فرزندان پوتین | آندره ئی کولز نی کف (ترجمه: رضا جلالی) شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد چرا اسرائیل به ایران حمله نکرد؟! | آیت محمدی (کلهر) احیای داعش و القاعده در منطقه | آیت محمدی (کلهر) رونمایی از بزرگترین شهاب سنگ آهنی در مجموعه برج آزادی رهبران پوپولیست چه میراثی برای کشورشان بر جای میگذارند | مانوئل فاتک، کریستوفتری بش و مورتیس شولاریک بحران واقعی اقتصاد چین | ژانگ یوآن ژو لی یو (ترجمه: رضا جلالی) آسیا بدون هژمون | سوزانا پاتون و هروه لماهیو (ترجمه: رضا جلالی) شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد نکاتی درباره دیدگاه رئیس جمهور در ضرورت انتقال پایتخت | عبدالمحمد زاهدی حرکت به روی یال جمعهها خون جای بارون میچکه | مرتضی رحیمنواز داستان آشنایی یک شاعر اجازه خلق آثار عاشقانه را نمیدهند تو زندهای هنوز و غزل فکر میکنی | سمانه نائینی زیبایی کلام در شعر بهمنی | سحر جناتی شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد از چرایی تا چگونگی معرفی کتاب «اخوانالمسلمین» | پیرمحمد ملازهی به نظر میرسد که باید شاهد روند خوبی باشیم شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد محمد جواد حقشناس: کابینهای با حضور زنان جوانان و اهل تسنن سخنی با آقای رئیس جمهور در مورد چگونگی کاهش اثرات تنهایی استراتژیک ایران | نصرت الله تاجیک* انتخاب کابینه در اتاق شیشهای پیام رهبری به مناسبت برگزاری چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری شریعتی، جلال و دیگران | حمید عزیزیان شریف آباد صحافی سنتی | مجید فیضیراد* اگر پزشکیان قشر خاکستری را با خود همراه کند، بازی را برهم میزند نگاه مسعود پزشکیان به اقوام امنیتی نیست | علی مفتح آیا اندیشه شریعتی پاسخگوی جامعه امروز است؟ | محمدجواد حقشناس* فاصله دره احد و تالار رودکی شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد شریعتی برآیند تجدیدنظرگرایی تشیع معاصر| سید محمد میرناصری شریعتی دلبسته دموکراسی بود | سیدمجتبی طاهری میراث فکری شریعتی و نسبت او با حوزههای علمیه | سید مالک لطفیان علی شریعتی در آئینه اسناد | جواد اطاعت* آثار شریعتی جنبشزا بود | علی معافی دموکراسی هدایت شده شریعتی پاسخدهنده نیاز جامعه امروز ایران است | رحیم ابوالحسنی* بیانیه حزب اعتماد ملی در حمایت از دکتر مسعود پزشکیان چرا صحبتهای مسعود پزشکیان درباره قوانین منطقی است؟ | علی مفتح صنایع دستی توصیف گذشته ضرورت آینده | محمدحسین عسکرپور ادبیات توسعه در صنایع دستی مایه تقویت شود نقش آموزش و پرورش دراحیاء و حمایت از صنایع دستی | مریم محمدی حبیب* هنرهای دستی جایگزینهای ماندگار | مرضیه ترکمانیان* غیرمنتظرهای در فضای سیاسی ایران | هادی طلوعی* رییسجمهور دلخواهم کیست؟ | نعمت الله فاضلی خبری در راه است | محمدجواد حقشناس ردصلاحیتِ ضد مشارکت الهامبخشترین متفکر بلوچ با رویکرد ایرانگرایی | محسن روحیصفت* خدمت به خلق؛ در آگاهی بخشیدن به جامعه است | محمدصدیق دهواری سراوان* پیشکسوت رسانهای و کارشناس زُبده دیپلماسی | مریم مهدوی اصل*
به ندرت یک جوان شاغل در شرکتهای دولتی، دادگاهها، وزارتخانهها یا ادارات شجاعت مخالفت با سیاستهای دولت در حضور مدیران عالی را دارد. بسیاری از این جوانان سرخود را به زیر انداخته و با اصرار بر اینکه آنها نظم حاکم را متابعت مینمایند، به کار خود ادامه میدهند.
