگر هنوز لطف‌الله میثمی این مجله را منتشر می‌کند؟ سرآخر هم نگاهی به لایه نازک خاک روی نشریات بیاندازید و آهی بکشید و الهی به امید تو، بروید پی زندگی‎تان.

اپیزود سوم
فیلم‎ها و سریال‌های تاریخی که به بازنمایی ایران دهه ۲۰-۳۰ می‌پردازند از «کیف انگلیسی» گرفته تا شهرزاد و یا نمونه‎های مشابه خارجی که دهه ۷۰-۸۰ میلادی را به تصویر می‌کشند؛ اغلب دارای لوکیشنی در خیابان‌های اصلی شهر هستند که در آن کودک یا جوانکی فریاد می‎زند «روزنامه، روزنامه، آخرین خبرهای روز…» و در ادامه احتمالا یک خبر از جنس آنچه در صفحات حوادث منتشر می‎شود را بازخوانی می‎کند یا بسته به موضوع فیلم‌نامه، تیترهای سیاسی، انتخاباتی را بلندبلند می‎خواند. تصویری که هیچ با فضای این روزهای جامعه همخوانی ندارد که اغلب عابرین پیاده که چشم از صفحه گوشی موبایل خود بر نمی‎دارند و یا شش‌دانگ حواس‌شان به پادکست یا ترانه‌ای است که با هدفون گوش می‎دهند، به ناگهان با صدای بوق بلند یک اتومبیل، از جا می‎پرند! اصلا وقتی دکه‎های روزنامه فروشی را خاک گرفته، دیگر چه کسی در خیابان ممکن است فریاد بزند «روزنامه!»، «روزنامه!»

اپیزود چهارم
چندبار شده همانطور که روی مبل راحتی لم داده‎اید، همزمان با چک کردن صفحات اینستاگرام یا پیام‎هایتان در واتساپ و تلگرام، گوش‌تان هم به تلویزیون باشد و با صدای گوینده که سرخط خبرهای روز را می‎خواند، سر مبارک را بچرخانید و ببینید که چه می‎گوید؟ مثلا همین اواخر با شنیدن خبر اتوبوس‌خواب‎ها یا جدیدترین اظهارات خانواده قربانیان پرواز ۷۵۲ درباره دادگاه آن‌ها یا… باورتان بشود یا نشود، منبع اولیه این اخبار روزنامه‌ها بودند که البته پس از انتشار این مطالب در نسخه‎های الکترونیک خود توانستند به مهم‌ترین خبر روز تبدیل شوند و این همان ضریب‌نفوذ رسانه‎های مکتوب در عصر دیجیتال است! همان چیزی که نسخه مکتوب روزنامه انگلیسی گاردین را از عصر بخار تاکنون و پس از ۲۰۰سال زنده نگه داشته است. روزنامه‎ای که شاهد زنده انقلاب صنعتی چهارم، دو جنگ جهانی، ظهور و سقوط بریتانیا و… بوده و همچنان علی‎رغم محدودیت‎های کرونایی و کمبود کاغذ به کار خود ادامه می‌دهد.
سردبیر این روزنامه سال گذشته در گفت‎وگویی از رازهای ماندگاری گاردین سخن گفت؛ اینکه توسعه ایده‌ها نه تنها برای نقد وضع موجود بلکه برای کمک به بهبود جهان همواره در دستور کار این روزنامه است؛ آماده رساندن صدای همه است، گزارش‌هایی غنی و پربار ارائه می‎دهد و وظیفه اصلی خود را کشف حقیقت، ایستادن در برابر صاحبان‌قدرت و روایت کردن تاثیرات تصمیمات قدرتمندان بر زندگی مردم می‌داند.
از همین روست که گاردین با خوانندگان خود برای اثرگذاری بیشتر، همکاری دارد و خوانندگانش بیشترین کمک مالی را به آن دارند. گاردین نمونه موفقی است که ثابت کرده با وجود تنوع رسانه‎های عصر حاضر و کمبود وقت خوانندگان و تغییر سلایق مخاطبان، می‎تواند همچنان خواننده داشته باشد و بدرخشد.

اپیزود آخر
باورتان بشود یا نشود، انتظار نداشتم تا پایان این متن را بخوانید! تبریک می‌گویم شما از پرحوصله‌ترین مردمان این عصرید و من از خوشوقت‌ترین روزنامه‌نگارها که توانستم تا پایان یک یادداشت توجه شما را جلب کنم. مراتب تشکر بنده را بپذیرید.

لینک کوتاه : https://nimroozmag.com/?p=1072
  • نویسنده : نسرین وزیری
  • منبع : مجله نیم روز
  • 408 بازدید

ثبت دیدگاه

قوانین ارسال دیدگاه
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.