به عنوان یک دنبال کننده ی خبرهای داخل و خارج من پیروزی برای روسیه و شکست برای غرب نمی بینم. روس‌ها درگیر قماری شده اند و قمارشان ممکن است نابودشان کند. فقط دارند دست و پا می زنند و امسال خواهیم دید چقدر پیش می روند و چقدر هزینه خواهند کرد!
♦️ولی تا اینجا گفته می شود اقتصاد آمریکا بهبود یافته و اروپا هم با بلوک امریکایی، یعنی کانادا و انگلیس و ژاپن و استرالیا، انسجام و اتحاد بیشتر یافته است. این ایده ها هم به محک زمان روشن می شود.
♦️یک رقابتی هم با حضور روسیه و امریکا و برخی قدرتهای دیگر در افریقا آغاز شده است. فکر نمی کنم آفریقا برای هیچ کس نان قطعی داشته باشد. همانطور که افغانستان برای شوروی نداشت. به نظرم اوکراین بدتر از افغانستان است. اما بیش از روسیه و عاقبت اندوهبارش، برای ایران عزیز نگرانم.
♦️بنده به عنوان کسی که برای تفنن اندکی تاریخ خوانده ام، برای کشورم هیچ قرابت و دوستی با روسیه را به مصلحت ایران نمی دانم. مشکلات دیپلماسی و اقتصاد منزوی را زیر سر آنها، البته بعد از مدیریت ضعیف داخلی، می پندارم. آنها سفیرشان هم ادعای اربابی در ایران دارد. اگر لازم باشد گنبد امام رضا ع را به توپ می بندند و آذربایجان و شمال را اشغال می کنند. به صدام هشت سال اسلحه می دهند و قطعنامه های تحریم ایران را امضا می کنند. ما را در سوریه و شامات، در مقابل هواپیماهای بمب افکن اسرائیل بی سپر و بی دفاع کرده اند. پهبادمان را می گیرند بعد با نقش جمهوری اسلامی به اوکراین می کوبند و خبرش را پخش می کنند. بازار نفت و فولاد ما را زورگویانه می گیرند و تحقیرمان می کنند تا فقیر و دست نشانده بمانیم و به طرف موازنه مثبت در سطح بین الملل نرویم و توسعه و اقتدار یا آزادی عمل نداشته باشیم. به عربستان و ترکیه احترام می گذارند و معامله بی قید و شرط می کنند ولی به ما اس چهارصد و سوخوی پیشرفته نمی دهند.
♦️من درک می کنم که روسیه همسایه مهمی است. اما بهتر می دانم که روش عربستان و ترکیه را در موازنه و بهره گیری از همه ی طرفها و قدرتها پیش بگیریم. بی شک این روسیه است که به ما اجازه فروش گاز به اروپا نمی دهد، حتی در توسعه استخراج گاز هم کارشکنی می کند.
♦️به هرحال به سخن اول برمی گردم من روسیه را به احتمال قوی بازنده در یک جنگ فرسایشی می بینم و بلکه دوستان و شرکایش را هم بازنده می بینم.
♦️تصور می کنم اوکراین بی شک قربانی شر آمریکا و انگلیس است. زلنسکی و مردمش مثل یک کرم بر سر قلاب رفتند، ولی آمریکا به هر ترتیب ماهی را گرفت و پوتین و روسیه قلاب را ندیدند.
افقهای ترسیم شده توسط روزنامه ها و رسانه های حکومتی و برخی افراد روسوفیل را نمی توانم دریابم. آنها گویا بازماندگان و نواده های حزب توده هستند که با لبخند ولی قاطعانه از شوروی و حتی جنایات استالین دفاع می کردند و هرکه با ایشان زاویه داشت متهم می شد به عدم درک تاریخی یا وابستگی به امپریالیسم، یا اتهام می‌زدند که شناخت شما از نوع بورژوازی و خرده بورژوازی است.
گاه که استدلال منتقد و طرف مقابل قوی بود، می گفتند که مقدمات و محفوظات لازم را فاقد هستید و اختلاف مبانی و ایدئولوژی عمیق تر از آن است که بتوان این گفتگو را شکل داد.
باری، با این اوصاف، نمی توانم خودم را راضی کنم به درک این مسئله که روسیه شریک ماست. ما این مدعا را داریم. آنها ندارند. همانطور که سفیرشان چندبار مثل یک مستعمره چی سخن گفته و یک بار هم روی صندلی استالین نشست در سالروز کنفرانس تهران، تا به سفیر انگلیس و ما ملت ایران بفهماند که آمریکا رفته و شما هم کسی نبوده و نیستید ولی ما اینجاییم. دست‌مان به همه جای مملکت تابعه بند است. البته فکر می کنم این بیچاره هم مثل من تاریخ را فقط در حد تفنن خوانده بود و در رویای ابرقدرت بودن به مالیخولیا و هذیان پناه برده است!!
♦️به هرحال ما نمی توانیم منکر نفوذ و دست اندازی و کارشکنی وسیع روسیه در کشورمان باشیم. آرزویم این است که ما به سیاست قوام و مصدق رو بیاوریم و موازنه شرافتمندانه و دیپلماسی مستقلی بر مبنای منافع ملی را پی بگیریم.
♦️ باید درباره عملکرد روسیه این نکته را هم بگویم که آنها در اینجا خوب عمل کرده اند. از منافع خود به اکثر مقدار بهره برده و می برند. اما آورده و منافع ما چیست؟ در مبادلات، در خونهای فرزندانمان در سوریه، در مذاکرات و معاهدات، در تحریمها، در بازارها…؟ هیچ…
♦️ ما در جنگی که یک تیر شلیک نشد باختیم و کشورمان اشغال شد و ادعای اتحاد حکومت با عناوینی مثل رویکرد به شرق و اتحاد استراتژیک و شریک راهبردی و جابجایی قدرت به سوی شرق و افول آمریکا و… قصه های ذهن‌های بیچاره و بازنده هایی است که سیاست‌های ایشان فقط ماندن است به هر قیمت و فروش منابع و هدر دادن زمان و سرکوب مردمان و تحریف حقایق….
♦️ فیلم ضمیمه که پس‌از این یادداشت می آید، گویای برخی حقایق تلخ در این عرصه است
