سال ۱۲۶۳ ه.ق همزمان با آخرین سال سلطنت محمدشاه قاجار، معماری به نام استاد محمد قلی کاشی پز شیرازی دروازهای در تهران ساخت که نامش را به مناسبت نام محمدشاه، دروازه محمدیه گذاشتند. این دروازه در جنوب محلهای به نام «دروازه نو» در نزدیکی میدان فعلی «اعدام» (محمدیه) قرار دارد و روی باروی قدیم شاه طهماسبی ساخته شد. همزمان با ساختن این دروازه محله عباسآباد در جنوب بازار هم ساخته شد، محلهای که خیلی زود پناه ایرانیانی شد که در اثر جنگهای روسیه تزاری با ایران و اشغال قفقاز ناگزیر به ترک از شهر و دیارشان شده بودند.
اما اهمیت این بنا امروز در ظاهر آن دیده نمیشود و در طول این سالها تغییراتی کرده است. زمانی بنای اصلی شامل یک طاق بزرگ در وسط و دو طاق کوچکتر در طرفین آن بود. منارهها با کاشی فیروزهای پوشیده شده بودند و کاشیهای بالای دروازه صحنه نبرد رستم و دیو را نشان میداد. بعد از گذشت ایام در ساختمان این دروازه تصرفاتی به عمل آمد. طاقهای کوچک اطراف آن تبدل به دکان شدند و دروازه از شکل و فرم قدیمیاش خارج شد. اما کاشیهای صحنه نبرد رستم و دیو سفید آنقدر خوشاقبال بودند که جمع آوری شدند و اکنون موزه ایران باستان خانهشان شده. دروازه محمدیه در سال ۱۳۵۴ در فهرست ثبت آثار ملی قرار گرفت