همسرجان روز خبرنگار را به اهالی مطبوعات و رسانه و بویژه به خبرنگاران دربند تبریک می گوید.
تنی چند از معممین اهل علم و اهل فهم را می شناختم که قبلاً لسان سرخی داشتند و اکنون اجباراً خموش شده اند. ساختار خوب بلد است چگونه کار خویش را در حفظ وضع موجود پیش ببرد. این دوستان خوب ما را یا رایزن فرهنگی در بلاد خارج کرده اند و یا در صف رایزن […]
همیشه اکراه دارم از اینکه در روز خبرنگار برای صنف خودمان چیزی بنویسم. احساسم این است که نوعی رانت است! دلیلش اینکه استفاده از قلم را حق مردم (و نه حق شخصی) می دانم. با این حال شاید ترک این عادت برای یکبار چندان مضر نباشد! خبرنگارها هم آدمند! یعنی مثل همه همنوعان شان خطا […]
قاعدتاً ابتد باید شعبۀ صادرکنندۀ رأی در مورد درخواست واخواهی من نظر دهد و بعد، اجرای احکام بر اساس آن، روند اجرای حکم را پیگیری کند؛ اما بدون آنکه شعبۀ صادرکنندۀ رأی نظری داده باشد، اجرای احکام، دستور مسدود کردن حسابهای بانکی مرا داده است.
اما آقای رییس جمهور ! سزاواربود روز خبرنگار؛ از روزنامه نگاران و مدیران جرایدمستقل نیز دعوت می شد واین ادعا در حضور آنان بیان می گشت تا آزادنه صحت و سقم گفتار شما را تاییدکنند.وعلت مشکلاتی که در کشور وجود دارد را از زبان شما جویا شوند.
بسم الله الرحمن الرحیم انتخابات آری یا نه؟ ۷۶رای شکننده جبهه احزاب اصلاحات به موضع محتاطانه «عدم توصیه به ثبت نام اولیه انتخابات»ماحصل ساعت ها گفتگو نمایندگان احزاب اصلاح طلب بود که در محافل این احزاب نیز مشاهده گردید. سران اصلاحات نیز با همین موضع در پاسخ سوال طرفداران خود با این جمله که اگر […]
بعد از قطعی شدن عمل شروع کردم به جستجو برای پیدا کردن یک بیمارستان دولتی با توجه به اینکه امانالله بواسطه پناهنده بودن ازهیچ نوع بیمهای برخوردار نمیباشد. این هم حکایتیست که پناهجویان افغانی در بلاد کفر از همه گونه مزایایی که شامل شهروندان آن کشورها میشود
بدتر این است که با همه اینها میخواهد ظواهر مدرنسازی را هم رعایت کند. مثلا روز خبرنگار، روز معلم، روز فلان و بهمان برگزار میکند. این است که در چنین مواقعی، خبرنگاری زنگ میزند که آقا یادداشتی برای ما بنویسید.
یک انتخابات آزاد که هم رئیسی را از مخمصه برهاند و هم دولتی مردمی بر سرِکار آید، تردید ندارم یک دولت با عقبه عظیم مردمی هم مملکت را به سامان می رساند و هم از جنگ جلوگیری میکند.
پس از به لجن کشیدن تمام مفاهیم و میراثهای اخلاقی و معنوی جامعۀ ما توسط محافل کیهانی، به نظر میرسد اکنون نوبت به مفهوم وطن رسیده است تا آن را هم از هرگونه محتوا خالی و به ضد خود تبدیل کنند!
