در نگاه پرکتیکال مزیت نسبی جمهوری اسلامی در طول چهار دهه گذشته در فقدان دولت رفاه و آزادی های اجتماعی در درون او،امکان زندگی ارزان برای عموم بود.البته بجز دهه مشقت بار گذشته.
شهروند ایرانی در مقابل خویش اگر رفاه کشورهای حاشیه خلیج فارس و یا آزادی های اجتماعی غربی را نمی دید.در عوض امکان یک زندگی نسبی ارزان قیمت برای او فراهم بود.
حامل‌های انرژی ارزان در منزل،سوخت ارزان برای خودرو،نبود نظام مالیاتی سختگیرانه،وجود انواع کالاهای غذایی ارزان قیمت و مواردی دیگر.
حال اما اتخاذ سویه دولت مدرن از سوی جمهوری اسلامی و حرکت او بسمت واقعی کردن تمامی قیمتها از نان تا حامل‌های انرژی و عنقریب اصلاح قیمت بنزین و کاربست نظام مالیاتی سنگین و افزایش لجام گسیخته مواد خوراکی(گوشت۶۰۰هزار تومانی)بجهت وجود کسری بودجه های بزرگ و البته جلوگیری از فساد رسما دارد مزیت نسبی جمهوری اسلامی را از بین می برد!
کلیه این امور فی نفسه امری مذموم نیست.اما نیات مهم است.جمهوری اسلامی همه این امور را بنا بر استمرار جنگ سیاسی غیرمنطقی و غیرعقلانی با آمریکا دارد بشکلی یکطرفه به جامعه تحمیل می کند.
بعبارت دیگر جامعه از #حقوق شهروند مدرن و آزاد در حیطه های اقتصاد و تجارت و سیاست و فرهنگ بهره مند نیست.اما #تکالیفش از سوی حاکمیت بسمت لایطاق شدن در حال حرکت است.
بگذارید یک مثال بزنم:
جامعه از خود سوال می کند بشرط افزایش قیمت بنزین در آینده نزدیک چرا او باید بواسطه سیاستهای تولیدی و سیاسی حاکم از خودروهای پرمصرف متعلق به چند دهه قبل استفاده کند؟
چرا حسب تحریم و کسری بودجه جاده مناسب و وسایل حمل و نقل پیشرفته عمومی وجود ندارد؟
آری بنظر می رسد ناظر به تکمیل حداکثری کلان پازل آلترناتیو جمهوری اسلامی توسط خود او بواسطه بدکاری و کژکاریش در حیطه های اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی و سیاسی،حرکت مضاعف بسمت فشارهای اقتصادی بیش از پیش مزیت نسبی جمهوری اسلامی را نزد عموم کمرنگ نماید.
من این قانون جدید افزایش سن بازنشستگی را در این راستا می بینم.
