محله نامش را از کسی گرفته که زمانی مالک زمین‌های زراعی این گوشه از تهران بود. جواد فردانش که او را به نام “جواد آقا بزرگ” می‌شناختند کم‌کم زمین‌ها را تقسیم می‌کند و مردم در آنها ساکن می‌شوند. و خودش هم تصمیم به آبادانی محله می‌گیرد. او از خانواده‌های ثروتمند قاجار بود و در آلمان تحصیل کرده بود. بعدها به دلیل زحماتش در آبادانی محله، در سال ۱۳۳۰ این محله به نام کوچک او “جوادیه” نام می‌گیرد.
بازارچه این محله هم نام او را دارد. بازارچه جوادیه سال‌هاست که مرکز اصلی خرید کالاهای اساسی اهالی محله است. این بازارچه قدیمی، ابتدا در حد فاصل پل جوادیه تا خیابان ده متری اول بود اما رفته رفته گسترش پیدا کرده و تا خیابان بیست متری جوادیه رسیده است. در این بازارچه از مغازه‌های سنتی و قدیمی تا مغازه‌های جدیدتر و گاری‌های دست‌فروشان دیده می‌شود. بازارچه جوادیه یادآور خاطرات تلخ و شیرین اهالی جوادیه است و هنوز همچون گذشته رونق دارد. مسجد فردانش که از مساجد قدیمی محله جوادیه است نیز در این بازارچه قرار دارد.
