ظهور استعمار «جهش یافته» در هم آغوشی تاج و تاراج | ابوالفضل فاتح
سخنان ترامپ در عربستان | سید محمود صدری
پکن چگونه تغییر خواهد کرد؟ | رانا میتر (ترجمه: رضا جلالی)
گفتگوهای ایران و آمریکا | سید محمود صدری*
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
فرزند خلیج فارس | محمدجواد حقشناس
در باب پاسداشت زبان فارسی در میان سیاستمداران | محمدجواد حقشناس
در فضای منافع ملی
پیامی که باید از ایران مخابره شود | محمدجواد حق شناس
عواقب اقتصادی تسخیر دولت | الیزابت دیوید بارت (ترجمه: رضا جلالی)
جنگ یا گفتگو | باقر شاملو*
نوروز و تجلی آن در فرهنگ پاکستان | ندا مهیار
جشن آتشافروزان | مرتضی رحیمنواز
دوگانگی در مواجهه با مصاحبه رفیقدوست | احسان هوشمند
حرفهای بیپایه درباره مسائل حساس قومی ـ زبانی را متوقف کنید
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
تلاش تندروها و بیثباتی بازارها
نگاهی دوباره به مشکلات روابط آمریکا با چین | جود بلانشت و ریان هاس (ترجمه: رضا جلالی)
اهمیت راهبردی گردشگری دریایی در توسعه پایدار | محمدجواد حقشناس
ایران در محاصره کوریدورهای ترکیه | علی مفتح*
شخصیسازی حکمرانی یا ناحکمرانی | محمدحسین زارعی*
پوتین و ترجیح اوکراین بر سوریه | الکساندر با نوف (ترجمه: رضا جلالی)
شماره ۷۱ و ۷۲ | ۳۰ دی ۱۴۰۳
زاکانی پس از شرکت در انتخابات رای اکثریت را از دست داد
تصمیمی شجاعانه
ققنوس در آتش | مرتضی رحیمنواز
شمایل یک اسطوره | مرتضی رحیمنواز
بچه خانی آباد | ندا مهیار
کالبد مدنی تهران | بهروز مرباغی*
فضاهای عمومی و تعاملات اجتماعی رو بستر تاریخ | اسکندر مختاری طالقانی
از تهران چه میخواهیم؟ | ترانه یلدا *
داستان تولد یک برنامه | حمید عزیزیان شریف آباد*
تاملی بر نقش سترگ سیدجعفر حمیدی در اعتلای فرهنگ ایران
شبی برای «شناسنامه استان بوشهر»
انجمنهای مردمی خطرناک نیستند به آنها برچسب نزنیم
فشار حداکثری فقط موجب تقویت مادورو خواهد شد | فرانسیسکو رودریگرز
ناکارآمدترین شورا | فتح الله اُمی
نجات ایران | فتح الله امّی
چرا یادمان ۱۶ آذر، هویت بخش جنبشِ دانشجویی است؟
در ۱۶ آذر، هدف ضربه به استقلال و کنشگری دانشگاه بود
یادی از۱۶ آذر | فتح الله امّی
وقایع نگاری یک اعتراض | مرتضی رحیم نواز
روز دانشجو فرصتی برای تیمار زخمها | محمدجواد حقشناس
سیاستورزی صلحآمیز ایرانی از منظر کنشگری مرزی | مقصود فراستخواه*
دهه هشتادیها و صلح با طبیعت | علیاصغر سیدآبادی*
دلایل دوری از سیاست دوستی در جریانهای سیاسی امروز با رویکرد شناختی | عباسعلی رهبر*
شماره ۶۹ و ۷۰ | ۳۰ آبان ۱۴۰۳
دیپلماسی، تخصص دیپلماتهاست
راه صحیح خنثی نمودن همگرایی اقتدارگرایان جدید | استفن هادلی (ترجمه: رضا جلالی)
«پزشکیان» مسوولیت بخشی از اختیاراتش را به نیروهای رقیب واگذار کرده است
در تمام این روزها، اختلال اینترنت در سراسر ایران یکی از مسائلی بود که جمعیت بیش از ۸۰ میلیون نفری کشورمان با آن درگیر بودند. درنهایت نیز به فیلترشدن اینستاگرام و واتساپ منجر شد. دلایل زیادی از نظر مسئولان برای این فیلترینگ مطرح شد.در آخرین اظهارنظرها سردار غلامرضا جلالی رئیس سازمان پدافند غیرعامل گفت: «این دو پلتفرم در حوادث اخیر، نوعی هماهنگی با دشمن در خارج از کشور و با منافقین و رژیم صهیونیستی داشتند و این اثبات شده است»
اعتراضهای شهری شاید عضوی جدا نشدنی از زندگی اجتماعی باشند. «تهران» در برهههای تاریخی متعددی آبستن حوادث و اعتراضات مردمی بوده است؛ اما مردم تهران قدیم در چه مکانهایی و چگونه اعتراض میکردند؟
حقوقدانان و فعالان حوزه حقوق بشر، در عبارتچینی و وضع حق بشر در قالب قوانین همواره سعی داشتند این الگو را ترویج کنند که در متن قوانین اصل حق به صورتی موسع و کلی به رسمیت شناخته شود و چنانچه استثنائاتی قابل اعمال باشد، این استثنائات باید عینی و مضیق باشند و هم به نحوی وضع شوند که دولتها (اعم از قوه مجریه، قوه مقننه و دادگستری) نتوانند آن را به نحوی تفسیر کنند که در مواردی آزادی عملا منتفی شود
هیات رئیسه طی دو مرحله تصمیم به برگزاری مجازی کلاسها گرفت که مرحله دوم آن پس از دهم مهر ماه و پس از آنکه اتفاقات بسیار ناگوار و تاسفباری در دانشگاه رخ داد، اتخاذ شد و ما مجبور شدیم از دوشنبه ۱۱ مهر کلاسها را به صورت مجازی برگزار کنیم.
