دکتر محمدحسن علایی : “ایران جای زندگی‌ست”

به عنوان یک فرد مطلع و یک جامعه شناس اهل تحقیق عرض می کنم دست هایی در داخل و خارج؛ جوانان ما را نسبت به اوضاع کشور مایوس می کنند و بذر ناامیدی را دل‌های ایشان می‌پاشند و شاه بیت تمام سخن پراکنی‌های ایشان عبارت است از یک جمله منحوس به این مضمون که؛ دیگر ایران جای زندگی نیست!
اما چرا بنده معتقدم و بنا دارم با دلیل و برهان به عرض ایشان و همه ی جوانان عزیز کشورم برسانم که “ایران جای زندگی‌ست” و همه ی ما می توانیم و باید در تبیین آن از جان و دل کوشا باشیم.
“ایران جای زندگی‌ست” چون هیج جا مثل وطن آدم نمی شود؛ چون در وجب به وجب آن همه ی دلبستگی ها و وابستگی های ما ریشه کرده اند؛ شعر؛ زبان مادری؛ خانواده؛ دوستان؛ دین و فرهنگ؛ و در یک کلام بود و نبود ما به عنوان یک انسان؛
“ایران جای زندگی‌ست” چون در طول هشت سال دفاع مقدس با وجود حمایت  تمام قد بیگانگان از دولت متخاصم حتی یک وجب از خاک پاک این کشور به دست دشمن نیافتاد و این میسر نبود مگر با همت جوانان مومن و غیور این دیار؛ رفتند و جانشان را در طبق اخلاص گذاشتند؛ تا امروز ایران و ایرانی به ایشان افتخار کنند.
“ایران جای زندگی‌ست” چون برای آزادی و عدالت قیام کرد و به عنوان یک پیکر واحد پشت یک نظام استبدادی را شکست و حرف خود را در مقابل دیدگان تاریخ به کرسی نشاند؛ تا جهانیان بدانند صاحبان کهن ترین میراث های بشری بیدی نیستند که به این بادها بلرزند.
“ایران جای زندگی‌ست” چون چندین دهه هست که علی رغم شدیدترین فشارهای نظام سلطه جهانی توانسته است به اثبات برساند بر سر منافع ملی خویش با احدی شوخی ندارد و حاضر نیست گامی در این میدان به عقب بنشیند.
“ایران جای زندگی‌ست” چون درمیان مسئولین هستند انسان هایی که به عدم تحقق عدالت اجتماعی معترف اند و برای جبران آن کمر همت بسته اند.
“ایران جای زندگی‌ست”چون در میان متفکرین هستند کسانی که دعوت به فهم زیست جهان جدید می کنند و فریاد می زنند که سوژه مدرن باید فهم و با همه ی  نیازهایش به رسمیت شناخته شود.
“ایران جای زندگی‌ست”چون ما ملت امام حسینیم؛ چه کسی می تواند  نقش بی بدیل شریعتی ها و مطهری ها و سلیمانی ها را در احیای فرهنگ مقاومت در وجود ما انکار کند.
“ایران جای زندگی‌ست”چون مردمش به ضرورت توسعه و آبادانی کشور پی برده اند و به مسئولین فرصت داده اند که خرابی ها را آباد کنند و کاستی ها را مرتفع سازند.
“ایران جای زندگی‌ست” چون من و چه بسیار کسان تا آخرین قطره ی خون به پای آن مانده ایم. آیا وظیفه ی رسانه ها و اساتید دلسوز نیست که این مسئله خطیر را برای جوانان تبیین کنند!؟