تندرویان در سال ۱۳۵۸، به سراغ کارخانه‌های بجای مانده از رژیم پهلوی رفتند و با شعار مقابله با صنایع مونتاژ و وابسته، اقدام به تعطیلی بسیاری از واحدهای صنعتی فعال در آن دوره کردند که کارخانه صنایع غذایی و بهداشتی علی خسروشاهی از آن جمله بود!
خسروشاهی از حدود سال ۱۳۳۳ واردکننده و فروشنده محصولات شرکت چندملیتی «نستله» بود اما در نهایت با این شرکت قراردادی بست که به موجب آن، به تدریج تمام محصولات نستله از جمله شیر خشک باید در ایران تولید شود. بر این اساس، قرار بود اول کشت و صنعت و دامداری کشور توسعه یابد تا شیر گرفته شود و بعد تولید شیر خشک راه بیفتد.
خسروشاهی همچنین به دنبال بستن یک قرارداد مشارکت با شرکت های بهداشتی و آرایشی لانکوم و اورِئال بود که محصولات آن در ایران تولید شود.
بعد از انقلاب، کارخانه خسروشاهی مصادره شد و او به ناچار مهاجرت کرد. اما شرکت نستله در ایران ماند و قرار داد مشارکت با ایران را اجرا نکرد و تا همین الان محصولات نستله بصورت بسته بندی شده وارد میشود و حتی مونتاژ هم نمی شود!
به این ترتیب افرادی که به مونتاژ کالاهای خارجی در ایران انتقاد داشتند و آن را صنایع وابسته می‌دانستند، با بیرون کردن سرمایه داران ایرانی، خودشان مصرف کننده کالاهای صد در صد وارداتی و خارجی شدند و سود میلیاردی نصیب شرکت های خارجی کردند
دکتر علی‌اصغر سعیدی : عواقب شعار دادن در اقتصاد
خسروشاهی از حدود سال ۱۳۳۳ واردکننده و فروشنده محصولات شرکت چندملیتی «نستله» بود اما در نهایت با این شرکت قراردادی بست که به موجب آن، به تدریج تمام محصولات نستله از جمله شیر خشک باید در ایران تولید شود.
لینک کوتاه : https://nimroozmag.com/?p=10150
- نویسنده : دکتر علی‌اصغر سعیدی
- 14 بازدید
