عکس یادگاری با شعر

جشنواره فیلم کوتاه سلفی ۲۰، از میان التهاب ناشی از درگیری جامعه با شرایط سخت کرونایی متولد شد تا بتواند گامی در جهت رسالت زندگی بخشی و امیدآفرینی هنر بردارد. اولین دوره این رویداد نیز سال گذشته برگزار شد و اکنون دومین دوره آن روزهای پایانی خود را سپری می‌کند.
دکتر روح‌اله حسینی، مهرداد خوشبخت، لاله اسکندری، دکتر محمدجواد حق‌شناس، حبیب ایل‌بیگی، امیرشهاب رضویان، کامران رسول‎زاده و مریم دوستی اعضای شورای سیاستگذاری دومین دوره جشنواره فیلم کوتاه سلفی ۲۰ هستند. همچنین مهرداد خوشبخت، کیوان کثیریان، کاوه سجادی حسینی، شهره سلطانی، مهدی خرمیان و سعید نجاتی داوران این جشنواره هستند. همچنین همایون اسعدیان، دکتر مصطفی رستگاری، دکتر روح اله حسینی، کامران رسولزاده و مریم اسمی‌خانی نیز گروه داروان بخش فیلمنامه و سینماشعر این جشنواره را تشکیل می‌دهند.
بر اساس اعلام دبیرخانه، ۴۶۴ اثر به این دوره از جشنواره ارسال شده که پس از بررسی هیات انتخاب متشکل از زهره زمانی، آرمان فیاض، تیام یابنده، کاوه سجادی حسینی، دکتر سید امین جواهری، ۸۶ اثر شامل ۵۳ فیلم و ۳۳ فیلمنامه به بخش مسابقه راه یافتند.
مریم دوستی موسس و دبیر جشنواره فیلم کوتاه سلفی ۲۰ درباره این جشنواره عنوان کرد: هدف اصلی این رویداد سینمایی فرهنگسازی و کشف استعداد است تا بتواند گامی در جهت رسالت زندگی بخشی و امیدآفرینی هنر بردارد. رسالتی که اهمیت هنر و پرداخت هنرمندانه به مفاهیم را بیش از پیش نمایان می‌کند.
وی با اشاره به اهمیت ارتباط حوزه‌های گوناگون هنری و فرهنگی با یکدیگر یادآور شد: کنار هم قرار گرفتن شاخصه‌های مختلف فرهنگی تاثیر و عمق اثر را بیشتر کرده و زمینه ارتباط بیشتر مخاطب با مفهوم را فراهم می‌کند. صنعت سینما به عنوان یکی از کامل‌ترین هنرها است که در جهت ارائه محتوا به خاطر ویژگی‌های ذاتی‌اش، مخاطب به شکلی کامل‌تر درگیر می‌کند.
دوستی ادامه داد: ادبیات و شعر قدیمی‌ترین و کهن‌ترین بستر فرهنگی جامعه ما است که پویایی آن بر کسی پوشیده نیست. در کنار هم قرار گرفتن این هنر کهن و آن هنر صنعتی می‌تواند دریچه‌ای تازه را به روی مخاطب بگشاید و فرآیند انتقال پیام را تسهیل کند.
مریم دوستی با تاکید بر توجه به ادبیات و شعر در سینما بیان کرد: در خارج از ایران، سینمای شاعرانه ما را می‌شناسند و برای آن احترام بسیاری قائلند. اما متاسفانه در سالیان اخیر کمتر اثری را در حوزه سینمای شاعرانه دیده‌ایم. باید تلاش کرد که این نوع سینما از یاد نرود و همچنان پویا و فعال بماند؛ سینمایی که مناسب هر زمانه‌ای است و تصاویر و حرف‌هایش کهنه نمی‌شود. سینمای شاعرانه ما، نیاز به فضایی برای ساخت و ارائه دارد. قطعا اگر هنرمندان نیز بستری برای نمایش آثار شاعرانه‌شان داشته باشند، تمایل بیشتری به ساخت آن پیدا می‌کنند.
دبیر جشنواره سلفی۲۰ با اشاره به توجه این رویداد به فیلمنامه به عنوان عنصری مستقل در یک اثر سینمایی گفت: فیلمنامه و پرداخت خوب آن در سینما، به خودی خود هنری است که بسیاری از اوقات به آن کم توجهی می‌شود و گاه نگارش درست آن را نادیده می‌گیرند. به همین خاطر در این دوره از جشنواره در بخشی مستقل فیلمنامه‌‍ها را فارغ از ساخته شدن یا نشدن‌شان، به شکلی مستقل بررسی کردیم. به عنوان بنیاد ساخت یک اثر است و توجه ریزبینانه و نکته‌سنج به آن می‌تواند ما را به آثاری قوی‌تر برساند.
وی اظهار کرد: بدیهی است سینما با یاری گرفتن از شعر و با اتکا به مفاهیم متعالی آن، می‌تواند محصول فرهنگی همه جانبه‌تری ارائه کند. محصولی که تعالی عرفانی و ادبی و قدمت فرهنگی یک هویت را عرضه می‌کند.