«پس از آنکه وارطان سالاخانیان؛ فعال سیاسی ارمنی عضو حزب توده در سال ۱۳۳۳ زیر شکنجه در سن ۲۳ سالگی کشته شد، مرحوم حسین شاهحسینی از طرف آیتالله سید رضا زنجانی که مسئول مالی آیتاللهالعظمی شیخ عبدالکریم حائری یزدی (مؤسس حوزه علمیه قم) و وکیل شرعی آیتاللهالعظمی میلانی بود، مأمور میشود که از وجوه شرعی، ماهیانه مبلغ ۱۵۰ تومان به خانواده وارطان پرداخت کند.
وارطان را ما ایرانیها با شعر معروف دوستش احمد شاملو میشناسیم. شاهحسینی هر ماه این مبلغ را به خانه وارطان میبرده و به همسر و فرزندان خردسالش میداده است. این کمکهزینه به مدت ۲۹ سال یعنی تا زمان رحلت آیتالله حاج آقا رضا زنجانی در ۱۵ دی ۱۳۶۲ پرداخت میشده است.
از مرحوم شاهحسینی شنیدم که در مراسم ترحیم آیتالله زنجانی در مسجد ارک تهران، فرزندان جوان وارطان در حالی که صلیبی بر گردن آویخته بودند در حیاط مسجد برای دقایقی حاضر میشوند و چند روز بعد نیز همسر وارطان اصرار میکند که باید برای ادای احترام به رهبر نهضت مقاومت ملی، بر سر قبر او در حرم حضرت معصومه (س) حاضر شود. شاهحسینی که متوجه حساسیتهای حضور یک ارمنی در حرم بوده، با مرحوم آیتالله دکتر مهدی حائری یزدی مشورت میکند و ایشان نیز توصیه میکند که بدون هیچ سر و صدایی، همسر وارطان را محجبه به سر مزار مرحوم زنجانی در درون حرم ببرد.
شاهحسینی و همسر وارطان در اواخر سال ۶۲ بر سر مزار زنجانی (که اکنون در کنار مزار آیتالله سید محمد شیرازی و در بخش زنانه حرم قرار گرفته) حاضر میشوند و همسر وارطان برای مدتی طولانی در حالی که چادرش را بر سرش کشیده بود زار زار گریه میکند، زمزمههایی زیر لب میخواند و بدینگونه نسبت به محبت سیساله این فقیه مجاهد شیعه نسبت به خانواده یک مبارز ارمنی تودهای ادای احترام میکند.»