حال امروز که فضای اینترنت و جنگ خیابانی حاکمیت با جامعه و پلمپ پل هوایی و تخریب کافه های خیابانی و قوانین در دست تصویب و احکام قضایی موجود و هزار جنایت دیگر را حول اینترنت و حجاب و اظهار نظرهای سیاسی می بینم:
در چند دهەی گذشته تهران با الهام از تجارب گذشته نشان داده که به هیچ وجه به دنبال جنگ مستقیم و رودررو با قدرت برتر آمریکا نیست. بلکه از راهبردی چریکی و نامتقارن در عرصەی نظامی پیروی می کند.
آمریکا در این چند دهه حضوری مدام در منطقه خلیج فارس داشته و هم اکنون هم چندین پایگاه هوایی و دریایی در این منطقه دارد و بر خلاف جابجاییها و حرف و حدیثها، این حضور هر چند تحت الشعاع تغییر تاکتیک آمریکا در بیش از یک دهه اخیر از دخالت مستقیم نظامی به دخالت غیر مستقیم و کاربست ابزارهای دیگر قرار گرفته اما کاهش نیافته و ادامه دارد.
اینکه آمریکا بتواند ظرف ۱۲ دقیقه درصدی از پول ملی ما را تضعیف کند گرچه حاکی از کارشکنی است اما علیرغم همه شعارهای تو خالی و بدون پشتوانه مسئولان و نظامیان از یک طرف و حملاتی که به طرفداران مذاکره با آمریکا و برجام میشود
در آخرین انتخابات یعنی همان دولت محرومان که خودشان باشند! تقریبا همه امیدها ناامید شده بود بخصوص در قشر تحصیلکرده و نخبه جامعه که از اولین رای گیری تا حالا تعدادشان خیلی بیشتر شده بود. اما باز هم مردم کف جامعه به وعده های جدید امید بستند و آمدند، با حداکثر ۴۳ درصد آرا در کل ایران، کمتر از همیشه! اما چیزی که بهتر نشد بماند، همه چیز بدتر شد! انگار همه همدست شده بودند تا وضعیت همه مردم را یکدست کنند
ترانهای که یک پرفورمنس اعتراضی خشونتپرهیز در ستایش زندگی است؛ با کلامی اعتراضی و اجرای ساز و آوازی آرام با نمایش یک به یک مطالبات در اعتراض به هرچه و هرکس که مخالف زیست شادمانه و معمولی است
مشکل این بود و هست که مجموع این تغییرات جامعه مانند سواد، تحصیلات، جنسیت، نسل و بقیه مدیریت نمیشود و سیاستها و ساختارهای مناسبی برای این تغییرات تمهید نمیشود. جامعه شهریشدهای که بهشدت و گاهی حتی بیرویه شهری میشود و تغییر و پویشهای درونی بسیار باشتاب و گستردهای دارد و از سوی دیگر ساختارهای آن روستایی و متصلب است و ساختارها با این محتوا خیلی همزمان نیست
اگر باور داشته باشیم که مسائل فرهنگی نیازمند رویکردی مدارا گونه و تبلیغی و اطلاعرسانی است، گر باور داشته باشیم که مساله حجاب امری شرعی و فرهنگی است تا قضایی، اگر باور داشته باشیم که قانون برمبنای مطالبات اجتماعی تدوین میشود، اگر باور داشته باشیم که وظیفه حاکمیت حفظ انسجام و ارایه آرامش برای شهروندان است
روزی که کشتیها به ساحل بوشهر رسید و رضاشاه خود را بر عرشۀ آن رساند، لحظاتی بسیار احساسی بود. شش سال پیش از آن، وقتی رضاشاه در بوشهر بود و میخواست به خرمشهر رود، کشتیای نبود تا او را برساند و شاه ایران باید منتظر میماند تا یک کشتی خارجی بیاید و او را به خرمشهر برد.
شوربختانه، نسلی که به نسل مصدقی معروف شد، پس از کودتا در تمامی وجوه سیاسی، نظامی، فرهنگی و اقتصادی از چرخه مشارکت کنار گذاشته شدند و ملت ایران از چنین نعمتی محروم شد. روزنامههای ملی را آتش زدند، وفاداران به نهضت ملی و مصدق را یا خانهنشین کرده یا تبعید کرده و به زندان افکندند و این چرخه حذف پایانپذیر نبود