محمدعلی بهمنی قاجار : ضرورت مقابله جدی و موثر با جنایات ناموسی

قتل فجیع دختر نوجوان اهوازی ، بار دیگر ضرورت مقابله جدی با جنایات ناموسی را نشان داد، اگر این قتل را در کنار مناظره چند روز پیش مسئولان امور زنان دولت های اصلاحات و اعتدال با فعالان زن اصولگرا و مباحث مطرح شده در آن بگذاریم ، در می یابیم که اراده جدی مبتنی بر انکار مسائل و معضلات زنان در ایران وجود دارد، همان گونه که نگاه فمینیستی نسبت به مسائل زنان خطاست ، نگاه مبتنی بر انکار موجودیت زن و خواسته ها و مطالبات و مشکلات و آسیب پذیری های ایشان نیز خطرناک و آسیب زا است ، اگر بگوییم روسپی گری وجود دارد و روسپی گری می تواند منجر به گسترش بیماریهای مقاربتی گردد به منزله تایید این واقعیت های تلخ نیست ، همان گونه که اگر به عواقب و پیامدهای خطرناکی کودک همسری اشاره گردد ، به معنای نفی اهمیت ازدواج و تشکیل خانواده نیست ، کودک همسری ، یک زن را آسیب پذیر می کند و خطر طلاق و نابودی خانواده و نیز گرفتار شدن زن به خشونت خانگی و بهره کشی و …. را افزایش می دهد . برای مقابله با پیشگیری از تکرار جنایات ناموسی مانند حادثه فجیع اهواز نخست باید کیفر دهی قاطع و موثر و سریع را در دستور قرار داد ، در این راستا اکتفا به اتهام قتل و مجازات قاتل ( که متاسفانه در نظام حقوقی ما ، بخش عمده و موثر مجازات آن جنبه خصوصی یافته است ) ، بی اهمیت و نارسا است ، بلکه به نظرمی رسد در چنین جنایتی که ایجاد ارعاب و وحشت در جامعه را در نظر داشته و به آن هم انجامیده است بتوان از تنها ظرفیت قانونی موجود در این نظم کیفری یعنی افساد فی الارض استفاده کرد ، در وهله بعدی باید فرهنگ ملی و شهروندی را به زیان فرهنگ قومی و عصبیت های قبیله ای گسترش داد، بومی گرایی ، قبیله گرایی و عصبیت های محلی و منطقه ای ، سنگر مستحکم بدویت و خشونت و نفی شهروند گرایی هستند . دو جریان عمده ضد شهروندی گرایی و فرهنگ ملی ، یعنی ؛ جریان متعصب ضد حقوق و آزادی‌های مدنی زنان در داخل از یگ سو و جریان قوم گرا فمینیست و مارکسیسم فرهنگی که با حمایت رسانه های بین المللی ، پناهگاه عصبیت های قبیله گرا هستند ، خصم حقوق و آزادی‌های انسانی و شهروندی در ایران هستند ، برای تامین حقوق انسانی زن و برای ریشه کن سازی خشونت علیه زن ، باید فرهنگ ملی و ادبیات میهنی و زبان مدنی را به رغم عصبیت ها توسعه داد ، در این صورت است که دیگر دخترکشی و زن کشی و سر بریده دختر ۱۷ ساله ، نشانه غیرت و ناموس پرستی نیست بلکه داغ ننگ بدویت ‌ و عصبیت مبتنی بر نادانی و توحش است