امروز سالگرد دوم خرداد و ظهور اولین دولت اصلاحات در ایران است. فارغ از بحث‌های سیاسی و نقدها و نظرات، این دولت بذرهایی را هم کاشت که برای توسعه ایران مفید و ضروری بودند. یکی از آن‌ها طرح تاسیس مراکز گردشگری معروف به «بوم گردی» بود.
حالا از جای بزرگ و کوچک و دور و نزدیک ایران چند بوم گردی داریم. چهارشنبه ۳۱ اردیبهشت صدها بوم گرد در شهر کرمان گرد هم آمدند و تجارب و چالش‌های‌شان را بحث کردند.
بوم گردی‌ها مثال و مصداق مهم تبدیل سرمایه فرهنگی به سرمایه‌ی اقتصادی و همچنین تبدیل سرمایه اقتصادی به سرمایه فرهنگی‌اند.
بوم گردی‌ها فضای تجربه کردن و زیستن در بافت تاریخی، فرهنگی و حافظه‌ی مردمان ایران‌اند. گردشگران با رفتن به این فضاها، تاریخ و سنت‌ها و آداب و رسوم و خلاقیت‌های محلی مردم ایران را لمس و تجربه می‌کنند.
هر چند همه‌ی مراکز بوم گردی کیفیت و نوآوری کافی را ندارند اما بسیاری از آن‌ها قابل تحسین هستند. بارها این مراکز را در سراسر ایران دیده‌ام و هر بار دوست داشتم چیزی درباب‌شان بنویسم که جور نشد.
مراکز بوم گردی جلوه گاه و گالری هنرهای مردمی ایرانند که طی هزاران سال تجربه و اندوخته و آموخته شده و امروز ما آن‌ها را می‌بینیم و می‌خوانیم و می‌شنویم.
بوم گردی‌ها وابسته به بودجه دولت نیستند و با تکیه بر میراث فرهنگی مردم ایران ساخته می‌شوند و مولد ثروت برای جامعه اند.
امیدوارم روزی داخل یکی از آن‌ها باشم و با حس و حال گرم آن فضا برای‌تان بنویسم. شما هم از گفتن و نوشتن درباب آن‌ها کوتاهی نکنید. بوم گردی‌ها رسانه گسترش میراث فرهنگی ایران در جهان امروز هستند.
