آنگونه که بیانیه مشترک امروز چین وعربستان نشان می‌دهد، و بیانگر تصویری روشن از مواضع یکپارچه آمریکا و غرب است، چین هم به دیپلماسیِ جهانی بر علیه ایران پیوسته است. اینکه چین و عربستان:
۱) بر ضرورت تحکیم همکاری مشترک برای اطمینان از ماهیّت صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران توافق دارند؛
۲) از ایران می‌خواهند باآژانس انرژی اتمی همکاری کند؛ و بر رژیم عدم‌اشاعه متعهد بماند؛
۳) از ایران می‌خواهندبه اصول حسن‌همجواری و عدم‌دخالت در امور داخلی کشور‌ها احترام بگذارد؛
۴) در مسائلی، چون امنیت منطقه‌ای، یمن، سوریه، لبنان، و…مواضع مشترک -مغایر با ایران- داشته و در بیانیه‌شان قیدکرده‌اند؛
۵) در مورد فلسطین، هر دو کشور بر راه حل تشکیل دو دولت «اسرائیل-فلسطین» تاکید نموده و چین وعربستان با واگذاری بیت‌المقدس غربی به اسرائیل موافقت کرده‌اند! آیا «سردرگمی استراتژیک در سیاست خارجی»، و «ناکارآمدی دیپلماتیک» در استراتژیک خواندنِ «روابط ایران و چین» معنایی جز این دارد؟