کسانی که با درس سیستمهای پویا آشنا هستند میدانند در چنین شرایطی باید اقداماتی انجام داد تا سیستم وارد چرخه مطلوب و یا حلقه منفی شود. به این مفهوم که انجام هر اقدامی از سوی حاکمیت، سبب افزایش رضایت مردم و در نتیجه کاهش مشکلات و گرفتاریهای کشور شود.
علم مدیریت بحران به ما میگوید: مرحله پیشابحران، مرحله فهم و پیشبینی است و در مرحله حین بحران، باید مدیریت اقناعی کمهزینه انجام شود و در مرحله پس از بحران، سیاستهای ترمیمی و حل عوامل بحران ساز در دستور کار قرار گیرد.
طی ۳ هفته گذشته شهرهایی در کشورمان در کنار برگزاری تجمعات اعتراضی، به محلی برای اقدامات خارج از عرف و غیرمدنی عده قلیلی بدل شد و این جماعت با یافتن فرصتهایی سعی در به انحراف کشاندن مطالبات مردم داشتند و در هر تجمع اعتراضی، دست به اقدامات مخرب زدند.
از صدر تا ذیل کارگزاران نظام از جذب سرمایه خارجی سخن میگویند اما کمتر کسی به صراحت بیان میکند که آمدن یا آوردن سرمایهگزاری که بخواهد چندین میلیارد دلار در کشور آورده سرمایه داشته باشد و با خود فنآوری را هم به سوغات بیاورد و انتقال تکنولوژی هم بدهد نیاز به یک هماهنگی و عزم ملی دارد.
الیاس حضرتی، مدیر مجموعه رسانهای اعتماد، در نامهای خطاب به علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی، درباره نحوه برخورد با رسانهها در اعتراضات اخیر، نگاه امنیتی به این موضوع و همچنین برخوردها با معترضان، دانشجویان و خبرنگاران هشدار داد
نیم نگاهی به مواضع، کنشها و واکنشهای صحنه اعتراضی نشان میدهد مطالبات معوق که سابقاً صبغهی سیاسی و بعضاً سیاستی داشتند، اینک پوست انداختهاند و در شعارهای غیرجدلی و همهشمول مانند «زن، زندگی، آزادی» بازآرایی شدهاند.
تا وقتی جریان های ضد گفتوگو با عملکردهای مشابه سعی دارند با دوقطبیسازی، مردم را در برابر مردم قرار دهند، طبیعتا نمیتوان به گفتوگو و گفتمانسازی در کشور امید داشت. تا زمانی که این دو طیف فعال هستند، هرگونه بستری برای گفتوگو و گفتمانسازی با برچسبهای مختلف مواجه میشود.
جامعه مدنی از جمله زیرساختهای توسعه سیاسی است و میتواند اعتراضات را به صورت فنی بررسی کرده و آن را به حاکمیت منتقل کند.
جامعه ایران با گسترش وضعیت آنومیک (بی هنجاری) مواجه است و این وضعیت در بین جوانان و دختران شدت بیشتری دارد. هرچند اکثریت آنها نمیخواهند علیه وضعیت موجود شورش کنند ولی بحرانهای ارزشی و اجتماعی برخی از آنها را تا آستانه شورش هم کشانده است.
اگر میخواهیم هر بار بغض اجتماعی در هر حادثه کوچک و بزرگی سرباز نکند و بستر دشمن شاد کنی را فراهم نیاورد باب گفتگوهای بین نسلی و شنیدن صدای مخالف را باز کنیم. نه فقط در میانه بحرانها و زودگذر، بلکه به عنوان یک ضرورت همیشگی و مدام فضای مناسب برای اعتراض و نقد حکومت و دولت و تظاهرات اعتراضی مدنی، دکان اغتشاش و آشوب و کشتار و تخریب را تخته میکند.
در برههای کوتاه کلیشه ای به نام عذرخواهی به صورت کاریکاتوری اقتباسشده از سیاسیون غربی باب شد؛ و صد البته بیضرر و زیان برای عذرخواهان و بدون تبعات و نتایج عملی، مثل پیگیری و محاکمه و مجازات؛ یا لااقل کنارهگیری از کار به عذر بیکفایتی.